Τετάρτη 21 Μαΐου 2014

Το μαρτύριο και η μαρτυρία του Αρχιεπισκόπου Αχριδών Ιωάννου


του Καθηγητού Μιχ. Γ. Τρίτου, Κοσμήτορος της Θεολογικής Σχολής του Α. Π. Θ.

Τα τελευταία χρόνια με πόνο ψυχής και Ιερή αγανάκτηση παρακολουθούμε τη βάναυση καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο πρόσωπο του Αρχιεπισκόπου Αχριδών και Μητροπολίτου Σκοπίων Ιωάννου.
Ο μαρτυρικός Ιεράρχης δέχεται αλλεπάλληλες καταδικαστικές αποφάσεις από τα ποινικά δικαστήρια των Σκοπίων, επειδή είχε το θάρρος να διακηρύξει ότι η «Μακεδονική» Εκκλησία των Σκοπίων είναι σχισματική, γιατί περιφρονεί βασικές αρχές της Ορθοδόξου Εκκλησιολογίας και προτάσσει εθνοφυλετικές σκοπιμότητες.
Το μαρτύριο του Αρχιεπίσκοπου Ιωάννου άρχισε στις 21 Ιουνίου 2002, όταν η Ιερά Σύνοδος της σχισματικής Εκκλησίας των Σκοπίων απέρριψε τη συμφωνία του Νις (17 Μαΐου 2002) η οποία έδινε λύση στο υφιστάμενο πρόβλημα[1]
Ο Ιωάννης, Μητροπολίτης τότε Βελεσσών και Παραβαρδαρίου, διεφώνησε με την απόφαση της σχισματικής Εκκλησίας των Σκοπίων και επανέφερε τη Μητρόπολη του στους κόλπους της Μητρός Εκκλησίας της Σερβίας[2].
Η σχισματική Εκκλησία των Σκοπίων ασχολήθηκε με το θέμα στη συνεδρία της 6ης Ιουλίου 2002 και κήρυξε τον Ιωάννη έκπτωτο. Την ίδια ημέρα, χωρίς εντολή του Δικαστηρίου, η Αστυνομία εξέβαλε βίαια τον Μητροπολίτη και τους μοναχούς από το Μητροπολιτικό Μέγαρο των Βελεσσών. Το ίδιο έτος, στις 20 Ιουλίου, με τον ίδιο βίαιο τρόπο τους έδιωξε από την Ιερά Μονή αγίου Γεωργίου στο Νεγότινο, όπου προσωρινό είχε μεταφερθεί η έδρα της Μητροπόλεως[3].
Σ΄αυτή την αντικανονική ενέργεια της σχισματικής Εκκλησίας των Σκοπίων, άμεσα αντέδρασε η Ιερά Σύνοδος της σερβικής Εκκλησίας, η οποία στη συνεδρία της 23ης Σεπτεμβρίου 2002 όρισε τον Ιωάννη Έξαρχο του Πατριαρχείου της Σερβίας στα Σκόπια[4].
Η Ιερά Σύνοδος της σερβικής Εκκλησίας, με ανακοίνωση της κατηγορεί την Ιερά Σύνοδο της σχισματικής Εκκλησίας των Σκοπίων, όπως και τα κρατικά όργανα, για άσκηση βίας σε βάρος του Μητροπολίτου Ιωάννου και των κληρικών και λαϊκών συνεργατών του. Ενέργεια και συμπεριφορά απάδουσα στους ιερούς κανόνες, αλλά και τα στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα[5].
Στην προσπάθεια της να βοηθήσει στην επίλυση του εκκλησιαστικού προβλήματος των Σκοπίων, η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Σερβίας, στηριζόμενη σε κανονικές εκκλησιολογικές βάσεις, ύστερα από πρόταση του Έξαρχου Αχρίδος Ιωάννου, εξέλεξε στις 23 Μαΐου 2003 δύο βοηθούς Επισκόπους, τους αρχιμανδρίτες Ιωακείμ Jovčeski και Μάρκο Kimev. Από αυτούς ο πρώτος ανέλαβε ως τοποτηρητής της Ιεράς Μητροπόλεως Πόλοσο- Κουμάνοσκα και ο δεύτερος της Μητροπόλεως Πρεσπών και Πελαγονίας[6].
Νέα κρίση και τροπή πήρε το υφιστάμενο πρόβλημα στις 20 Ιουλίου 2003, όταν ο Μητροπολίτης Ιωάννης συνελήφθη από την Αστυνομία ενώ τελούσε το μυστήριο του βαπτίσματος στον Ιερό Ναό αγίου Δημητρίου των Βιτωλίων (Μοναστηρίου). Προφυλακίστηκε για πέντε ημέρες και με την κατηγορία της αυθαιρέτου εισόδου στον ναό, οδηγήθηκε σε δίκη στις 31 Οκτωβρίου 2003. Το δικαστήριο του επέβαλε ποινή ενός έτους φυλάκιση, με αναστολή δύο ετών, υπό την προϋπόθεση ότι στο διάστημα αυτό δεν θα υποπέσει σε παρεμφερές αδίκημα. Εναντίον της αποφάσεως ασκήθηκε έφεση[7].
Στις 25 Δεκεμβρίου 2003 η Ιερά Σύνοδος της σερβικής Εκκλησίας κήρυξε την Ορθόδοξο Αρχιεπισκοπή Αχρίδος αυτόνομη, προήγαγε τον Μητροπολίτη Ιωάννη σε Αρχιεπίσκοπο και τον όρισε Πρόεδρο της Ιεράς Συνόδου της Αρχιεπισκοπής Αχρίδος[8].
Η κατάσταση όμως αντί να εκτονωθεί, δυστυχώς επιδεινώθηκε επικίνδυνα, λόγω της αδιαλλαξίας της σχισματικής Εκκλησίας. Στις 11 Ιανουαρίου 2004, ημέρα Κυριακή, μετά το πέρας της θείας λειτουργίας, οι αστυνομικοί συνέλαβαν τον Αρχιεπίσκοπο Ιωάννη και τους εκεί παρευρισκομένους αρχιερείς, ιερείς, μοναχούς, μοναχές και λαϊκούς. Όλοι αφέθηκαν ελεύθεροι, εκτός του Αρχιεπισκόπου Ιωάννου, ο οποίος προφυλακίστηκε για είκοσι ημέρες, με την κατηγορία της αναζωπυρώσεως θρησκευτικού και εθνικού μίσους. Ο Μακαριώτατος άσκησε έφεση και αφέθηκε ελεύθερος στις 30 Ιανουαρίου 2004[9].
Η σχισματική Εκκλησία καταδίωξε τους μοναχούς και τις μονάζουσες κατά το διάστημα που ο Αρχιεπίσκοπος Ιωάννης ήταν προφυλακισμένος. Απέβαλε όλους από τις Μονές την μετανοίας τους. Αιτία του διωγμού τους υπήρξε η προσχώρηση τους στην Αρχιεπισκοπή Αχρίδος.
Σοβαρή εμπλοκή σημειώθηκε στο όλο ζήτημα στις 20 Φεβρουαρίου 2004. Πέντε τρομοκράτες επιχείρησαν να δολοφονήσουν τα μέλη της Ιεράς Συνόδου της Αρχιεπισκοπής Αχρίδος, που συνεδρίαζαν στην υπό ανέγερση Ιερά Μονή αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου των Βιτωλίων. Επειδή όμως δεν μπόρεσαν να συλλάβουν τους Αρχιερείς, κακοποίησαν τις μοναχές, έκλεψαν ιερά αντικείμενα και πυρπόλησαν τη Μονή.[10].
Στις 26 Ιουλίου 2005, το Εφετείο της πόλεως Βιτωλίων (Μοναστηρίου) επικύρωσε πρωτόδικη απόφαση του Ιανουαρίου 2004 για 18μηνη φυλάκιση του Αρχιεπισκόπου Ιωάννου, με την κατηγορία της «υποδαυλίσεως θρησκευτικού και εθνικού μίσους». Την κατηγορία αυτή είχαν προσάψει στον Αρχιεπίσκοπο οι αρχές της Π.Γ.Δ.Μ. και κατά της οποίας αυτός είχε εφεσιβάλει. Έμεινε οκτώ μήνες στις φυλακές των Σκοπίων «IDRIZOVO».
Ύστερα από έντονες διαμαρτυρίες των Εκκλησιαστικών Αρχών και των Διεθνών Οργανισμών στις Αρχές των Σκοπίων ο Αρχιεπίσκοπος Ιωάννης απηλλάγη του υπολοίπου της ποινής του[11].
Και ενώ όλοι πίστευαν ότι το μαρτύριό του τελείωσε, άρχισε νέος κύκλος διώξεων, με στόχο τώρα να πλήξει την ηθική του υπόσταση. Το δικαστήριο των Σκοπίων τον κατηγορεί ότι καταχράστηκε χρήματα. Κατηγορία ψευδής, άδικη κα άριστα σκηνοθετημένη.
Ο Αρχιεπίσκοπος Ιωάννης οδηγήθηκε στις φυλακές των Σκοπίων «IDRIZOVO» μέσα σε θάλαμο έξι ατόμων, πού βαρύνονται για εγκληματικές πράξεις. Του αρνήθηκαν τη Θεία Κοινωνία, του απαγόρευσαν την ανάγνωση σερβικών και ελληνικών βιβλίων, παρά μόνο σκοπιανών, αλλά και αυτών ύστερα από έγκριση του Υπουργείου Δικαιοσύνης της Π.Γ.Δ.Μ. Το διαιτολόγιο του είναι απαράδεκτο αν λάβει κανείς υπόψη ότι ο μόλις 41χρονος Αρχιεπίσκοπος Ιωάννης υποφέρει από σάκχαρο.
Στις 21 Φεβρουαρίου 2007, μετά τη συνάντηση της αντιπροσωπείας της σχισματικής Εκκλησίας των Σκοπίων με τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο, το δικαστήριο της πόλεως Βέλες των Σκοπίων απεφάσισε την μείωση της ποινής του Αρχιεπισκόπου Ιωάννου από δώδεκα σε εννέα μήνες φυλάκιση. Ο Αρχιεπίσκοπος αποφυλακίστηκε την 1η Μαΐου 2007.
Το 2010, κατόπιν ψευδών κατηγοριών της σχισματικής Εκκλησίας των Σκοπίων, καταδικάστηκε ερήμην, σε φυλάκιση.
Την 16 Νοεμβρίου 2010, ύστερα από ένταλμα συλλήψεως από την Interpol της Π.Γ.Δ.Μ. και πάλιν συνελήφθη στα βουλγαρικά σύνορα. Το Δικαστήριο όμως της Σόφιας τον απάλλαξε και τον απελευθέρωσε, επειδή η καταδικαστική απόφαση από την Π.Γ.Δ.Μ. είχε πολιτική σκοπιμότητα.
Την 12η Δεκεμβρίου 2011 ο Αρχιεπίσκοπος Ιωάννης, αφού ανακηρύχθηκε αριστούχος διδάκτωρ του Τμήματος Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ., απεφάσισε να εισέλθει στη χώρα του για να βρίσκεται κοντά στο ποίμνιο του. Μόλις μπήκε στο σκοπιανό έδαφος από τον μεθοριακό σταθμό Νίκης, συνελήφθη και με ταχύτατες διαδικασίες καταδικάσθηκε σε δυόμιση χρόνια φυλάκιση και αμέσως φυλακίστηκε στις φυλακές υψίστης ασφαλείας «IDRIZOVO», στα προάστια των Σκοπίων. Παράλληλα, ακολούθησε πογκρόμ διώξεων εναντίον των συνεργατών του. Στην πόλη Στίπ συνέλαβαν την ηλικιωμένη μοναχή Πελαγία, η οποία πρόσφατα είχε χειρουργηθεί. Στην πόλη των Σκοπίων συνέλαβαν την Ηγουμένη της Ιεράς Μονής Κοιμήσεως Θεοτόκου Κυράνα Μοναχή.
Στο Μοναστήρι του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου στη Νιζόπολη της περιοχής των Βιτωλίων οι άνδρες της Αστυνομίας συμπεριφέρθηκαν με αγένεια και παρενόχλησαν τις μοναχές. Στο ανδρικό μοναστήρι της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στο Περλεπέ συνέλαβαν τον Ιερομόναχο π. Μωϋσή. Επίσης η σκοπιανή Αστυνομία συνέλαβε και τους στενότερους συγγενείς των Επισκόπων, που διαμένουν σε διάφορες πόλεις, τους ιερείς και άλλους πιστούς της Ορθοδόξου Αρχιεπισκοπής Αχρίδος.
Νέα δυσάρεστη τροπή πήρε το θέμα του Αρχιεπισκόπου Αχρίδος και των συνεργατών του την Τρίτη 2 Ιουλίου 2013, όταν το ποινικό δικαστήριο των Σκοπίων καταδίκασε σε νέα φυλάκιση τριών (3) ετών τον Αρχιεπίσκοπο Ιωάννη και άλλα 18 άτομα, επισκόπους, μοναχούς, μοναχές και λαϊκούς σε φυλάκιση 18 μηνών με αναστολή με την ψευδή κατηγορία παράνομης αγοραπωλησίας ακινήτων. Πρόκειται για πολιτική απόφαση πού ήταν προειλημμένη και το δικαστήριο απλώς την δημοσιοποίησε.
Την αποφυλάκιση του Αρχιεπισκόπου ζήτησαν το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών, η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Σερβίας, η Σύνοδος των Κανονικών Επισκόπων της Βορείου και Κεντρικής Αμερικής και άλλοι φορείς. Όλοι αναγνωρίζουν ότι η απόφαση στηρίχθηκε σε ψευδές και κατασκευασμένο κατηγορητήριο και ήρθε ως συνέχεια μακροχρόνιων διώξεων, συλλήψεων και φυλακίσεων του Αρχιεπισκόπου. Ακόμη και ο πρώην Πρωθυπουργός της Π.Γ.Δ.Μ. κ. Λιούμπτσο Γκεοργκιέφσκι σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Focus την 27-07-2012 υπογράμμισε ότι ο Αρχιεπίσκοπος Ιωάννης είναι κρατούμενος για πολιτικούς λόγους.
Από όσα αναφέρθηκαν καταδεικνύεται η κυβερνητική παρέμβαση στη Δικαιοσύνη για τη σωματική και ηθική εξόντωση του Αρχιεπισκόπου Ιωάννου. Δυστυχώς, μια χώρα πού ισχυρίζεται ότι σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα και επιθυμεί να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, στο βάθος της στηρίζει ένα απολυταρχικό καθεστώς, υπό τη σιωπηλή αδράνεια και αδιαφορία της Ευρωπαϊκής Ενώσεως και των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Αν και πέρασαν πέντε χρόνια από την αίτηση για τη νόμιμη αναγνώριση της Αρχιεπισκοπής Αχρίδος ως θρησκευτικής οργανώσεως, το Ανώτατο Δικαστήριο ακόμη δεν πήρε καμιά απόφαση.
Θεωρούμε ότι η επίλυση του εκκλησιαστικού ζητήματος των Σκοπίων υπό τας παρούσας συνθήκας εμφανίζει μεγάλες δυσχέρειες λόγω του ασφυκτικού εναγκαλισμού αυτής της Εκκλησίας από το Κράτος, αλλά και της χρησιμοποιήσεώς της ως κρατικής υπηρεσίας για ξένους προς την πνευματική της αποστολή σκοπούς.
Για να υπάρξει κάποια θετική εξέλιξη πρέπει να τηρηθούν οι εξής προϋποθέσεις:
1.  Το επίσημο κράτος να αφήσει ελεύθερη την Εκκλησία να επιτελέσει το λυτρωτικό της έργο.
2.  Η σχισματική «Εκκλησία» να αναγνωρίσει ως αντικανονικές τις ενέργειες της από το 1968 μέχρι σήμερα και να ζητήσει συγγνώμη από την Μητέρα Εκκλησία της Σερβίας για όσα άτοπα μέχρι σήμερα έπραξε σε βάρος της.
3.  να δεχθεί την ονομασία της πάλαι ποτέ διαλαμψάσης Αρχιεπισκοπής Αχρίδος και όχι Μακεδονίας.
Κάτω από αυτές τις προϋποθέσεις είναι δυνατή αρχικά η χορήγηση αυτονομίας, κατά το προηγούμενο της Φινλανδίας, Εσθονίας και μέχρι πρότινος Τσεχίας και Σλοβανίας και αργότερα αυτοκεφαλίας. Έτσι θα κλείσει μία χαίνουσα πληγή στο σώμα της Ορθοδόξου Εκκλησίας και θα παύσει το ένα και πλέον εκατομμύριο των Ορθοδόξων πού ζουν στα Σκόπια να γίνεται βορά σε κάθε είδος προσηλυτισμού[12]
Υ.Γ. Όσοι επιθυμούν να βοηθήσουν την μαρτυρική αυτή αδελφότητα ας τηλεφωνήσουν στο 6937-257655.

[1]Λεπτομέρειες για τη συμφωνία του Νις βλ. Μιχαήλ Γ. Τρίτου, Νεότερες εξελίξεις στη σχισματική Εκκλησία των Σκοπίων, Εκδόσεις «Βάνιας», Θεσσαλονίκη 2004, σ.σ.8- 11.
[2] Εφημ. «Ελεύθερος Τύπος», 26-06-2002, σ. 8.
[3] Εφημ. «Ορθόδοξος Τύπος», 19-07-2002.
[4] Αρχείο Σερβικού Πατριαρχείου (του λοιπού ΑΣΠ), Φάκ. «Μακεδονική»
[5] Ο.π.
[6]Μιχαήλ Γ. Τρίτου, Νεότερες εξελίξεις στη σχισματική Εκκλησία των Σκοπίων, Εκδόσεις «Βάνιας», Θεσσαλονίκη 2004, σ. 14
[7] Εφημ. «Χριστινική», 22-1-204, σ. 8
[8] ΑΣΠ, ο.π.
[9] Εφημ. «Ελεύθερος Τύπος», 13-01-2004, σ. 13
[10]  Τρίτου, ο.π., σ. 18.
[11] Εφημ. «Prawslavlie», Αριθμ. Φύλλ. 936/15-03-2006
[12]Τρίτου, ο.π., σ.18.

http://www.amen.gr/

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου