Υπάρχουν δύο είδη (Θείου) φόβου, ένας αρχικός και ένας τέλειος. Και ο μεν ένας είναι χαρακτηριστικό των αρχαρίων στην πνευματική ζωή, ενώ ο άλλος είναι χαρακτηριστικό των Αγίων που έχουν πια τελειωθεί πνευματικά, αυτών που έφτασαν στο μέτρο της Άγιας αγάπης. Να, τι θέλω να πω: Κάνει κανείς το θέλημα του Θεού για το φόβο της τιμωρίας. Αυτός είναι ακόμα ολότελα αρχάριος. Δεν αγωνίζεται για το ίδιο το καλό, αλλά επειδή φοβάται τις τιμωρίες. Άλλος κάνει το θέλημα του Θεού, επειδή αγαπάει το Θεό, επειδή χαίρεται ιδιαίτερα με το να είναι η ζωή του ευάρεστη στο Θεό. Αυτός γνωρίζει την ουσία του καλού, αυτός γεύτηκε τι σημαίνει να είναι κανείς ενωμένος με το Θεό και έχει την αληθινή-τέλεια αγάπη. Και αυτή η αγάπη, τον οδηγεί στον τέλειο φόβο. Γιατί αυτός φοβάται και κάνει το θέλημα του Θεού, όχι από φόβο για τις τιμωρίες, μήπως κολαστεί, αλλά επειδή γεύτηκε την γλυκύτητα που δοκιμάζει όποιος είναι ενωμένος με το Θεό, φοβάται μήπως την χάσει και την στερηθεί. Αυτός λοιπόν ο τέλειος φόβος, που προέρχεται απ' αυτήν την αγάπη, απομακρύνει τον αρχικό φόβο. Είναι λοιπόν η τέλεια αγάπη, που φυγαδεύει το φόβο. Είναι όμως αδύνατο να φτάσει κανείς διαφορετικά στον τέλειο φόβο, παρά μόνο με τον αρχικό.
(ΑββάςΔωρόθεος)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου