Εμείς μαζί και το εγώ στην άκρη . . .

Ρωτούν πολλοί, κυρίως νέα παιδιά.
Πώς μπορείς να ζήσεις για πάντα με έναν άνθρωπο μέσα στο γάμο. Τι είναι αυτό που μπορεί να σε κάνει να ταιριάξεις με κάποιον και να αντέξει μέσα στα χρόνια ;
Η απάντηση είναι απλή αλλά λίγο δύσκολη. . .
Αντέχουμε, διότι έχουμε ενώσει και σεβόμαστε τις πληγές, το παρελθόν μας,  τις αδυναμίες και τις διαφορές μας. Το «ταιριάζω» στο γάμο δεν σημαίνει ότι είμαστε καλά σε όλα, διότι αυτό δεν έχει κάποια ομορφιά.
Η ομορφιά και η υπέρβαση είναι ότι αγαπώ τις αδυναμίες σου, τις πληγές σου, τις διαφορές μας και όλα αυτά τα έχουμε ενώσει μέσα στην αγκαλιά του Θεού.
Αποτέλεσμα; Θα αντέξουν σε αυτή τη ζωή και στην επόμενη θα λάμψουν…. Δεν παντρευτήκαμε απλά για να περάσουμε καλά σε αυτή τη ζωή, αλλά για να ζήσουμε μαζί αιώνια.
Παλεύουμε για να αναπαύουμε ο ένας τον άλλον. Ο ένας να γίνεται για τον άλλον το σκαλοπάτι για να προχωρήσει ψηλά. Όταν ο ένας πονάει, πονάμε μαζί.
Όταν έρχεται πειρασμός, τον αντιμετωπίζουμε μαζί. Το «εγώ» το πετάξαμε στα σκουπίδια μόλις βγήκαμε από την Εκκλησία μετά το πέρας της ακολουθίας του γάμου.
«Και να σου πω πάτερ, πες μου αν θέλεις 3-4 πραγματάκια, έτσι απλά επιγραμματικά που θα μπορούσα να τα εφαρμόσω μέσα στο γάμο με τη σύζυγο.»
Μην την πληγώσεις ποτέ, διότι τα δάκρυα του πόνου που της προκάλεσες θα γίνουν πλημμύρα και θα πνιγείτε και οι δύο μαζί. Να της λες ότι την αγαπάς, να την αγκαλιάζεις συχνά, να την ακούς και να προσεύχεσαι στον Κύριο για εκείνη.
Να της κάνεις συχνά και μια έκπληξη. Γενικά να μην είσαι προβλέψιμος. Να είσαι ο ουρανός της. Να γίνεις όπως ο ήλιος τον οποίον τόσο πολύ επιθυμούν τα λουλούδια.
Ξεκινά με αυτά παιδί μου και έχεις θέσει γερές βάσεις . . .

π. Σπυρίδων Σκουτής
https://simeiakairwn.wordpress.com/