Ἡ ζωή μας εἶναι γεμάτη ταραχὴ κι᾿ ὁ βίος µας εἶναι γεμάτος θόρυβους, μὰ δὲν εἶναι αὐτὸ τὸ κακό, ἀγαπητοί, ἀλλὰ τὸ ὅτι αὐτοὺς τοὺς θόρυβους καὶ τὶς ταραχές, ποὺ μποροῦμε νὰ τὶς ἡρεμίσωμε ἢ νὰ τὶς ὑποφέρωμε δίχως λύπη, ἐμεῖς οὔτε τὸ ἕνα οὔτε τὸ ἄλλο δὲν τὸ φροντίσαμε, καὶ περνοῦμε ὅλο τὸν καιρό µας στὴν ἀπελπισία. Κι ὁ ἕνας θρηνεῖ γιὰ τὴ φτώχεια του, ὁ ἄλλος γιὰ τὴν ἀρρώστια του, ἄλλος γιὰ τὶς πολλὲς φροντίδες του καὶ γιὰ τὶς ἀνάγκες τοῦ σπιτιοῦ του, ἄλλος γιὰ τὴν ἀνατροφὴ τῶν παιδιῶν του κι᾿ ἄλλος γιατὶ δὲν ἔχει παιδιά. Καὶ πρόσεξε νὰ δῆς πόσο μεγάλη εἶναι αὐτὴ ἡ ἀνοησία, ἀφοῦ ὅλοι θρηνοῦμε ὄχι γιὰ τὰ ἴδια πράγματα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὰ ἀντίθετα θρηνοῦμε τὸ ἴδιο. Ἀλλὰ ἂν τὰ ἴδια πράγματα ἦταν ἡ αἰτία γιὰ τοὺς ὀδυρμούς μας, δὲν θά ᾿πρεπε νὰ θρηνοῦμε τὸ ἴδιο καὶ γιὰ τὰ ἀντίθετα, κι᾿ ἂν ἡ φτώχεια ἧταν κακὸ κι᾿ ἀβάσταχτο, τοτὲ δὲ θά 'πρεπε νὰ νοιώθουν ταραχὴ ὅσοι ζοῦν στὰ πλούτη. Κι᾿ ἂν πάλι τὸ νὰ διοικῆς τὴν πόλη καὶ νὰ χαίρεσαι τιμὲς καὶ νὰ ἔχης πολλοὺς στὶς προσταγές σου, ἦταν κάτι ζηλευτό, ἔπρεπε τὸν ἥσυχο καὶ γαλήνιο βίο νὰ τὸν ἀποφεύγουν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, κι᾽ ὅλοι νὰ τὸν μισοῦν.
Ιερός Χρυσόστομος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου