Η Τελική Κρίση: Αγαπάμε ή όχι;

Η Τρίτη Κυριακή του Τριωδίου, είναι αφιερωμένη σε ένα μεγάλο γεγονός.
Τα ευαγγελικά αναγνώσματα των δύο προηγούμενων Κυριακών (Τελώνου και Φαρισαίου, Ασώτου) αφορούσαν τη φιλανθρωπία και την αγαθότητα του Θεού, ενώ το σημερινό για την μέλλουσα ζωή. Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, σχετικά με το σημερινό ευαγγέλιο «είναι το πιο γλυκύ και το πιο παρήγορο. Είναι εκείνο που σκορπίζει στις ψυχές μας τη μεγαλύτερη γαλήνη και ανακούφιση».
Λέει, λοιπόν, ο Χριστός: Όταν έλθει ο Υιός του Ανθρώπου, με όλη τη δόξα, τότε θα συγκεντρωθούν όλο το ανθρώπινο γένος για να τους διαχωρίσει, όπως κάνει ο βοσκός (τα πρόβατα από τα κατσίκια). 
Στην αρχή της περικοπής, διαβάζουμε: «όταν ἔλθῃ ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῇ δόξῃ αὐτοῦ». Όταν ήρθε στη γη, ήταν περιφρονημένος, δέχτηκε πλήθος ύβρεων και προσβολών και σταυρώθηκε για όλους τους ανθρώπους· τότε, όμως, θα έρθει με τη δόξα Του και θα καθίσει στο λαμπρό Του θρόνο, μαζί με όλους τους αγγέλους.
Στα δεξιά Του, θα τοποθετήσει τους ανθρώπους που θα κληρονομήσουν την αιώνια Βασιλεία και, στα αριστερά, τους ανθρώπους για την αιώνια φωτιά.
Από μία πρώτη ματιά με το Ευαγγελικό ανάγνωσμα, αντιλαμβανόμαστε ότι πρόκειται για ένα δικαστήριο με δικαστή τον Ιησού Χριστό. Θα μας δικάσει ο ίδιος ο Θεός με δικαιοσύνη, αγάπη και ελευθερία, κατά τον Μητροπολίτη Νικοπόλεως Μελέτιο. 
Η δικαιοσύνη των ανθρώπων διαφέρει με αυτή του Θεού· ως άνθρωποι έχουμε κάποια πάθη, φοβίες και κριτήρια για τους ανθρώπους. Αλλά η δικαιοσύνη Του, ποτέ δεν κάνει κάποιο λάθος. Εν ολίγοις, έφεση στο Θεό δεν γίνεται ποτέ.
Ποιο είναι, όμως, το κριτήριο της αγάπης που θα μας κρίνει ο Θεός;
Όταν φροντίζουμε και βοηθάμε τους ασήμαντους αδερφούς μας, τότε το κάνουμε για τον Ιησού Χριστό. Όχι να τους απαλλάξουμε από το φορτίο που κουβαλάνε ή να λύσουμε κάποιο πρόβλημα στον κόσμο, αλλά να τους επισκεφθούμε και να πάμε κοντά σε αυτούς.
Δε ζητάει ο Χριστός, από εμάς, να κάνουμε τα αδύνατα, αλλά αυτό που μπορούμε σε καθεμία περίπτωση. Να δώσουμε ένα πιάτο φαγητό, ένα ποτήρι νερό, μία καλή κουβέντα. Ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, υπογραμμίζει ότι: «Στήν τελική κρίση τοῦ Κυρίου ἡ ποινή θά εἶναι κάτι τό ἀνάλογο μέ τήν ἐσωτερική μας ἀθλιότητα».
Όμως, και σε αυτή την ευαγγελική περικοπή, κυριαρχεί το θέμα που ήλθε και σταυρώθηκε ο Χριστός· και αυτό, είναι η αγάπη. Η δική μας αγάπη φαίνεται στην αγάπη με τους συνανθρώπους μας. 
Ο ευαγγελιστής Ιωάννης αναφέρει ότι: «εάν τις είπη ότι αγαπώ τον Θεόν, και τον άδελφόν αυτού μισή, ψεύστης εστίν» (Α' Ίω. 4, 20). Πραγματική αγάπη είναι η ανιδιοτελής· δεν περιμένω από τον διπλανό μου τίποτα, ούτε αποσκοπώ στη βοήθεια του άλλου. 
Για να φτάσουμε, όμως, σε αυτό το σημείο, θα πρέπει να αναγνωρίσουμε τον κάθε άνθρωπο -πλούσιο ή φτωχό- ως αδερφό μας, ενταγμένο στην ίδια οικογένεια με το Θεό ως Πατέρα αυτής.
Άρα, έχουμε να διαλέξουμε μεταξύ της παρακοής ή της υπακοής στο θέλημα του Θεού· το οποίο είναι Η ΑΓΑΠΗ ΠΡΟΣ ΟΛΟΥΣ.
Να θυμηθούμε και τον επίκαιρο λόγο του νεοφανούς Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου, σχετικά με την αδικία: «Η αδικία είναι μεγάλη αμαρτία. Όλες οι αμαρτίες έχουν ελαφρυντικά, η αδικία δεν έχει, μαζεύει οργή Θεού». Με την ανιδιοτελή και πραγματική αγάπη, να εξαλείψουμε κάθε κακία και αδικία· και, ας ξεκινήσουμε, με τον εαυτό μας.
Ας θυμηθούμε και την προσευχή του πατρός Ιωήλ Γιαννακοπούλου, που έλεγε: «κράτα με Χριστέ μου μη σου φύγω».
Καλή και ειλικρινή απολογία να έχουμε όλοι μας! Κλήρος και λαός!

Σωτήριος Θεολόγου 
Φοιτητής Α.Ε.Α.Θ.
http://inpantanassis.blogspot.com/