ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

..Η μελέτη του εαυτού μας είναι η πιο ωφέλιμη από όλες τις μελέτες. Μπορεί κανείς να μελετάη πολλά βιβλία, αλλά, αν δεν παρακολουθή τον εαυτό του, όλα όσα

διαβάζει πάνε χαμένα. Ενώ, αν παρακολουθή τον εαυτό του, και λίγο να μελετάη,

πολύ ωφελείται. Τότε η συμπεριφορά του γίνεται λεπτή σε όλες τις εκδηλώσεις,

αλλιώς κάνει χονδρά σφάλματα και δεν το καταλαβαίνει. Παρατηρώ εκεί στο Καλύβι:

Με βλέπουν να κουβαλώ τα κούτσουρα

πέρα από την άλλη άκρη, για να καθήσουν,

καί, όταν σηκώνωνται να φύγουν, δεν σκέφτονται ποιός θα τα πάη στην θέση τους. Ή βλέπουν ότι φέρνω ένα κούτσουρο και δεν έχει άλλα, για να καθήσουν, και περιμένουν να τους τα κουβαλήσω εγώ. Αν σκέφτονταν λίγο, θα έλεγαν: «καλά, είμαστε πέντε-έξι άνθρωποι θα κουβαλήση μόνος του τόσα κούτσουρα από την άλλη

μεριά;», και τάκ-τάκ θα πήγαιναν να τα φέρουν.

– Γέροντα, με ρώτησε μια μικρή αδελφή: «Ο Γέροντας, όταν ήταν αρχάριος μοναχός, δεν είχε πτώσεις στον αγώνα του; Δεν του περνούσε κανένας αριστερός λογισμός; Δεν έπεφτε στην κατάκριση;».

– Εγώ, όταν συνέβαινε κάτι στον αγώνα μου ή μου έλεγαν μια κουβέντα, δεν τα περνούσα «αφορολόγητα».

– Τί σημαίνει, Γέροντα, «αφορολόγητα»;

– Το να περνάη κανείς τα σφάλματά του με αδιαφορία.

Να μην τον αγγίζουν να περνάνε απ᾿ έξω. Όπως η γή, όταν σκληρυνθή, όση βροχή και να πέση, δεν ρουφάει νερό μέσα της, ένα τέτοιο πράγμα συμβαίνει και σ᾿ αυτήν την περίπτωση σκληρύνεται το χωράφι της καρδιάς από την αδιαφορία καί, ό,τι κι αν του πούν, ό,τι κι αν συμβή, δεν τον αγγίζει, για να αισθανθή την ενοχή του και να μετανοήση.

Εγώ, αν έλεγε λ.χ. κάποιος ότι είμαι υποκριτής, δεν έλεγα: «κακό χρόνο νάχη αυτός που το είπε», αλλά έψαχνα να βρώ τί ήταν αυτό που τον ανάγκασε να πη αυτήν την κουβέντα. «Κάτι συμβαίνει, έλεγα. Δεν φταίει ο άλλος. Κάτι δεν πρόσεξα, κάποια αφορμή έδωσα και παρεξήγησε την συμπεριφορά μου. Δεν μπορεί στα καλά καθούμενα να το είπε αυτό. Αν πρόσεχα και είχα κινηθή με σύνεση, δεν θα με παρεξηγούσε. Τον έβλαψα τον άλλον και θα δώσω λόγο στον Θεό», και προσπαθούσα αμέσως να βρώ το σφάλμα μου και να το διορθώσω. Δεν εξέταζα δηλαδή πώς το είπε ο άλλος· αν το είπε από ζήλεια, από φθόνο ή αν το άκουσε από άλλον και το κατάλαβε αλλιώς. Δεν με απασχολούσε αυτό. Και τώρα, σε όλες τις περιπτώσεις, έτσι κάνω. Αν μου πη λ.χ. κάποιος μια κουβέντα, ούτε κοιμάμαι. Και αν είναι έτσι όπως τα λέει εκείνος, θα στενοχωρηθώ και θα κοιτάξω να διορθωθώ. Και αν δεν είναι έτσι,πάλι θα στενοχωρηθώ, γιατί σκέφτομαι ότι εγώ έφταιξα σε κάτι· κάπου δεν πρόσεξα και τον σκανδάλισα. Δεν ρίχνω το βάρος στον άλλον· εξετάζω πώς θα κρίνη ο Θεός αυτό που έκανα, όχι πώς θα με δούν οι άνθρωποι.

Αν δεν εξετάζη ο άνθρωπος έτσι τα πράγματα, δεν ωφελείται από τίποτε. Γι᾿αυτό πολλές φορές λέμε για κάποιον: «Αυτός έχει χάσει τον έλεγχο». Ξέρετε πότε χάνεται ο έλεγχος; Όταν δεν παρακολουθή ο άνθρωπος τον εαυτό του. Και όταν κάποιος πάσχη στο μυαλό και δεν ελέγχη τον εαυτό του, έχει ελαφρυντικά. Αλλά ένας που έχει μυαλό και δεν ελέγχει τις πράξεις του, επειδή δεν παρακολουθεί τον εαυτό του, αυτός δεν έχει ελαφρυντικά.

Αγ. Παϊσίου Αγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Γ’ «Πνευματικός Αγώνας»