ΚΥΡΙΑΚΗ Θ´ ΛΟΥΚΑ
«Καί διελογίζετο ἐν ἑαυτῷ λέγων· τί ποιήσω, ὅτι οὐκ ἔχω ποῦ συνάξω τούς καρπούς μου;»
Ἕναν πλούσιο ἄνθρωπο μᾶς παρουσιάζει ἡ σημερινή εὐαγγελική περικοπή. Ἕναν ἄνθρωπο τοῦ ὁποίου οἱ σκέψεις καί οἱ λογισμοί δέν τόν ἀφήνουν νά ἡσυχάσει τή νύχτα. Ἕναν ἄνθρωπο τόν ὁποῖο τόν ἀπασχολοῦν προβλήματα καί μέριμνες βιοτικές, ὄχι ὅμως σάν αὐτές πού ἀπασχολοῦν συνήθως τούς ἀνθρώπους. Γι᾽ αὐτόν τό πρόβλημα δέν εἶναι ἡ ἔλλειψη τῶν ἀγαθῶν, ἀλλά ἡ ὑπερεπάρκεια. Δέν ἀγρυπνᾶ, γιατί ἀναζητᾶ ἐναγωνίως νά λύσει τό πρόβλημα τῆς ἐπιβιώσεως τοῦ ἑαυτοῦ του καί τῆς οἰκογενείας του, ἀλλά γιατί δέν ξέρει ποῦ νά ἀποθηκεύσει τό πλῆθος τῶν καρπῶν πού ἀπέδωσαν τά κτήματά του.
Γιά κάθε συνηθισμένο ἄνθρωπο ὁ λογισμός τοῦ πλουσίου ἀντηχεῖ παράδοξος καί ὀξύμωρος. Ποιός θά μποροῦσε νά διανοηθεῖ ὅτι ἕνας πλούσιος ἔχει προβλήματα, καθώς ὅλοι πιστεύουμε ὅτι ὁ πλοῦτος εἶναι ἡ λύση ὅλων τῶν προβλημάτων τῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου;
Καί ὅμως αὐτό πού θεωροῦμε ἐμεῖς ὡς τό μέσο γιά τήν ἐπίλυση τῶν βιοτικῶν μεριμνῶν καί προβλημάτων, γιά τόν πλούσιο τῆς εὐαγγελικῆς παραβολῆς ἐξελίσσεται σέ μεῖζον πρόβλημα· ὄχι μόνο γιατί δέν τόν ἀφήνει νά ἡσυχάσει τή νύκτα, ἀλλά καί γιατί τόν ὁδηγεῖ ἀπροετοίμαστο ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ κατά τήν ὥρα τοῦ θανάτου πού ἔρχεται γι᾽ αὐτόν.
Καί αὐτό ἀκριβῶς εἶναι πού θέλει νά διδάξει ὁ Χριστός μέ τή σημερινή εὐαγγελική παραβολή. Δέν καταδικάζει τόν πλοῦτο, ἀλλά τήν ἐξάρτηση ἀπό αὐτόν, γιατί ἡ ἐξάρτηση εἶναι ἡ αἰτία τοῦ προβλήματος γιά τόν πλούσιο ὄχι μόνο σ᾽ αὐτή τή ζωή ἀλλά καί στήν αἰώνια.
Γι᾽ αὐτό καί ἄς μήν σπεύσουμε, ἀδελφοί μου, νά ποῦμε ὅτι ἡ σημερινή παραβολή δέν μᾶς ἀφορᾶ, γιατί ἐμεῖς δέν εἴμαστε πλούσιοι καί δέν ἔχουμε λογισμούς ἀναλόγους μέ αὐτούς τοῦ πλουσίου τοῦ εὐαγγελίου.
Ὁ Χριστός χρησιμοποιεῖ τόν πλούσιο ὡς παράδειγμα, γιατί ἀποτελεῖ μιά εὔκολα κατανοητή περίπτωση γιά τούς ἀκροατές του. Ὅμως αὐτό πού συμβαίνει στόν πλούσιο μπορεῖ νά συμβεῖ καί στόν καθένα ἀπό ἐμᾶς. Γιατί ὁ καθένας ἀπό ἐμᾶς ἔχει, ἀδελφοί μου, τόν δικό του θησαυρό. Καί ὁ Χριστός εἶναι σαφής καί κατηγορηματικός στό θέμα αὐτό καί μᾶς προειδοποιεῖ λέγοντας «ὅπου γάρ ἐστιν ὁ θησαυρός ὑμῶν ἐκεῖ ἔσται καί ἡ καρδία ὑμῶν». Ὅπου εἶναι ὁ θησαυρός σας ἐκεῖ εἶναι καί ἡ καρδιά σας.
Καί θησαυρός μπορεῖ νά εἶναι γιά τόν καθένα μας πρόσωπα καί πράγματα τῆς καθημερινότητός του καί τῆς ζωῆς του. Μπορεῖ νά εἶναι ὁτιδήποτε ἑλκύει ὑπερβολικά τήν ἀγάπη καί τό ἐνδιαφέρον του καί τόν ἀποσπᾶ ἀπό κάθε ἄλλη σκέψη καί τοῦ ἀπορροφᾶ τόν νοῦ καί τή διάθεση νά ἀσχοληθεῖ καί νά φροντίσει γιά ὁτιδήποτε ἄλλο.
Καί μπορεῖ αὐτό πού μᾶς ἀπασχολεῖ τόσο πολύ νά μήν εἶναι οὔτε κακό οὔτε ἐφάμαρτο, ὅπως ἄλλωστε δέν ἦταν κακή καί ἐφάμαρτη καί ἡ περίσσεια τῶν ἀγαθῶν τοῦ πλουσίου τῆς παραβολῆς· ὅταν ὅμως αὐτό μᾶς προκαλεῖ ἐξάρτηση καί δέν μᾶς ἀφήνει νά σκεφθοῦμε τόν Θεό, νά σκεφθοῦμε τήν ψυχή μας καί τή σωτηρία της, τότε, ἀδελφοί μου, γίνεται ἐπικίνδυνο καί ἐπιβλαβές.
Διότι ἡ προσκόλληση στά πράγματα τοῦ κόσμου, ἡ προσκόλληση στίς καθημερινές φροντίδες καί μέριμνες, μᾶς κάνει νά ξεχνοῦμε ὅτι εἶναι, βεβαίως, καλό καί εἶναι ὑποχρέωσή μας νά ἀγωνιζόμαστε καί νά προσπαθοῦμε γιά τή ζωή μας καί τή βελτίωσή της, γιά τήν πρόοδό μας καί τήν ἐξέλιξή μας, ὅμως στή ζωή αὐτή δέν εἴμαστε μόνιμοι· εἴμαστε προσωρινοί, καί αὐτό πού δέν πρέπει νά παραμελοῦμε εἶναι ἡ σχέση μας μέ τόν Θεό, εἶναι ἡ ψυχή μας καί ἡ σωτηρία μας. Γιατί ὅλα τά ἄλλα, γιά τά ὁποῖα ὡς ἄνθρωποι μεριμνοῦμε καί συχνά ἀγωνιοῦμε, ἔρχονται καί παρέρχονται. Οἱ συνθῆκες τῆς ζωῆς ἀλλάζουν, καί μάλιστα, ὅπως διαπιστώσαμε ὅλοι τά τελευταῖα χρόνια, μέ τραγικό τρόπο, ὅμως ἡ ἀνάγκη νά μεριμνοῦμε γιά τήν ψυχή μας καί νά προετοιμαζόμαστε γιά τήν αἰωνιότητα παραμένει· διότι τίποτε δέν μπορεῖ νά μᾶς τήν διασφαλίσει, ἐάν ἐμεῖς οἱ ἴδιοι δέν ἐνδιαφερθοῦμε γι᾽ αὐτήν· καί διότι, ὅπως λέει καί ὁ ἴδιος ὁ Χριστός, «τί γάρ ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐάν κερδίσῃ τόν κόσμον ὅλον καί ζημιωθῇ τήν ψυχήν αὐτοῦ;»
Ἀσφαλῶς τίποτε, ἀδελφοί μου. Γι᾽ αὐτό καί ἐμεῖς ἄς παραδειγματισθοῦμε ἀπό τόν πλούσιο τῆς σημερινῆς παραβολῆς καί ἄς προσπαθήσουμε νά ἀποτινάξουμε κάθε ἐξάρτηση καί κάθε λογισμό πού ἐπιδιώκει νά ἀποσπάσει τή σκέψη μας ἀπό τή φροντίδα τῆς ψυχῆς μας καί τή μνήμη τοῦ Θεοῦ καί ἄς ἐργαζόμαστε τά ἔργα τῆς ζωῆς ὑπό τήν προοπτική τοῦ μέλλοντός μας, ὄχι μόνο τοῦ προσωρινοῦ ἀλλά καί τοῦ αἰωνίου καί τῆς σωτηρίας τῆς ψυχῆς μας.
Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου