Οι ταλαιπωρίες μας

π. Ανδρέα Αγαθοκλέους

Διαβάζουμε στους βίους των αγίων, μαρτύρων ή οσίων, ότι πέρασαν ταλαιπωρίες και βάσανα πολλά και ποικίλα. Στην εποχή, βέβαια, της ηδονής και της ευχαρίστησης, οι αναφορές αυτές μας φαίνονται υπερβολικές και αχρείαστες, κυρίως όταν οι ταλαιπωρίες και οι δυσκολίες είναι εκούσιες. Γιατί να γίνονται για χάρη του Χριστού; Χρειάζεται ο Χριστός τη δική μας  ταλαιπωρία;

Για να κατανοηθεί μια συμπεριφορά χρειάζεται να κατανοήσουμε τον λόγο, το βάθος, που οδηγεί σε αυτή. Η επιφανειακή προσέγγιση θα παραπλανήσει και παρεξηγήσει την ενέργεια. Έτσι και στην περίπτωση των εκουσίων ταλαιπωριών των αγίων, θα πρέπει να δούμε το μεγάλο έρωτά τους προς το Χριστό, που τα όποια ανθρώπινά τους πάθη τους εμπόδιζαν να δοθούν ολοκληρωτικά. Στην πραγματικότητα, οι ταλαιπωρίες και οι πνευματικές ασκήσεις που υπέβαλλαν στον εαυτό τους εξέφραζαν το θείο τους έρωτα.

Ποιος μπορεί να ερμηνεύσει τη λογική ενός παθιασμένου από έρωτα ανθρώπου σε κάποιο πρόσωπο; Ποιος μπορεί να βάλει σε καλούπια «ευπρεπούς συμπεριφοράς» τη ζωή των αγίων;

Ξέρουμε όμως πως, εκτός από τις εκούσιες ταλαιπωρίες ως έκφραση επιθυμίας γι’ απαλλαγή από τα πάθη και ολοκληρωτικό δόσιμο στον αγαπημένο της καρδίας, υπάρχουν και οι ακούσιες. Αυτές που δεν υπολογίζαμε και δεν επιθυμούμε. Και αν με τη θέλησή μας δεν ταλαιπωρηθήκαμε για να πάμε  παρακάτω στην πνευματική ζωή, τις ταλαιπωρίες, μικρές ή μεγάλες, που έρχονται χωρίς τη θέλησή μας, όλοι, λίγο πολύ τις γνωρίζουμε.

Ασφαλώς και οι άγιοι, όλων των εποχών, περνούσαν και ακούσιες θλίψεις και δοκιμασίες, που ο διάβολος, απευθείας ή μέσω των ανθρώπων, προκαλούσε. Και αυτές τις δέχονταν με υπομονή και προσευχή, ώστε να περάσουν σύντομα και ανώδυνα.

Αλήθεια, πόσο δύσκολο είναι για όλους, και κυρίως για τα νέα παιδιά σήμερα, να κατανοήσουν τη σημασία των δυσκολιών, να υπομένουν τις ταλαιπωρίες, να ελπίζουν στην υπέρβασή τους, να προσεύχονται για δύναμη!

Η πείρα μάς διδάσκει πως η ωριμότητα και η σοφία πηγάζουν από τις ταλαιπωρίες της ζωής και όχι από τα ευχάριστά της. Όχι πως θα πρέπει να τις ζητούμε με μαζοχιστική διάθεση, αλλά να μην πανικοβαλλόμαστε, όταν έρχονται απρόσμενα. Γιατί όλα έχουν το λόγο τους και τίποτα δεν είναι τυχαίο. Και αν, όντως, δεν προέρχονται από το Θεό οι δοκιμασίες και οι ταλαιπωρίες μας, όμως Αυτός ως πατέρας και οικείος συμπαραστέκεται  αθόρυβα, αόρατα, ουσιαστικά. Άλλωστε, ο Σταυρός του Κυρίου, με ό,τι προηγήθηκε, δηλώνει την εμπειρική Του γνώση για τις δοκιμασίες της ζωής. 

Μακάρι να γίνονται οι δυσκολίες μας ευλογίες, καθώς θα κατανοούμε τη σημασία τους για την πνευματική μας ανάπτυξη, αλλά και καθώς θα αναμένουμε την ανατολή τής άλλης ημέρας που θα φέρει την εσωτερική ειρήνη και ανάπαυση μαζί με το ξεπέρασμα της ταλαιπωρίας μας.

http://www.isagiastriados.com/index.php/articles/2471-oi-talaipories-mas-2