1. Τον Θεό, αδελφοί μου, που λαχταράει η ψυχή μας, τον βρίσκουμε και τον απολαμβάνουμε στην θεία Λειτουργία, που τελούμε στους ιερούς μας Ναούς. Στην θεία Λειτουργία εμείς οι βαπτισμένοι χριστιανοί νοιώθουμε το Μυστήριο που λέγεται «Έκκλησία», γι᾿ αυτό και τον Ναό, όπου τελούμε την Λειτουργία, τον λέμε και αυτόν «Εκκλησία». Μην παραλείπετε, χριστιανοί μου, να πηγαίνετε κάθε Κυριακή στην Εκκλησία. Και αν το χωριό σας δεν έχει την Κυριακή θεία Λειτουργία, γιατί πολλά από τα χωριά μας δεν έχουν ιερέα, να πηγαίνετε για να λειτουργηθείτε στο διπλανό χωριό. Μην μένετε αλειτούργητοι.
2. Όταν μπαίνετε στην Εκκλησία να κάνετε τον Σταυρό σας κανονικά. Δυστυχώς, έχουμε τόση άγνοια στα θεία πράγματα, ώστε ούτε το Σταυρό μας δεν ξέρουμε να κάνουμε. Παλαιότερα, στην Α΄ Δημοτικού τα παιδάκια μάθαιναν ένα ποίημα για να κάνουν κανονικά τον Σταυρό τους: «Στό κεφάλι, στην κοιλιά, δεξιά κι αριστερά»! Έτσι πρέπει να κάνουμε τον Σταυρό μας. Ενωμένα τα τρία δάκτυλα του δεξιού χεριού μας (γιά να εκφράσουμε την πίστη μας στην Αγία Τριάδα) τα βάζουμε στο κεφάλι μας και δηλώνουμε μ᾿ αυτό ότι εκεί ψηλά στον ουρανό είναι ο Χριστός μας· και από εκεί ψηλά κατέβηκε και σαρκώθηκε στην Κοιλιά της Παναγίας μας· και για να το δηλώσουμε αυτό κατεβάζουμε το χέρι μας από το κεφάλι και το βάζουμε στην κοιλιά. Και θα ξανάρθει πάλι ο Χριστός με την Δεύτερη Παρουσία Του! Θα έρθει και θα βρεί μιά μπερδεμένη ανθρωπότητα. Και θα κάνει αυτό που κάνει ο βοσκός: Ξεχωρίζει τα πρόβατα από τα ερίφια. Στην μιά μεριά, δεξιά, βάζει τα πρόβατα· και στην άλλη μεριά τα ερίφια. Βάζοντας κι εμείς έπειτα, όταν κάνουμε τον Σταυρό μας, το χέρι μας δεξιά και αριστερά δηλώνουμε αυτή την Δεύτερη Παρουσία του Χριστού και τον πόθο μας να μας πάρει μαζί Του, στα δεξιά Του, στην Βασιλεία Του την επουράνιο!
3. Αφού, μπαίνοντας στην Εκκλησία κάνουμε τον Σταυρό μας, όπως είπαμε, ανάβουμε κερί και ασπαζόμαστε με ευλάβεια τα ιερά εικονίσματα. Και ας σκεπτόμαστε ότι πρίν από εμάς πέρασαν τόσοι άλλοι χριστιανοί και ασπάστηκαν και αυτοί τα ίδια αυτά εικονίσματα· ο ασπασμός δε στο ίδιο εικόνισμα θεωρείται και σαν μεταξύ μας ασπασμός. Αφού, λοιπόν, ασπαστούμε τα άγια εικονίσματα στεκόμαστε κάπου σε μιά θέση, στην θέση των ανδρών οι άνδρες και στην θέση των γυναικών οι γυναίκες, και προσέχουμε από εκεί την θεία Λειτουργία. Προσέχουμε αυτά που βλέπουμε και ακούμε σ᾿ αυτήν. Και είναι τόσο ωραία και τόσο γλυκά όλα όσα λέγονται και όσα γίνονται στην θεία Λειτουργία! Βέβαια στην θεία Λειτουργία προσευχόμαστε ό,τι θέλουμε, λέμε στον Θεό ό,τι έχει η καρδιά μας. Αλλά κυρίως στην θεία Λατρεία πρέπει να προσέχουμε αυτά που λέγονται και ψάλλονται και ας φαίνεται ότι δεν τα καταλαβαίνουμε. Σιγά-σιγά θα τα καταλάβουμε. Τα λόγια του παππά και του ψάλτη έχουν όλη την πίστη μας. Η πίστη μας, αδελφοί μου, έγινε ψαλμωδία και τραγούδι, έγινε εικόνες και ιερά σύμβολα.
4. Το πιό ουσιαστικό στην θεία Λειτουργία, αγαπητοί μου χριστιανοί, είναι η θεία Κοινωνία. Όλα στην θεία Λειτουργία γίνονται για να ακούσουμε στο τέλος «Μετά φόβου Θεού πίστεως και αγάπης προσέλθετε». Και προσέρχονται οι χριστιανοί για να κοινωνήσουν το Σώμα και το Αίμα του Χριστού μας. Αλλά πρέπει να κοινωνούμε όπως μας το λέει ο Ιερέας: «Μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης». Με φόβο Θεού, που τον γεννάει η πίστη ότι αυτό που θα κοινωνήσουμε είναι πραγματικά το Σώμα και το Αίμα του Χριστού, αυτό το Σώμα και το Αίμα που πήρε ο Υιός του Θεού από την Παναγία Θεοτόκο Μαρία, όταν σαρκώθηκε στην αγιασμένη Κοιλία Της. Γι᾽ αυτό η Παναγία μας λέγεται «εστιάτωρ της Θείας Σαρκός»! Ναί, στην πραγματικότητα μας κοινωνάει η Παναγία! Πρέπει λοιπόν να κοινωνάμε με φόβο Θεού. Αλλά και με αγάπη. Αγάπη σε όλους και στον εχθρό μας ακόμη που μας έκανε κακό. Δεν το ήθελε. Και να το ήθελε ο παλιο-πειρασμός τον έβαλε, αυτός που βάζει και μας και κάνουμε τόσα και τόσα. Και όπως εμείς ζητάμε από τον Θεό να μας συγχωρέσει αυτά τα τόσα πολλά που πράττουμε ενάντια στο άγιο θέλημά Του, έτσι και εμείς πρέπει να συγχωρούμε τα όσα μας κάνουν οι άλλοι εναντίον μας. Αυτό σημαίνει το «καί αγάπης», που λέγει ο ιερέας σ᾽ αυτούς που έρχονται να κοινωνήσουν. Πρέπει, χριστιανοί μου, να ζητάμε συγγνώμη και να δίνουμε συγγνώμη σε όλους προτού να κοινωνήσουμε.
5. Όταν πλησιάζετε για την θεία Κοινωνία να κάνετε τον σταυρό σας και έπειτα να παίρνετε το άγιο μανδήλιο και να το βάζετε κάτω από το σαγόνι σας ανοίγοντας καλά το στόμα σας. Όταν δε κοινωνήσετε και βγάλει ο ιερεύς την αγία λαβίδα από το στόμα σας, τότε να σπουγγίζετε με το άγιο μανδήλιο το στόμα σας και όχι ενωρίτερα, όταν δεν βγήκε ακόμη από το στόμα η αγία λαβίδα. Μετά την θεία Κοινωνία κάνετε πάλι τον σταυρό σας και παραδίδετε την σειρά στους άλλους αδελφούς σας για να κοινωνήσουν και αυτοί.
Μέ τέτοια καλή προετοιμασία για την θεία Κοινωνία, αδελφοί μου χριστιανοί, έρχεται πραγματικά ο Χριστός στην καρδιά μας και γινόμαστε «χριστοφόροι», όπως μας λέει ο άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος. Με την Χάρη δε του Χριστού μέσα μας θα είναι όμορφη η ζωή μας, γιατί δεν θα ζούμε με τις κακίες, που ασχημίζουν την ζωή μας και μας την κάνουν κόλαση. Η θεία Λειτουργία όμως είναι παράδεισος. Γιατί σε κάθε θεία Λειτουργία λέγουμε: «Είδομεν το Φώς το αληθινόν, ελάβομεν πνεύμα επουράνιον»!
Μέ πολλές ευχές,
† Ο Μητροπολίτης Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως Ιερεμίας
Πηγή: aktines.blogspot.gr
Πηγή: https://synaxipalaiochoriou.blogspot.com/2017/07/blog-post_69.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου