Θέλουμε τήν ιστορία όπως ήταν γιατί τήν χρειαζόμαστε στό σήμερα όσο ποτέ.

  Τελικά μαθαίνουμε τήν πραγματική ιστορία των γεγονότων; Αποτελεί κοινό τόπο ότι η ιστορία πού μαθαίναμε στά σχολικά θρανία δέν ήταν η πραγματική ιστορία. Και αυτό έχει πάντα να κάνει με το ότι η περιγραφή γεγονότων του παρελθόντος έχει πάντοτε κάποιον υποκειμενισμό. Και γιά τήν ομολογουμένως ένδοξη Ελληνική ιστορία συμβαίνει τό ίδιο. 

Ανάλογα μέ τά βιώματα πού είχε καί τήν παιδεία πού έλαβε ο ιστορικός παρουσιάζει τά στοιχεία καί δέν μπορεί νά κάνει κάτι διαφορετικό. Συχνά στούς σπουδαίους ιστορικούς μας η επιστημοσύνη δέν λείπει, αλλά καί αυτοί υπόκεινται στίς «αδυναμίες τους».

Αυτά τά εισαγωγικά λέγονται με αφορμή μιά δύσκολη περίοδο γιά την πατρίδα μας, γιά την Τουρκοκρατία, αναζητώντας τήν προσφορά της Εκκλησίας κατά την περίοδο αυτή. Μέσα από τίς ιστορικές προσεγγίσεις, σκόπιμα ή μή, δέν τονίζεται η προσφορά των κληρικών και των μοναχών, άν καί πρόκειται γιά προσφορά θυσιαστική καί σημαντική καί άρα αξιομνημόνευτη. Έτσι, ενώ δικαίως δίνεται έμφαση στό κίνημα των φιλελλήνων γιά παράδειγμα, δέν γίνεται η ανάλογη αναφορά στόν ρόλο των κληρικών καί των μοναστηριών πού κυρίως βάσταξαν στούς ώμους τους πολλές πτυχές του αγώνα. 

Η αναφορά πολλών εγχειριδίων περί του πνεύματος του Γαλλικού Διαφωτισμού πού ενέπνευσε καί καλλιέργησε την επανάσταση, φαίνεται απείρως ανώτερη από τήν θεία λειτουργία πού γινόταν κρυφά, ακόμα καί σέ σπίτια σέ κάποιες περιπτώσεις, κάτω από το σπαθί του κατακτητή. Ενώ πλέκονται ἐγκώμια γιά τούς φιλέλληνες πού όντως άφησαν τήν θαλπωρή τῶν ευρωπαϊκών σαλονιών τους γιά να προσφέρουν καί αυτοί στόν αγώνα, δέν γίνεται τό ίδιο γιά τούς χιλιάδες αφιερωμένους στό Θεό ανθρώπους πού κράτησαν τήν φλόγα της Πίστης καί της πατρίδας αναμμένη. 

Χρειάζεται νά ερευνήσει κάποιος στίς πηγές της ιστορίας γιά νά θαυμάσει τήν σπουδαία μορφή του Επισκόπου Ρωγών Ιωσήφ, ο οποίος ἐνέπνευσε στο πνεύμα 

της θυσίας καί τούς φιλέλληνες πού βρέθηκαν μέσα στό Μεσσολόγι, ὅπως καί συμφιλίωσε τους οπλαρχηγούς πού σχεδόν, όπως πάντα, είχαν μεταξύ τους διενέξεις. Αυτός ο Επίσκοπος με τούς τριάντα ιερείς του πού βρέθηκαν αποκλεισμένοι στήν Ιερή αυτή Πόλη εξομολόγησε και κοινώνησε τούς μετέχοντες στήν Ηρωική Έξοδο. Αυτό καί άλλα πολλά δέν τα διαβάσαμε ούτε τα διαβάζουμε στά σχολικά βιβλία καί τονίζουμε μόνο τό πνεύμα της αλληλεγγύης, της ειρήνης, της αγάπης, μεγάλων αρετών δηλαδή, οι οποίες όμως παρουσιάζονται χωρίς πηγή και χωρίς πρόσωπο.

Αποτελεί θέμα πρός συζήτηση τό συμπέρασμα των ιστορικών ότι η επανάσταση έγινε και η ελευθερία επετεύχθη ως αποτέλεσμα σειράς γεγονότων πού πραγματοποιήθηκαν. Δέν θά κλόνιζε όμως την ιστορικότητα της πορείας των γεγονότων αυτών, άν γινόταν αναφορά σέ περιστατικά πού πράγματι φαίνεται η επέμβαση «κάποιας ανώτερης δύναμης», όπως χαρακτηρίζουν κάποιοι τήν Θεϊκή παρουσία. Είναι αμέτρητα τά περιστατικά της άνωθεν βοήθειας, όχι ως αποτέλεσμα υπερβολής ή άκομα καί μυθοπλασίας, αλλά ως απόδειξη ότι η ανθρώπινη ιστορία δέν είναι τυχαία πλοκή γεγονότων. 

Ήταν αποτέλεσμα πίστης τό γεγονός της θεοφάνειας του Κολοκοτρώνη, ότι του χαμογέλασε ο Χριστός δεικνύοντάς του τήν ευνοιά Του γιά τήν πορεία του αγώνα. Δέν ήταν αποκύημα της φαντασίας η επέμβαση της Παναγίας καί τόσων αγίων στά πεδία των μαχών για έναν λαό πού υπεράσπιζε αμυνόμενος τά ιερά και τα όσια της πατρίδας του.

Πολλά τέτοια περιστατικά δέν αναφέρονται στά ιστορικά μας βιβλία καί όσα αναφέρονταν σχεδόν έχουν εντελώς απαλειφθεί.

Θέλουμε μιά καθαρή ιστορία καί για εμάς καί γιά τούς νέους ανθρώπους, τους μαθητές καί τις μαθήτριες των σχολείων μας. Θέλουμε τήν ιστορία όπως ήταν γιατί τήν χρειαζόμαστε στό σήμερα όσο ποτέ. Χρειαζόμαστε να στηριχθούμε σε αυτήν για να δούμε πώς πραγματικά γράφτηκαν τόσο ένδοξες σελίδες από τό τό γένος μας, από τούς προγόνους μας. Άν αυτό γίνει τότε θα μπορούμε να ερμηνεύσουμε τό σήμερα καί να προσδιορίσουμε εχθρούς καί φίλους. Θα μπορούμε να διακρίνουμε την Ευρώπη του τότε καί του τώρα και θα διαλευκάνουμε τίς δικές της πηγές καί τις βάσεις της πού σήμερα κατά κράτος έχουν απολεσθεί.

https://proskynitis.blogspot./2018/01/blog-post_79.html