Ο πρώτος λόγος, ευλογημένοι μας Χριστιανοί, για το Άγιον Πνεύμα γίνεται στην Παλαιά Διαθήκη.
Εκτός του ότι ενεφυσήθη στο πρόσωπο του Αδάμ και μετεποίησε το χώμα σε ζωντανή πνευματική ύπαρξη, μεγάλες προφητικές φυσιογνωμίες από την έμπνευσή του, προείπαν τόσα για την γέννηση του Κυρίου. Η δωρεά όμως του Αγίου Πνεύματος με όλη την πληρότητα του πλούτου των χαρισμάτων του αποκαλύπτεται στη νέα εποχή της χάριτος. Η δωρεά αυτή είναι μία από τις μεγαλύτερες επαγγελίες της Καινής Διαθήκης. Και η μεγάλη αυτή υπόσχεση του Κυρίου δεν άργησε να εκπληρωθεί. Ηταν η ημέρα της Πεντηκοστής.
Το Πνεύμα το Άγιο ήρθε στον κόσμο. Επεφοίτησε στους μαθητές. Συμφιλίωσε τον άνθρωπο με το Θεό. Δίδαξε το θέλημά Του και έθεσε τα θεμέλια καθορίζοντας τα πλαίσια της βασιλείας του Θεού επί της γής. Από την ώρα εκείνη οι μαθητές ζουν σαν πολίτες του Ουρανού. Απο εκεί δέχονται εντολές και εξαγγέλουν στους ανθρώπους, εμπνευσμένοι από το Άγιο Πνεύμα, τον Ουρανό. Οι απλοί και αγράμματοι δειλοί ψαράδες γίνονται οι αγωνιστές της πίστεως, οι λαμπροί φωστήρες της Χριστιανικής ζωής, οι συντελεστές της εγκαθιδρύσεως της Βασιλείας του Θεού, οι στυλοβάτες και τα εδραιώματα της Εκκλησίας. Με τον πύρινο λόγο τους, με τα γραπτά τους, συνεγείρουν, μεταφέρουν νέα πνοή στις ανθρώπινες σκέψεις και σχέσεις. Μεταλαμπαδεύουν το Ευαγγέλιο του Χριστού στο νωθρό ειδωλολατρικό κόσμο και του δίνουν νέα ζωή.
Αυτή η καινούργια ζωή είναι το χαρακτηριστικό της καταστάσεως που δημιουργεί η παρουσία του Αγίου Πνεύματος. Μιά ζωή πέρα από τις ανθρώπινες δυνατότητες. Έντονα βλέπουμε τις συνέπειες αυτής της νέας πνοής στη ζωή των πρώτων Χριστιανών. Ειρήνη, αγάπη, θάρρος, ηρωϊσμός, προφητικότητα, δημιουργία σε συνδυασμό με αυτοθυσία μας έδωσαν ένα ζωντανό και έμπρακτο Ευαγγέλιο. Ένα Χριστιανισμό ελπιδοφόρο και καθοδηγητικό. Η συντροφιά των πρώτων χριστιανών μαγνήτιζε και ενέπνεε. Θεμελίωνε και οικοδομούσε μιά καταπληκτική κοινωνία. Ο άνθρωπος μέσα σ΄αυτή, ήταν ο επίγειος άγγελος. Τη φλογερή δυναμικότητα των λόγων του που έχυναν βάλσαμο στις καρδιές την ολοκλήρωνε και την επισφράγιζε με το ίδιο του το αίμα. Με τη ζωή και με το θάνατό του κήρυξε την αλήθεια που ο Κύριος Ιησούς φανέρωσε.
Η συνέπεια και η αυτοθυσία των χριστιανών των πρώτων αιώνων κατέχει τη θέση του ιδανικού στη σκέψη της ανθρωπότητας. Είναι ένα πρότυπο ζωής. Ομως αληθινή εξέλιξη και δημιουργική πορεία είναι το προγραμματισμένο ανέβασμα σε μιά ατμόσφαιρα ηθική. Η προσπάθεια για την εξουδετέρωση του κακού που ορθώνεται μέσα μας. Η επιστράτευση των ψυχικών μας δυνάμεων, των υλικών μας δυνατοτήτων για την οικοδομή ενός καλύτερου κόσμου για μάς και τους γύρω μας. Τη ζούμε αυτή την ανάγκη. Να νιώσουμε ξαλαφρωμένη την ψυχή μας. Να δούμε ένα ξανάνιωμα των ελπίδων μας. Μιά καινούργια κατάσταση να πλημμυρίζει με φώς και αγαλλίαση εσωτερικά τη ζωή μας.
Μα πώς θα πετύχουμε αυτό το ωραίο όραμα να το κάνουμε πραγματικότητα; Μιά ολοκάρδια και ειλικρινής στροφή πρός το πνεύμα που ενέπνεε τους πρώτους χριστιανούς θα μας ανοίξει το δρόμο.
Το Άγιο Πνεύμα θα αναπλάσει τα αισθήματα, θα φωτίσει το νού, θα δυναμώσει τη θέληση. Ας το ζητήσουμε σήμερα, που γιορτάζουμε την κάθοδό Του στον κόσμο μας προπαντός, να το δώσει και στις δικές μας ψυχές ο Κύριος.Αυτό το
«Παράκλητον Πνεύμα», που κατευθύνει τη ζωή της Εκκλησίας, είναι πανταχού παρών και πληροί τα πάντα. Όταν αισθανθούμε την ανάγκη Του, θα είναι ο συμπαραστάτης και ο στηριγμός της ζωής μας. Ας αφήσουμε ανοιχτή την είσοδό Του στην ψυχή και τη ζωή μας. Αυτό θα δημιουργήσει τους φλογερούς ιερείς,τους πειστικούς και οικοδομητικούς κήρυκες, τους διδασκάλους που θα καθοδηγούν σωστά τους νέους, τους συνεπείς γονείς, τους τίμιους εργάτες, τους φωτισμένους πνευματικούς ηγέτες, τους εμπνευσμένους στυλοβάτες της κοινωνικής μας ζωής, οποιαδήποτε και άν είναι η θέση τους, όποιο επάγγελμα κι άν έχουν.
Ο σύγχρονος πολιτισμός μας είναι στην ουσία του αντιπνευματικός. Γι' αυτό και ο ορθολογιστής άνθρωπος της εποχής μας αρνείται πεισματικά να παραδεχθεί την αλήθεια του Τριαδικού Θεού. Με την ηθική αταξία της ζωής του φυγαδεύει τους καρπούς του Αγίου Πνεύματος την αληθινή αγάπη, την πραγματική χαρά, την βαθειά ειρήνη, την μακροθυμία, και την πηγαία καλοσύνη. Αποθεώνει το πρόσκαιρο, το επιφανειακό, το φανταχτερό. Δεν θέλει να διακρίνει το σημαντικό από το ευτελές, το ορθό από το εσφαλμένο. Με αλαζονεία ισχυρίζεται ότι όλα είναι σχετικά και το μόνο που αξίζει να επιδιώκει κάποιος είναι το χρήσιμο και το ιδιοτελές. Χωρίς την πνοή και τον φωτισμό τού Αγίου Πνεύματος όσο και αν προσπαθεί μόνος του δεν μπορεί να απελευθερωθεί απὸ την θολή σύγχυση και τον παραλογισμό στον οποίο ζεί. Μιλά για την ενότητα αλλά ζεί την διαίρεση, τον διχασμό και την διάσπαση. Διακηρύττει ότι βρίσκεται στην εποχή της επικοινωνίας που καταργεί σύνορα και φραγμούς και όμως εγκλωβίζεται στην απομόνωση την μοναξιά, την πλήξη και την κατάθλιψη.
Η αναγέννηση που θα συντελέσει του Αγίου Πνεύματος η παρουσία, θα μας γεμίσει με ικανοποίηση. Την περιμένουμε. Δεν θα έρθει μόνη της. Εμείς θα κάνουμε το πρώτο βήμα. Θα προσφέρουμε τον εαυτό μας στην υπηρεσία του Αγίου Πνεύματος, που απεργάζεται τη σωτηρία και την ευτυχία μας.
Παράκλητε αγαθέ, άς προσευχηθούμε, ελθέ και σκήνωσον εν ημίν.
Η Εκκλησία, το Έθνος, η Κοινωνία περιμένουν. Κάνε μας εργάτες και δημιουργούς της καινούργιας ζωής. Να ξεριζωθεί κάθε σάπιο από τη ζωή μας. Να ανανεωθούν τα ιδανικά και οι πόθοι μας. Να νιώσουμε την ανάγκη της νέας πορείας. Να απολαύσουμε τη γλυκύτητα και να ευφρανθούμε μέσα στο λουτρό και στην ατμόσφαιρα του Αγίου Πνεύματος. Αυτό θα είναι το πλήρωμα, η ολοκλήρωση της χαράς μας. Η ολοκλήρωση της προσωπικότητάς μας. Η δικαίωση των ελπίδων μας. Η πραγμάτωση των πόθων μας. Αμήν.
Αρχιμ. Θεόφιλος Λεμοντζής
https://proskynitis.blogspot.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου