Οι χριστιανοί ενώ πολιτεύονται στη
γη ταυτόχρονα προσδοκούν και την πολιτεία των ουρανών. Επιζητούν την επουράνια
«πόλη» (Εβρ. ιγ´ 14), που είναι μόνιμη. Ζουν δηλαδή ανάμεσα σε δύο πολιτείες,
που διαφέρουν κατά πολύ μεταξύ τους. Η μία έχει τα θεμέλιά της στη γη που ο
Θεός δημιούργησε, αλλά οι άνθρωποι έκτισαν. Η άλλη έχει θεμελιωτή και
αρχιτέκτονα τον ίδιο τον Θεό, όπως αναφέρει ο απόστολος Παύλος: «την πόλη που
έχει θεμέλια και της οποίας αρχιτέκτονας και δημιουργός είναι ο Θεός».
Δεν μπορούν όμως οι πιστοί να
κατοικήσουν κατ᾽ ευθείαν στην πόλη του ουρανού, στη Βασιλεία των ουρανών, χωρίς
να περάσουν απ᾽ τη γη αυτή. Είναι δηλαδή καθοριστικός ο ρόλος της ζωής, που
ζούμε στον υλικό αυτό κόσμο, για να γίνει η ελπίδα και προσδοκία μας για την
άλλη ζωή πραγματικότητα.
Γιατί εδώ σπείρεται και
καλλιεργείται η πίστη και εδώ διεξάγεται ο πνευματικός αγώνας του κάθε
χριστιανού. Αυτό τονίζεται έντονα από τον Απόστολο, ο οποίος αναφέρεται στον
αγώνα της πίστεως των δικαίων της Παλαιάς Διαθήκης. Με τη δύναμη της πίστεως
στον αληθινό Θεό θαυματούργησαν, αντιμετώπισαν τις εξουσίες του κόσμου,
υπέμειναν πειρασμούς και διωγμούς, ακόμη και μαρτύριο.
(Από τη
Φωνή Κυρίου 2013)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου