Του Αρχιμ. Παϊσίου Λαρεντζάκη
Υπήρξε πράγματι θριαμβευτική, επιβλητική η είσοδος του Χριστού μας στα Ιεροσόλυμα. Ο Θεάνθρωπος, «καθήμενος ἐπί πώλου ὂνου», πράος και ταπεινός, εισέρχεται. Πλήθη Ιουδαίων, που είχαν συρρεύσει στα Ιεροσόλυμα πήραν στα χέρια τους βαΐα φοινίκων και έστρωναν τους δρόμους της Αγίας Πόλεως με τα ιμάτιά τους για να υποδεχθούν τον κραταιό Βασιλέα ουρανού και γης. Σείσθηκε η Πόλη από την θερμή εκείνη υποδοχή του μεγάλου Διδασκάλου. Ήταν μια υποδοχή αυθόρμητη ακι μεγαλειώδης. Ήταν υποδοχή αντάξια για ένα βασιλέα. Γιατί σαν βασιλέα υποδέχεται ο κόσμος των Ιεροσολύμων τον Χριστό.
Κι όλα αυτά συνέβησαν τότε. Εμείς όμως σήμερα με τι έχουμε στρώσει την ψυχή μας για να υποδεχθούμε τον Βασιλέα και Κύριο, που έρχεται να γίνει κάτοικός της με το μέγα μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας;
Πως θα μπορέσουμε να κάνουμε μια βαϊφόρο πράγματι υποδοχή στον Σωτήρα Χριστό;
Πριν όμως απαντήσουμε σ᾽ αυτό το ερώτημα, ας δούμε πρώτα τι συμβαίνει σε πολλούς από εμάς.
Πόσες φορές αλήθεια, και στην θρησκευτική σφαίρα, οι άνθρωποι δεν επηρεάζονται και δεν υποτιμούν το απλό και απέριττο εξωτερικό φαινόμενο και δεν νοιώθουν την δύναμη και το μεγαλείο της θεότητος. Παρασύρονται από την απλή μορφή της Θείας Κοινωνίας και δεν αισθάνονται ποιος εισέρχεται μέσα τους. Βλέπουν το Άγιο Ποτήριο και τον λειτουργό ιερέα να τους μεταδίδει την Θεία Κοινωνία, λησμονούν όμως ότι ο ίδιος ο Κύριος τους προσφέρεται με την ταπεινή αυτή μορφή. Όπως κατά την είσοδό Του στα Ιεροσόλυμα έτσι ταπεινά προσφέρεται και τώρα.
Βλέποντας, λοιπόν, με τα ανθρώπινα, γήϊνα μάτια τον ταπεινό ερχομό του Κυρίου, δεν ετοιμαζόμαστε ανάλογα για την υποδοχή Του. Δεν εξομολογούμαστε. Δεν καθαρίζουμε την ψυχή μας από κάθε τι σάπιο. Δεν στρώνουμε τα ιμάτια των καλών έργων για να περάσει ο Αιώνιος Βασιλιάς.
Και τυπικά, ίσως, χωρίς πνευματική προετοιμασία, χωρίς φόβο Θεού, χωρίς συναίσθηση του μοναδικού επισκέπτη, σπρωχνόμαστε κάθε μεγάλη εορτή και με φωνές και αταξία φθάνουμε μπροστά στο Ποτήριο της Ζωής και κοινωνούμε των Αχράντων Μυστηρίων.
Αυτή δεν μπορεί να ονομασθεί Βαϊοφόρος υποδοχή του Κυρίου μας. Το αντίθετο μάλιστα. Μια τέτοια μετοχή στα άχραντα Μυστήρια γίνεται, όπως τονίζει ο Απόστολος Παύλος «εἰς κρῖμα ἢ εἰς κατάκριμα». Όταν προσερχόμαστε απλά από συνήθεια και μόνο, γιατί ήρθαν οι άγιες ημέρες, διατρέχουμε τον κίνδυνο να εμπαίζουμε τον Θεό και να μην αποκομίζουμε καμμία πνευματική ωφέλεια.
Μάς δίδεται όμως σήμερα, που γιορτάζουμε τη θριαμβευτική είσοδο του Κυρίου στα Ιεροσόλυμα, η ευκαιρία να αναθεωρήσουμε τη στάση μας και να ετοιμασθούμε για μια αληθινή υποδοχή του Βασιλέως της δόξης.
Κατ᾽ αρχήν να νοιώσουμε, ότι ο τόσο ταπεινά προσφερόμενος Κύριος είναι ο Δημιουργός του Παντός. Είναι Αυτός που ενώπιόν Του οι αγγελικές τάξεις, τα Χερουβεί και τα Σεραφείμ, στέκουν με ευλάβεια και δέος. Οφείλουμε να προσέχουμε. Να έχουμε συναίσθηση ποιον παίρνουμε μέσα μας με το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας.
Ας το τονίσουμε. Μόνο όσοι έχουν αυτή τη βαθειά πίστη, όσοι γνωρίζουν ότι κοινωνόντας γίνονται Χριστοφόροι. Δέχονται ένοικο τον Βασιλέα της δόξης. Καθαρίζουν την συνείδησή τους από κάθε ενοχή με το θείο λουτρό της ιεράς εξομολογήσεως. Μετανοούν και παίρνουν την απόφαση να πολεμήσουν εκείνα που τους νίκησαν ως τώρα. Εφαρμόζουν την εντολή του Αποστόλου Παύλου που λέει «δοκιμαζέτω ἂνθρωπος ἑαυτόν καί οὓτως ἐκ τοῦ ἂρτου ἐσθιέτω καί ἐκ τοῦ ποτηρίου πινέτω».
Ένας τέτοιος άνθρωπος μπορεί να πλησιάσει και να πάρει τον Κύριο της δόξης μέσα του με φωνές, αταξίες, θόρυβο; Ασφαλώς όχι. Με βαθειά κατάνυξη, με ψυχική συντριβή, με υπομονή και θερμή προσευχή, ήσυχα θα περιμένει την στιγμή που θα δεχθεί τον Κύριο, «μετά φόβου Θεοῦ, πίστεως καί ἀγάπης».
Έτσι πρέπει να υποδεχόμαστε τον Βασιλιά των καρδιών μας. Με αγία, ειλικρινή, ταπεινή υποδοχή ώστε να τονώνει τον άνθρωπο και να ανακαινίζει την ψυχή.
Και τότε ας του πούμε με όλη τη δύναμη της καρδιάς μας: Ας είναι ευλογημένη, Κύριε η είσοδός Σου, θριαμβευτική και σωτήριος σε κάθε ψυχή που εναγωνίως σε ποθεί και σε αναζητεί». Αμήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου