Τοῦ πρεσβυτέρου Νικολάου Δαλαγιῶργου
Βιώνοντας, τὴν ἑβδομάδα τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, τὸ Γολγοθὰ καὶ τὴν θυσιαστικὴ ἀγάπη τοῦ Κυρίου μας, γεννιοῦνται ἐρωτήματα γιὰ τὴν δική μας σχέση μὲ τὸν Ἐσταυρωμένο. Ἐὰν μὲ ἄλλα λόγια θέλουμε νὰ σωθοῦμε, θέλουμε νὰ ζήσουμε αἰωνίως κοντὰ στὴν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, τὴν ἠτοιμασμένη διὰ τὰ παιδιά του, τὰ ὁποῖα θὰ τὸν ἐμπιστευθοῦν καὶ θὰ τὸν ἀγαπήσουν.
Ὁ Κύριος εἶπε: «Ἀπὸ δὲ τῶν ἡμερῶν Ἰωάννου τοῦ βαπτιστοῦ ἕως ἄρτι ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν βιάζεται καὶ βιασταὶ ἁρπάζουσιν αὐτὴν». Τὸ ἐρώτημα εἶναι γιατί χρειάζεται αὐτὴ ἡ βία γιὰ νὰ μποῦμε στὴν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ; Ποιὸς ἢ ποιὰ πανίσχυρη δύναμη ἐμποδίζει τὴν ἐλεύθερη εἴσοδο στὴ βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ὥστε νὰ ἀπαιτεῖται μιὰ ὑπερδύναμη βία γιὰ νὰ κάνουμε τὴν ὑπέρβαση καὶ νὰ μποῦμε στὴν βασιλεία;
Τὴν αἰτία τῆς ἀνάγκης μίας βίας ἱκανῆς νὰ ἀνοίξει τὶς κλειστὲς πύλες τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν, τὴν ἐντοπίζουμε στὴν πτώση τοῦ ἀδαμικοῦ ἀνθρώπου στὴν ἁμαρτία. Μὲ τὴν παράβαση τῆς ἐντολῆς τοῦ Θεοῦ, ὁ ἄνθρωπος παραδόθηκε στὴν ἐξουσία τοῦ Σατανᾶ καὶ ἡ πτώση τοῦ ἦταν πτώση στὴν κυριαρχία τοῦ πονηροῦ διαβόλου!
Ὁ ἅγιος Μακάριος ὁ Αἰγύπτιος σὲ μία ὁμιλία τοῦ ἀναφέρει: «ὁ σατανᾶς καὶ αἳ δυνάμεις καὶ οἱ ἄρχοντες τοῦ σκότους ἀπὸ τῆς παραβάσεως τῆς ἐντολῆς ἐνεκάθισαν εἰς τὴν καρδίαν καὶ εἰς τὸν νοῦν καὶ εἰς τὸ σῶμα τοῦ Ἀδὰμ ὡς εἰς θρόνον ἴδιον». Ὁ δὲ φιλοκαλικὸς Ἰωάννης ὁ Καρπάθιος σημειώνει ὅτι: «αὐτὸς ὁ πνευματικὸς ἀγωνιστὴς ποὺ ἀγωνίζεται γιὰ νὰ ἀποκτήσει τὶς εὐαγγελικὲς ἀρετὲς θὰ ἀντιληφθεῖ ὅτι ὅσο αὐτὸς ἀγωνίζεται θεοφιλῶς, τόσο περισσότερο παρεμβαίνοντες οἱ δαίμονες τοῦ ἐπιφέρουν μεγαλύτερες καὶ βαθύτερες πληγές, ὥσπου νὰ φθάσει σὲ μιὰ κατάσταση θανάτου».
Τὸ συμπέρασμα ὅλων αὐτῶν, βεβαιώνει τὸν λόγο τοῦ Κυρίου: «βιάζεσθαι χρὴ ἐαυτὸν εἰς πᾶν ἔργον ἀγαθὸν καὶ εἰς πάσας τὰς ἐντολᾶς τοῦ Κυρίου σου». Τὸ ἀποτέλεσμα εἶναι ὅτι δυστυχῶς οἱ ἄνθρωποι δὲν βιάζουν τὸν ἑαυτό τους γιὰ τὴν σωτηρία τους. Μπαίνουν στὴν Ἐκκλησία καὶ δὲν μεταμορφώνονται ἀπὸ τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ σὲ πιστὰ μέλη. Δὲν δίνουν ἀγάπη διότι δὲν ἀγαποῦν τὴν Πηγὴ τῆς Ἀγάπης τὸν Κύριό μας, δὲν ταπεινώνονται στὸ θέλημά Του… πόσοι ἄνθρωποι ἐκκλησιάζονται καὶ πόσοι ἐξομολογοῦνται; Πόσοι ἄνθρωποι θέλουν νὰ παντρευτοῦν καὶ ζητοῦν ἀπὸ τοὺς πατέρες τῆς Ἐκκλησίας νὰ μεσιτεύσουν γιὰ τὴν σωτηρία τους; Ἀκόμα καὶ στὸ Μεγάλο Μυστήριο τοῦ Ἁγίου Βαπτίσματος οἱ προσκεκλημένοι ἔρχονται χωρὶς νὰ φοροῦν ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ τοῦ Κυρίου μας, ὁ ὁποῖος δηλώνει ὅτι κι ἐμεῖς εἴμεθα παιδιὰ τοῦ Θεοῦ, διὰ τοῦ Βαπτίσματος, ἀλλὰ ἐπειδὴ δὲν ταιριάζει μὲ τὴν ἐνδυμασία, τὸν ἀφαιροῦμε, ἀνενόχως, καὶ τὸ χείριστο, τὸν ἀντικαθιστοῦμε μέ το «ΜΑΤΑΚΙ», τὸ δαιμονικὸ σύμβολο ποὺ ταλανίζει τοὺς ὀρθοδόξους καὶ τοὺς τυφλώνει ἀπὸ τὴν ἀλήθεια.
Ὁ Σταυρὸς τοῦ Κυρίου μας, ὁ ὁποῖος σώζει, φυλάττει, φωτίζει καὶ ἁγιάζει τὴν ζωή μας, εἶναι τὸ ὅπλο κατὰ τῆς ἁμαρτίας καὶ τῆς δυνάμεως τοῦ πονηροῦ. Ἃς μὴν τὸν ἀφαιροῦμε ποτὲ ἀπὸ πάνω μας, διότι τότε ἀφήνουμε τὸν οἶκο τῆς ψυχῆς μᾶς ἀνοιχτὸ στοὺς λησταῖς. Νὰ τὸν φοροῦμε ΒΙΑΖΟΝΤΑΣ τὸν ἑαυτό μας, ὅπως μᾶς παραγγέλει ὁ Κύριός μας, διότι εἶναι «ὁ φύλαξ πάσης της οἰκουμένης, ἡ ὡραιότης τῆς Ἐκκλησίας». Αὐτὸς ἃς γίνει ἡ δόξα καὶ τὸ καύχημά μας ὡς μέλη τῆς Ἁγίας, Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας, διατρανώνοντας ὅτι «ζεῖ Κύριος ὁ Θεὸς ἐν τοῖς ἁγίοις αὐτοῦ».
http://salpismata.blogspot.com.eg/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου