Του Αρχιμανδρίτου Παϊσίου Λαρεντζάκη
Ιεροκήρυκος της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κρήτης
Πολύ συγκινητικό είναι το γεγονός που μάς περιγράφει ο Ευαγγελιστής Λουκάς στη σημερινή περικοπή. Δέκα λεπροί άνθρωποι που έχουν χάσει κάθε ελπίδα θεραπείας. Άνθρωποι και φάρμακα δεν μπορούν να τους χαρίσουν αυτό που ζητούν. Την υγεία τους. Ένας είναι δυνατόν να τους σώσει. Είναι ο Κύριος, από τον οποίο ζητούν με δυνατή κραυγή την θεραπεία τους. «Ἦραν φωνήν λέγοντες: Ἰησοῦ ἐπιστάτα ἐλέησον ἡμᾶς». Και τότε ο Κύριος, ο μεγάλος ιατρός όχι μόνο των ψυχών αλλά και των σωμάτων, τους στέλνει στους ιερείς να δείξουν τα γιατρεμένα τους κορμιά. Την εποχή εκείνη οι ιερείς, εκτός των άλλων καθηκόντων τους, πιστοποιούσαν τη σωματική υγεία κάποιου. Τηρώντας τον νόμο ο Κύριος, εφόσον τους στέλνει στους ιερείς, προλέγει και σχεδόν ταυτόχρονα τους χαρίζει τη σωματική τους υγεία. Όλοι τους και οι δέκα δέχονται την θεραπεία του σώματος, ενώ μόνο ένας, ο ευγνώμων θεραπευθείς λεπρός δέχεται και την σωτηρία του. Εδώ βλέπουμε δύο αγαθά να χαρίζει ο Κύριος, την υγεία του σώματος και της ψυχής, το δέυτερο ασύγκριτα ανώτερο από το πρώτο. Κι αυτό το κερδίζει ένας μόνο.
Ο Κύριος και Θεός μας έχει μια φιλάνθρωπη, αγαθή και απαρασάλευτη θέληση να σώσει τον άνθρωπο. Με ένα όρο όμως. Ποιος είναι αυτός; Δεν θέλει να καταργήσει την προσωπικότητά του. Χωρίς να δεσμεύσει την ελευθερία του. Έρχεται να σώσει τον κάθε άνθρωπο, τον πονεμένο, τον ψυχικά τραυματισμένο, τον ταλιπωρημένο. «Δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες καί πεφορτισμένοι, κἀγώ ἀναπαύσω ἡμᾶς» λέει στον καθένας μας το αψευδές στόμα του Κυρίου.
Στέλνει Προφήτες για να διδάξουν τον Ισραήλ και να προκαταγγείλουν την έλευσή του. Κι όταν έρχεται το πλήρωμα του χρόνου, ο Λόγος γίνεται σάρξ και βροντοφωνεί: «Ὃστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν…». Και προσφέρει την υπέρτατη θυσία για την σωτηρία μας.
Αλλά και κάθε μέρα, σε κάθε Θεία λειτουργία, με ένα πιστό φίλο, με ένα πνευματικό βιβλίο μάς προσκαλεί να δεχθούμε τη σωτηρία. Να μάς λυτρώσει από τον σωματικό και ιδιαιτέρως από τον πνευματικό πόνο.
Εδώ όμως παρουσιάζεται όλη η τραγικότητα της εποχής μας. Ο σύγχρονος άνθρωπος πολλές φορές δεν νιώθει την ανάγκη του λυτρωτού και δεν τον ζητάει. Δεν φωνάζει: «Ἰησοῦ ἐπιστάτα ἐλέησον ἡμᾶς». Ή ζητάει από αλλού την λύτρωση. Από ανθρώπους, από ανθρώπινα συστήματα, από την πρόοδο ή την επιστήμη. Και ποιο το αποτέλεσμα; Να μην βρίσκει αυτό που ποθεί. Την ψυχική ικανοποίηση, την εσωτερική ειρήνη, που χαρίζει μόνο ο Λυτρωτής Ιησούς Χριστός.
Ας το επαναλάβουμε για άλλη μια φορά. Η θέληση του Θεού είναι μία. Να σώσει τον άνθρωπο, να του προσφέρει το θεία του δώρα, να τον ανυψώσει από τα γήϊνα, από τα υλικά, να του χαρίσει τα «τίμια καί μέγιστα ἐπαγγέλματα». Φθάνει μόνο να το θέλουν και οι άνθρωποι, όλοι εμείς.
Η προσφορά της ανθρώπινης θέλησης, η θετική ανταπόκριση στο θεϊκό κάλεσμα είναι το πρώτο σκαλοπάτι για να πλησιάσουμε τον Κύριο, να γίνουμε δοχεία της Χάριτός Του.
Και θα ανεβούμε το σκαλοπάτι αυτό όταν καταλάβουμε εκείνο που ένιωσαν οι δέκα λεπροί. Ότι ο Κύριος είναι ο μόνος, που μπορεί να μάς δώσει αυτό που ποθούμε. Ο Κύριος είναι ο μεγάλος γιατρός, ο γιατρός των ψυχών και των σωμάτων. Αυτός δίδει την θεραπεία του σώματος αλλά και την ειρήνη της ψυχής, την γαλήνη της συνειδήσεως, τη δύναμη στις δυσκολίες της ζωής, δώρα πολύτιμα, που κανείς άλλος δεν μπορεί να μάς τα προσφέρει.
Ο Κύριος είναι παντού και πάντοτε παρών. Δίπλα μας, κοντά μας. Αρκεί εμείς σ’ όποια δυσκολία κι αν βρισκόμαστε, σωματικός είναι ο πόνος, ψυχικό είναι το τραύμα, να Τον αναζητούμε. Να απλώσουμε τα χέρια μας σ’ Αυτόν και θα δούμε ότι Εκείνος έχει ήδη απλώσει τα δικά του παντοδύναμα χέρια. «Πρό τοῦ σε φωνῆσαι, ἰδού ἐγώ πάρειμι». Είναι κοντά μας και πριν ακόμα τον ζητήσουμε με την προσευχή μας. Δεν μας ξεχνάει, είναι πάντοτε στο πλευρό μας ακόμα κι όταν εμείς τον λησμονούμε και τον βγάζουμε από την ζωή μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου