«Είδες, αγαπητέ, πόσα καί τί μεγάλα αγαθά θα ζημιωνόμασταν, εάν ό Κύριος συμφωνούσε με την παράκληση του Ιωάννη καί δεν βαπτιζόταν; Διότι ήταν κλεισμένοι οι ουρανοί, πρίν άπ’ αυτό το γεγονός, καί αδιάβατη ήταν ή ουράνια χώρα. Στά κάτω κατεβαίναμε, στα επάνω όμως δεν ανεβαίναμε. Καί μόνο ό Δεσπότης βαπτίσθηκε καί «έκανε καινούργιο τον παλαιό άνθρωπο» (Πρβλ. Κολ. γ’ 9) καί την εξουσία της υιοθεσίας του εμπιστεύθηκε καί πάλι. « Κι ‘ αμέσως άνοιξαν σ’ αυτόν οι ουρανοί». “Εγινε συμφιλίωση των ορατών με τα αόρατα, γέμισαν με χαρά τα ουράνια τάγματα, θεραπεύθηκαν τα επίγεια νοσήματα, έγιναν γνωστά τα απόρρητα πράγματα, συμφιλιώθηκαν τα εχθρικά. Διότι άκουγες τον Ευαγγελιστή να λέει «άνοιξαν σ’ αυτόν οι ουρανοί» . Καί αυτό έγινε για χάρη τριών παράξενων πραγμάτων. Επειδή, όταν βαπτιζόταν ό νυμφίος Χριστός, έπρεπε ό ουράνιος θάλαμος να ανοίξει τίς λαμπερές του πύλες. Καί επίσης όταν το “Αγιο Πνεύμα με μορφή περιστεράς κατέρχονταν καί ή φωνή του Πατέρα ακούγονταν παντού, έπρεπε οι επουράνιες πύλες να είναι ανοιχτές (Πρβλ. Ψαλμ. κγ’ 7). «Καί αμέσως άνοιξαν οι ουρανοί καί φωνή από τους ουρανούς έλεγε, Αυτός είναι ό αγαπητός μου Υιός, στον όποῖον εὐαρεστοῦμαι».
(Άγιος Ὶππολυτος Ρώμης).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου