«Σήμερον κρεμάται επί ξύλου, ο εν ύδασι την γην κρεμάσας…».
Σε όλες τις ορθόδοξες εκκλησίες ενώ με κατάνυξη ψέλνονται με τον πιο ποιητικό τρόπο τα Πάθη του Κυρίου ο Σταυρός που βρίσκεται μέσα στο Ιερό βγαίνει και περνά μπροστά από τους πιστούς. Μόνο σε έναν ναό της Ορθοδοξίας τη στιγμή εκείνη τα λόγια αυτά ακούγονται χωρίς την πομπή της αναπαράστασης της Σταύρωσης. Στα Ιεροσόλυμα, στον Ναό της Αναστάσεως, όταν γίνεται η ακολουθία του Εσπερινού της Μεγάλης Πέμπτης δεν βγαίνει από το Ιερό ο Σταυρός και δεν περνά μπροστά από τους πιστούς. Το αντίφωνο ψάλλεται και τα Ευαγγέλια αναγιγνώσκονται στη σκιά του Γολγοθά. Και ο Εσταυρωμένος του Γολγοθά δεν μετακινείται ποτέ. Μένει σταθερά εκεί ως σημείο αναφοράς και τρόπος ζωής.
Οτιδήποτε κι αν συμβεί, όσα χρόνια κι αν περάσουν είναι εκεί και περιμένει τον άνθρωπο να Τον κοιτάξει, να άρει τον δικό του σταυρό- όποιος μπορεί να είναι- και να Τον ακολουθήσει μέσα από τον πόνο και τον θάνατο στην Ανάσταση.
Κείμενο-φωτογραφίες: Μαρία Χρ. Αλβανού
πηγή: pemptousia.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου