Ενώ οι Προπάτορες έπεσαν δια της παρακοής ακολουθώντας τη συμβουλή του όφεως και ενεδύθησαν τους δερματίνους χιτώνες της νεκρώσεως, της θνητότητος και της φθοράς, η Θεοτόκος συνεργεί δια της υπακοής της στη βουλή του Θεού και διακονεί το σχέδιο της Ενανθρωπήσεως του Σωτήρος Χριστού.
Έτσι η κεκλεισμένη πύλη του Παραδείσου ανοίγεται, ο ουρανός γίνεται βατός και ο άνθρωπος δια του Υιού της απολαμβάνει τα αγαθά της αιωνίου ζωής.
Γίνεται η Θεοτόκος η οδηγός προς τα άνω. Είναι αυτή που μεσιτεύει για τη σωτηρία όλων των ανθρώπων και δια των πρεσβειών της σώζει και λυτρώνει την κληρονομία της.
Πόσο ωραία μας παρουσιάζει αυτή τη λειτουργία της μεσιτείας και της πρεσβείας ο ιερός υμνογράφος : «πολλά γαρ ισχύει δέησις Μητρός προς ευμένειαν Δεσπότου». Κι όταν ένας άνθρωπος οικειοποιηθεί τη σωτηρία, τότε χαρά γίνεται ενώπιον των αγγέλων του Θεού «επί ενί αμαρτωλώ μετανοούντι».
«Έκαμε χρεώστην εις τον εαυτό της τον Υιό του Θεού», θα γράψει ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης.
«Δανείστηκε ο Χριστός από την Θεοτόκον, όχι δάνειον εξωτερικόν αλλά εσωτερικόν εξ’ αυτής της φύσεως, εξ’ αυτών των φυσικών και πανάγνων αιμάτων της Θεοτόκου… και ως χρεώστης έπρεπε να δοξάσει αυτήν με όλας τας θεοπρεπείς δόξας και τιμάς.
Και χρεωστικώς να εισακούει τας ικεσίας και αιτήσεις όπου Του προσφέρει η Μήτηρ Του».
Γι’ αυτό και συμβουλεύει: «πρόστρεχε λοιπόν με ευλάβεια και πίστιν εις αυτήν και θέλει λάβει δι’ αυτής τα προς σωτηρία αιτήματά σου παρά Θεού».
Πηγή: http://kirigmata.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου