Το βόλεμα

Κι όταν διαπίστωσαν ότι θεραπεύθηκαν, οι εννέα λεπροί τι έκαναν; Τίποτε! Πέτυχαν, όχι απλώς αυτό που ήθελαν, αλλά αυτό που ενδεχομένως δεν περίμεναν ποτέ. Επιπλέον, ήταν γνωστό ότι ο Χριστός είχε γίνει στόχος των γραμματέων και των Φαρισαίων, οι οποίοι είχαν αρχίσει να κάνουν αποσυναγώγους, δηλαδή όχι μόνον να αποδιόκων από τη συναγωγή, αλλά και να περιθωριοποιούν κοινωνικά, όποιον τον ακολουθούσε, επομένως δεν ήθελαν να βρεθούν για χάρη του σε μια θέση, από την οποία εξ αιτίας του γλύτωσαν... Φοβερός παραλογισμός. Απολαμβάνουν τη θαυμαστή θεραπεία, με την οποία ο Χριστός κι η αγάπη του τους επανεισάγει στην κοινωνία των ανθρώπων, αρνούνται όμως, την οποιαδήποτε επαφή και σχέση με τον Χριστό υποδουλωμένοι στους ανθρώπους και τον φόβο τους.

Πολλοί διαβάζοντας την περικοπη, μιλούν για αχαριστία. Σε γενικές γραμμές έχουν δίκιο. Αν όμως, μελετήσουμε την περικοπη θα διαπιστώσουμε να παρουσιάζεται ανάγλυφη μια άλλη κατάσταση γνώριμη και οικεία. Είναι αυτό που στα νέα αλληνικά ονομάζουμε «βόλεμα». Είναι η διάθεση να ενεργήσεις δουλικά τα πάντα για να επιτύχεις κάτι και στη συνέχεια, όταν το επιτύχεις και γίνει η δουλειά σου, να τους ξεχάσεις όλους, να μην αναγνωρίζεις τίποτε, να μετατρέπεσαι σε τυραννίσκο των όσων βρίσκονται στην ίδια κατάσταση που ήσουν προηγουμένως, τους οποίους τώρα κοιτάς αφ᾽ υψηλού υπερασπιζόμενος το «κεκτημένο»...

Πολλοί πορεύθηκαν προς τον Χριστό και την Εκκλησία του με διάθεση να επιτύχουν ένα «βόλεμα», ανάλογα με την περίπτωσή του ο καθένας. Κι ο Χριστός κι η Εκκλησία του, εν επιγνώσει ότι δεν υφίσταται διάθεση σεβασμού, αλλά μάλλον διάθεση εκμετάλλευσης, παραχωρούν πολλές φορές φιλανθρωπευόμενοι την ικανοποίηση του όποιου αιτήματος, περιμένοντας τη μετάνοια. Ίσως πάλι, κάθως στην ψυχή μεγαλώνουν μαζί οι σπόροι του καλού καρπού και τα ζιζάνια, θέλουν με κάποια παραχώρηση να ενισχύσουν τον άνθρωπο στον αγώνα του να ξεριζώσει τα ζιζάνια και να καλλιεργήσει τον καλό καρπό.

Ο ένας λεπρός που επέστρεψε «δοῦναι δόξαν τῷ Θεῷ», άκουσε ό,τι πιο ουσιαστικό μπορεί ν᾽ ακούσει άνθρωπος από το αψευδές στόμα του Χριστού: «ἡ πίστις σου σέσωκέ σε». Καλλιέργησε την πίστη, όχι για να κερδίσει κάτι επίγειο και προσωρινό, αλλά το μόνο ουσιαστικό, την αιώνια σωτηρία. Αυτό είναι το παράδειγμα που καλούμαστε όλοι ν᾽ ακολουθήσουμε.

(Από τη Φωνή Κυρίου 2016)