ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΕΦΡΑΙΜ

[1] Η παράδοξη κληματαριά

Ο αββάς Εφραίμ όταν ήταν παιδί, είδε όνειρο, δηλαδή θεϊκό όραμα, ότι, στην γλώσσα του είχε φυτρώσει μια κληματαριά, η οποία μεγάλωσε, και γέμισε όλη την γη κάτω από τον ουρανό, και ήταν φορτωμένη με καρπό. Κι όλα τα πουλιά ερχόντουσαν κι έτρωγαν από τα σταφύλια αυτής της κληματαριάς, κι όσο αυτά έτρωγαν τόσο περισσότερος γινόταν ο καρπός εκείνος. 

[2] Το ειλητάριον της σοφίας του Πνεύματος 

Άλλοτε, πάλι, ένας από τους αγίους Γέροντες, είδε σε όραμα ένα τάγμα Αγγέλων να κατεβαίνει από τον Ουρανό, ύστερα από προσταγή του Θεού. Κρατούσαν στα χέρια τους ένα ειλητάριο, δηλαδή έναν κύλινδρο γραμμένο λόγους από μέσα κι απ’ έξω, και έλεγαν μεταξύ τους: «Άραγε, ποιός να είναι άξιος να του παραδοθεί αυτό;». Άλλοι έλεγαν «αυτός, εδώ!»· άλλοι κάποιον άλλον· ώσπου συμφώνησαν όλοι μαζί και είπαν: «Στ’ αλήθεια, υπάρχουν πολλοί που είναι άγιοι και δίκαιοι, όμως αυτό το ειλητάριο κανείς δεν μπορεί να το δεχθεί στα χέρια του, παρά μονάχα ο Εφραίμ!». Και βλέπει αυτός ο άγιος Γέροντας, ότι στον Εφραίμ έδωσαν το βιβλίο. Το πρωΐ όταν σηκώθηκε, άκουσε τον Όσιο Εφραίμ να διδάσκει –ήταν σαν να έτρεχε γάργαρη πηγή από το στόμα του!– και να συντάσσει περίφημους λόγους. Κι απ’ αυτό κατάλαβε ότι, όσα βγαίνουν από τα χείλη του Οσίου Εφραίμ προέρχονται από το Άγιον Πνεύμα. 

ΑΠΟ ΤΟ «ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ» 

[«Το Μέγα Γεροντικόν», τόμ. δ΄, κεφ. ιη΄, §10–§11, σελ. 306–309, Α΄ έκδοση, Ιερού Ησυχαστηρίου «Το Γενέσιον της Θεοτόκου», Πανόραμα Θεσ/νίκης, Μάρτιος 1999.]