Αγιογραφικό ανάγνωσμα

ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ Ε´ 17 - 21
17 εἰ γὰρ τῷ τοῦ ἑνὸς παραπτώματι ὁ θάνατος ἐβασίλευσε διὰ τοῦ ἑνός, πολλῷ μᾶλλον οἱ τὴν περισσείαν τῆς χάριτος καὶ τῆς δωρεᾶς τῆς δικαιοσύνης λαμβάνοντες ἐν ζωῇ βασιλεύσουσι διὰ τοῦ ἑνὸς Ἰησοῦ Χριστοῦ. 18 Ἄρα οὖν ὡς δι’ ἑνὸς παραπτώματος εἰς πάντας ἀνθρώπους εἰς κατάκριμα, οὕτω καὶ δι’ ἑνὸς δικαιώματος εἰς πάντας ἀνθρώπους εἰς δικαίωσιν ζωῆς. 19 ὥσπερ γὰρ διὰ τῆς παρακοῆς τοῦ ἑνὸς ἀνθρώπου ἁμαρτωλοὶ κατεστάθησαν οἱ πολλοί, οὕτω καὶ διὰ τῆς ὑπακοῆς τοῦ ἑνὸς δίκαιοι κατασταθήσονται οἱ πολλοί. 20 νόμος δὲ παρεισῆλθεν ἵνα πλεονάσῃ τὸ παράπτωμα. οὗ δὲ ἐπλεόνασεν ἡ ἁμαρτία, ὑπερεπερίσσευσεν ἡ χάρις, 21 ἵνα ὥσπερ ἐβασίλευσεν ἡ ἁμαρτία ἐν τῷ θανάτῳ, οὕτω καὶ ἡ χάρις βασιλεύσει διὰ δικαιοσύνης εἰς ζωὴν αἰώνιον διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Κυρίου ἡμῶν.
ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ Ϛ´ 1 - 2
1 Τί οὖν ἐροῦμεν; ἐπιμενοῦμεν τῇ ἁμαρτίᾳ, ἵνα ἡ χάρις πλεονάσῃ; 2 μὴ γένοιτο. οἵτινες ἀπεθάνομεν τῇ ἁμαρτίᾳ, πῶς ἔτι ζήσομεν ἐν αὐτῇ;

Ερμηνευτική απόδοση:
ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ Ε´ 17 - 21
17 Καὶ ἡ δικαίωσις αὐτὴ ἔχει μεγάλας καὶ εὐεργετικὰς συνεπείας. Διότι, ἐὰν διὰ τῆς πτώσεως τοῦ ἑνός, ἤτοι τοῦ προπάτορός μας Ἀδάμ, ὁ θάνατος ἐκυριάρχησε διὰ τοῦ ἑνὸς ἀνθρώπου, πολὺ περισσότερον ἐκεῖνοι, ποὺ λαμβάνουν τὴν ἀφθονίαν τῆς χάριτος καὶ τῆς δικαιώσεως, ποὺ μᾶς δίδεται ὡς δωρεά, θὰ βασιλεύσουν γεμᾶτοι νέαν καὶ οὐράνιον ζωὴν διὰ μέσου τοῦ ἑνὸς Ἰησοῦ Χριστοῦ. 18 Τὸ συμπέρασμα λοιπὸν εἶναι, ὅτι, καθὼς διὰ μιᾶς προπατορικῆς παραβάσεως ὠδηγήθησαν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι εἰς καταδίκην, ἔτσι καὶ διὰ μιᾶς ἀθωωτικῆς ἀποφάσεως, ποὺ δίδει τὴν δικαίωσιν, ὠδηγήθησαν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι εἰς κατάστασιν δικαιώσεως, ποὺ φέρει ὡς συνέπειάν της τὴν ζωήν. 19 Διότι, καθὼς ἀκριβῶς διὰ τῆς παρακοῆς τοῦ ἑνὸς ἀνθρώπου, τοῦ Ἀδάμ, ἔγιναν ἁμαρτωλοὶ καὶ ἔνοχοι τὸ πλῆθος τῶν ἀπογόνων τοῦ Ἀδάμ, τοιουτοτρόπως καὶ διὰ τῆς ὑπακοῆς ποὺ ἔδειξεν ὁ ἕνας, ὁ Ἰησοῦς Χριστός, θὰ γίνουν δίκαιοι τὸ πλῆθος τῶν πιστευόντων. 20 Ἀλλ’ ἀφοῦ ἐπρόκειτο νὰ δικαιωθῶμεν ὅλοι διὰ τοῦ Χριστοῦ, τί ἐχρειάζετο ὁ νόμος; Ὁ μωσαϊκὸς νόμος εἰσῆλθε προσωρινῶς, διὰ νὰ πληθυνθῇ ἡ ἁμαρτία, ποὺ προῆλθεν ἀπὸ τὴν πτῶσιν τοῦ Ἀδάμ. Ἐπληθύνθη δέ, διότι οἱ ἄνθρωποι παρέβαιναν τὸν νόμον. Ἐκεῖ ὅμως, ὅπου ἐπληθύνθη ἡ ἁμαρτία, ἐδόθη πολὺ ἀφθονωτέρα ἡ χάρις. 21 Ἵνα, καθὼς ἀκριβῶς ἐβασίλευσεν ἡ ἁμαρτία, ποὺ ἔκανεν αἰσθητὸν τὸ τυραννικὸν κράτος της διὰ τοῦ θανάτου, ἔτσι βασιλεύσῃ καὶ ἡ χάρις διὰ τοῦ δώρου τῆς δικαιώσεως, διὰ νὰ ἐπικρατήσῃ ἡ αἰώνιος ζωὴ διὰ τῆς μεσιτείας τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ Κυρίου μας.
ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ Ϛ´ 1 - 2
1 Αφοῦ λοιπὸν ἐκεῖ, ποὺ ἐπληθύνθη ἡ ἁμαρτία, ἐδόθη ἀφθονώτερον ἡ χάρις, τί θὰ εἴπωμεν; Θὰ ἐπιμείνωμεν εἰς τὴν ἁμαρτίαν, διὰ νὰ μᾶς δοθῇ μὲ ἀφθονίαν ἡ χάρις; 2 Μὴ γένοιτο νὰ εἴπωμεν ἕνα τέτοιον βλάσφημον λόγον. Ἡμεῖς, ποὺ εἰς τὸ ἅγιον βάπτισμα ἀπεθάναμεν ὡς πρὸς τὴν ἁμαρτίαν καὶ ἐχωρίσθημεν διὰ πάντα ἀπὸ αὐτήν, πῶς θὰ ζήσωμεν ἀκόμη μέσα εἰς τὴν ἁμαρτίαν;