Ὁ δρόμος τώρα ἀρχίζει ...

Ὁ δρόμος τώρα ἀρχίζει …
Ἄν ἀξιώθηκες νά πᾶς νά ἐξομολογηθῆς, καί μέ τήν χάρη τοῦ Θεοῦ νά ξεπλυθῆς ἀπό τόν ρύπο τῶν ἁμαρτιῶν σου, μή νομίσεις ὅτι ὅλα πιά τελείωσαν, ὅτι μέχρις ἐδῶ ἦταν!
Ὄχι! Μή τό βάλεις αὐτό μέσα στό μυαλό σου! Μέ τήν ἐξομολόγηση, δέν τελείωσαν ὅλα! Ἀντίθετα, ἀπό ἐκεῖ καί πέρα ἀρχίζει ὁ μεγάλος ἅγιος ἀγώνας γιά εὐαρέστηση τοῦ Κυρίου.
Μέ τήν ἐξομολόγησή σου, ἔκαμες μιά δήλωση στόν Θεό, ὅτι ἀποτάσσεσαι τόν σατανᾶ καί τά ἔργα του. Τό δήλωσες δυνατά καί δυναμικά. Καί τό ὑποσχέθηκες ὅτι τώρα πιά θά ζεῖς μέ ἀρχηγό σου τόν Χριστό.
Θυμήσου ὅτι: Ὅταν ἕνας ἄνθρωπος ζεῖ περιορισμένος καί δεμένος στό σπίτι του καί στήν δουλειά του, κανέναν δέν ἐνοχλεῖ· καί κανένας δέν τόν φοβᾶται.
Μά ἄν τύχει καί μπεῖ σέ ἐπαναστατική ὁμάδα, ὅλοι ἀρχίζουν καί τόν τρέμουν! Τό ἴδιο παθαίνει ὁ διάβολος, ὅταν ἕνας ἄνθρωπος ἐπαναστατώντας ἐναντίον του, γίνεται πρόκληση καί γιά ἄλλους πολλούς νά τόν μιμηθοῦν.
Ὁ ἐπαναστατημένος τέως δοῦλος τοῦ διαβόλου, τοῦ χαλάει τώρα τήν δουλειά. Καί γι᾿ αὐτό σκάει καί γίνεται θηρίο ἐναντίον του. Καί κινητοποιοῦνται ὅλες οἱ δυνάμεις τοῦ σκότους (=τοῦ κόσμου καί τοῦ ὑποκόσμου) ἐναντίον του! Νά τόν ξαναγυρίσουν στήν «ὄμορφη ζωή του»!
Καί ἀρχίζει μιά παράξενη ψυχική πίεση. Νά θυμηθῆ, τί χάνει. Καί ὅτι θά χαλάει τά πιό ὄμορφα χρόνια τῆς ζωῆς του, ἄν εἶναι νέος. Καί, ὅτι – στό κάτω-κάτω – ἔχει περιθώριο χρόνο καί προθεσμία, νά ἀλλάξει λίγο ἀργότερα!
Καί τοῦ θυμίζει: Ἡ ψυχή θέλει ψίχαλα! Ἐδῶ εἶναι ὁ παράδεισος. Ἐδῶ εἶναι καί ἡ κόλαση.
* * *
Μή γίνεσαι τόσο ρηχός, νά παίρνεις τόν σατανᾶ ὁδηγό σου καί δάσκαλό σου!
Στάσου γενναῖος.
Ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἕνα «θέλω».
Τό ζῶο ἔχει ἔνστικτα!
Ὁ ἄνθρωπος ἔχει νόμο μέσα του πνευματικό. Καί ἐλευθερία. Μπορεῖ νά εἰπεῖ ναί. Μπορεῖ νά εἰπεῖ καί ὄχι.
Μέ τήν τοποθέτηση-ἀπόφασή του δείχνει τί ἄνθρωπος εἶναι καί πόσο ζυγίζει πνευματικά.
Δεῖξε, ὅτι κάτι ἀξίζεις.
Μέ τήν σταθερή σου τοποθέτηση.
Εἶναι ἡ πιό ἅγια καί θαυμαστή.
Χαρά γίνεται στόν οὐρανό, ὅταν ἕνας ἄνθρωπος μετανοεῖ.
Καί ὅταν μένει σταθερός, πολλαπλασιάζεται ἡ χαρά στόν οὐρανό.
Χαίρουν οἱ ἄγγελοι. Καί ὁ Κύριος τῶν ἀγγέλων ὁ Χριστός. Καί ἡ Κυρία τῶν ἀγγέλων, ἡ Παναγία μητέρα μας.

Μελέτιος Καλαμαρᾶς (Μητροπολίτης Νικοπόλεως καί Πρεβέζης)
https://www.askitikon.eu/

Το ραντεβού με τον… Θεό!

Το ραντεβού με τον… Θεό !
Ένας ερημίτης προσευχόταν πολύ σκληρά και επίπονα, ζητώντας να συναντηθεί με το Θεό. Επιτέλους κατάφερε να «κλείσει» ένα ραντεβού μαζί Του. «Αύριο, πάνω στο όρος» του είπε ένας άγγελος.
Την επομένη ημέρα ο ερημίτης σηκώθηκε πολύ πρωί και κοίταξε το όρος, ήταν τελείως καθαρό από σύννεφα.
Ξεκίνησε, λοιπόν, χαρούμενος και με δέος, προς την κορυφή του βουνού. Κάποια στιγμή, εκεί που περπάταγε κατά μήκος του μονοπατιού συνάντησε έναν άνθρωπο που είχε πέσει κάτω μέσα στα αγκάθια και του ζήτησε βοήθεια.
«Λυπάμαι, βιάζομαι, έχω ραντεβού με τον Θεό», απάντησε ο ερημίτης και συνέχισε το δρόμο του.
Λίγο πιο κάτω συνάντησε μια γυναίκα που έκλαιγε δίπλα στο άρρωστο παιδί της. «Βοήθησέ με σε παρακαλώ» του είπε. «Λυπάμαι, δεν έχω χρόνο, ο Θεός με περιμένει στην κορυφή του βουνού».
Προχώρησε ακόμα πιο γρήγορα για να μην αργήσει, αλλά εκεί που το μονοπάτι έγινε πιο δύσκολο, είδε κάποιο ηλικιωμένο εξαντλημένο, που του έδινε ένα ασκί.
«Δεν μπορώ να συνεχίσω άλλο, σε παρακαλώ πήγαινε να μου γεμίσεις το ασκί με νερό από την πηγή εδώ πιο κάτω. «Κάνε υπομονή, καλέ μου άνθρωπε, έχω ένα ραντεβού με τον Θεό και δεν θέλω να αργήσω»!
Όταν ο ερημίτης έφτασε επιτέλους στην κορυφή του βουνού, στην πόρτα της καλύβας, όπου επρόκειτο να συναντηθεί με τον Θεό, βρήκε κρεμασμένο ένα μήνυμα:
«Συγχώρεσε με που δεν είμαι εδώ, αλλά πήγα να βοηθήσω εκείνους που δεν βοήθησες εσύ στο διάβα σου».

https://www.askitikon.eu/

Αντί για ψωμάκι και κρασάκι ένιωσα την γεύση του φρέσκου αίματος και της ωμής Σάρκας.

Αντί για ψωμάκι και κρασάκι ένιωσα την γεύση του φρέσκου αίματος και της ωμής Σάρκας.
Ζούσα για δεκαετίες μακρυά απ’ την Εκκλησία. Με τις υπομονετικές και μακροχρόνιες παροτρύνσεις μιας φίλης κι αντιμετωπίζοντας κάποια αξεδιάλυτα προσωπικά αδιέξοδα, πήρα την δύσκολη στροφή της επιστροφής στο Πατρικό Σπίτι.(Δύσκολη, διότι έπρεπε να απεκδυθώ την έπαρση ενός πολύ ισχυρού ΕΓΩ).
Από την παιδική μου ηλικία και μέχρι την εποχή που απομακρύνθηκα τελείως απ’ την Εκκλησία, συμμετείχα στα Μυστήρια περιστασιακά και μάλλον εθιμοτυπικά, τελείως ακατήχητη κι εν πλήρη αγνωσία, όπως η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων.
Την πρώτη φορά που πήγα να κοινωνήσω, ύστερα απ’ την συνειδητή μεταστροφή μου, εξακολουθούσα να διατηρώ κάποιες επιφυλάξεις, κάποιες αμφιβολίες.
Θυμάμαι πως, καθώς πλησίαζα τον Ιερέα, αντηχούσε μέσα μου επίμονα, σχεδόν απαιτητικά, η φράση “θέλω να μάθω τι είν’ αυτό, τι γίνεται ΄δω”. (Το θράσος της άγνοιας).
Όταν έλαβα το Σώμα και το Αίμα, έπαθα το σοκ της ζωής μου. Αντί για το ψωμάκι και το μυρωδάτο κρασάκι που περίμενα, ένιωσα την έντονη γεύση και μυρωδιά του φρέσκου αίματος και της ωμής σάρκας. Είχα την πλήρη επίγνωση πως τρώω τις σάρκες και το αίμα φρεσκο-τεμαχισμένου ΜΩΡΟΥ!
Όντας μακρυά απ’ την Εκκλησία, δεν είχα ξανακούσει κάτι παρόμοιο, ούτε έκανα την νοητική σύνδεση με το Σώμα και το Αίμα του Χριστού, δεν ήξερα καν τι είναι η Θεία Κοινωνία.
Το μόνο που ένοιωσα ήταν η απόλυτη φρίκη και μια τεράστια τρομάρα. Το παράξενο είναι πως, παρ’ όλη τη φρίκη, δεν μου πέρασε απ’ το μυαλό να το βγάλω απ’ το στόμα μου. Έσφυξα δυνατά τα σαγόνια και κατάπια. Τότε άρχισε το “δεύτερο ημίχρονο”.
Ήρθε ο πανικός. Η καρδιά μου άρχισε να χτυπάει σαν τρελλή, σαν φυλακισμένο πουλί, δεξιά-αριστερά, πάνω-κάτω, γύρω-γύρω, σαν να είχε γίνει επανάσταση εκει μέσα κι ήθελε να πεταχτεί έξω απ’ το στέρνο μου.
(Αυτά που γράφω δεν είναι φιλολογικές φιοριτούρες, προσπαθώ απλώς να περιγράψω επακριβώς την εμπειρία μου).
Το έβαλα στα πόδια, ναι μέσα στην Εκκλησία, έτρεχα προς την έξοδο απολύτως παραλοϊσμένη.
Επανήλθα εις εαυτόν, όταν έφτασα σχεδόν στον πρόναο και σιγά-σιγά, με διστακτικά βήματα, επέστρεψα στο εσωτερικό του Ναού. Μου πήρε πολλά χρόνια μέχρι να μάθω τι ήταν αυτό που μου συνέβη.
Ρώτησα και μου απαντήθηκε, ασχέτως αν μου πήρε πολύ χρόνο να καταλάβω την απάντηση.
Χτύπησα και μου ανοίχτηκε.
Δοξάζω τον Κύριο και Χριστό μου, πάντων ένεκεν.

https://www.askitikon.eu/

«Πρᾶος καὶ κληρονόμος τῆς γῆς, σὺ τῶν πραέων ἀληθῶς ἀναδέδειξαι, Σπυρίδων Πατέρων δόξα»

Ὁ Ἅγιος Σπυρίδων, γεννήθηκε καί ἔζησε τόν 4ο μ.Χ. αἰ. στήν Ἄσσια τῆς Κύπρου, κοντά στήν Τριμυθούντα. Ἦταν ταπεινός στήν καρδιά καί ἁπλός στούς τρόπους. Ἐξ ἀρχῆς ἄσκησε τό ἐπάγγελμα τοῦ βοσκοῦ, «ποιμήν προβάτων». Τό ἴδιο ἐπάγγελμα ἀναφέρεται ὅτι ἀσκοῦσαν καί οἱ γονεῖς του. Ἀνθρωποι τῆς γῆς, ἀγρότες καί κτηνοτρόφοι, ἁπλοί, φτωχοί, ἀλλά πιστοί, γνήσιοι καί ἐνάρετοι. Μέ αὐτές τίς βάσεις καί ἀρχές μεγάλωσαν καί τό παιδί τους.
Ὁ Σπυρίδων ὅταν ἦρθε σέ ἡλικία γάμου, νυμφεύτηκε καί ἀπέκτησε ἀπό τόν γάμο του μία κόρη, τήν Εἰρήνη. Σέ σύντομο χρονικό διάστημα πεθαίνει ἡ γυναῖκα του καί μετά ἀπό καιρό καί ἡ θυγατέρα του. Ὁ Ἅγιος Συμεών ὁ Μεταφραστής, μᾶς τόν παρομοιάζει μέ τόν Ἰώβ στήν ὑπομονή, μέ τόν Ἀβραάμ στήν φιλοξενία καί μέ τόν Ἰακώβ στήν φιλανθρωπία. Οἱ χριστιανοί τῆς περιοχῆς του, γνωρίζοντας τά πνευματικά του χαρίσματα, τήν γεμάτη ἀπό ἀγάπη καρδιά του καί τήν ἀκράδαντη πίστη πού εἶχε, τοῦ ζητοῦν νά γίνει ὁ πνευματικός τους πατέρας καί ἀπό ποιμήν προβάτων, νά προαχθεῖ σέ ποιμένα τῆς λογικῆς τους ποίμνης. Καί ὄντως, στό κοινό κάλεσμα ὁ Σπυρίδων ἀνταποκρίνεται μέ τό «γενηθήτω τό θέλημα τοῦ Κυρίου». Ἀρχικά, θά διακονήσει ὡς πρεσβύτερος τόν τόπο του, καί ὅταν πεθάνει ὁ ἐπίσκοπος Τριμυθοῦντος, ἐκλέγεται στήν θέση αὐτή, ὡς ὁ πιο ἄξιος.
Ὁ Ἅγιος Σπυρίδων μέ τήν ταπείνωσή του, μέ τήν εὐλάβειά του, μέ τήν ἁπλότητα τῆς καρδιᾶς του καί τῶν λογισμῶν του, τόσο πολύ εὐαρέστησε τόν Θεό, ὥστε νά ἀξιωθεῖ τοῦ χαρίσματος τῆς θαυματουργίας. Ὁ Θεός τόν ἐθαυμάστωσε, διότι ἀγάπησε μέ πάθος, ὅπως λέει ὁ ὑμνογράφος του, τόν Θεό καί τόν συνάνθρωπό του, γενόμενος «δίοδος» πού φανερώνεται ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. «Τῷ πόθῳ τρωθεῖς Χριστοῦ, ἱερώτατε…θυσιαστήριον θεῖον γενόμενος». Εἶναι τέτοιο τό χάρισμα αὐτό τοῦ Ἁγίου, δηλαδή τῆς θαυματουργίας, ὥστε στό Ἀπολυτίκιό του ὁ ὑμνογράφος σ’ αὐτό ἐπικεντρώνει τήν προσοχή μας: «…καί θαυματουργός (ἀνεδείχθης), θεοφόρε, Σπυρίδων, πατήρ ἡμῶν».
«Τῆς Συνόδου τῆς πρώτης ἀνεδείχθης ὑπέρμαχος», αὐτό ἀναφέρεται στό θαῦμα μέ τό κεραμίδι, εἰς τῦπον τῆς Ἁγίας Τριάδος. «Διό νεκρά σύ ἐν τάφῳ προσφωνεῖς», ἀναφέρεται στόν διάλογο πού εἶχε μέ τήν νεκρή θυγατέρα του. «Καί ὄφιν εἰς χρυσοῦν μετέβαλλες», μᾶς περιγράφει τό θαῦμα τῆς μεταβολῆς τοῦ φιδιοῦ σέ χρυσάφι, γιά νά καλυφθοῦν οἱ ἀνάγκες τοῦ φτωχοῦ οἰκογενειάρχου. «Καί ἐν τῷ μέλπειν τάς ἁγίας σου εὐχάς, ἀγγέλους ἔσχες συλλειτουργούντας σοι, Ἱερώτατε», σχετικά μέ τήν Θεία Λειτουργία τοῦ Ἁγίου, ὅπου συνέψαλλαν μαζί του τά πλήθη τῶν ἀγγελικῶν ταγμάτων. Καί μετά θάνατον, τό θαῦμα – χάρισμα τῆς ἀφθαρσίας μέχρι τίς ἡμέρες μας, ὅπου τό ἱερό του σκήνωμα βρίσκεται στήν Κέρκυρα καί εἶναι πηγή θαυμάτων γιά τούς πιστούς.
«Μακάριοι οἱ πραεῖς, ὅτι αὐτοί κληρονομήσουσι τήν γῆν”(Μτθ. 5, 5), εἶπε ὁ Κύριος στήν “ἐπί τοῦ Ὄρους” ὁμιλία Του. Τά λόγια αὐτά βρίσκουν τέλεια ἐφαρμογή στό πρόσωπο τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνος, ὁ ὁποῖος στούς ἱερούς ὕμνους ὀνομάζεται «πρᾶος καί κληρονόμος τῆς γῆς».
Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Σιναΐτης ἀναφέρει σχετικά μέ τήν ἀρετή τῆς πραότητος: «Πραότητα σημαίνει, νά παραμένει ἀκίνητη καί ἀτάραχη ἡ ψυχή, τόσο στίς ἀτιμίες ὅσο καί στούς ἐπαίνους. Εἶναι μία ἀμετακίνητη κατάσταση τοῦ νοῦ, πού παραμένει ἡ ἴδια καί στίς τιμές καί στίς περιφρονήσεις. Εἶναι βράχος πάνω ἀπό τήν ἀφρισμένη θάλασσα, πού ἐντελῶς ἀκλόνητος διαλύει ὅλα τά κύματα, πού τόν χτυποῦν. Εἶναι συνεργάτης τῆς ὑπακοῆς, ὁδηγός στήν ἀδελφοσύνη, χαλινάρι τῆς μανίας, κόψιμο τοῦ θυμοῦ, μίμηση τοῦ Χριστοῦ, ἰδιότητα τῶν Ἀγγέλων, δέσιμο τῶν δαιμόνων καί ἀσπίδα κατά τῆς πικρῆς ὀργῆς».
Μέσα στό σκοτάδι τῆς ταραχῆς, τῆς βίας, τοῦ ἀτομισμοῦ καί τῶν συγκρούσεων τῆς ἐποχῆς μας, ὁ Ἅγιος Σπυρίδων ἄς φωτίζει μέ τήν πραότητά του, τό Φῶς τοῦ Χριστοῦ στίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων πού μέ εὐλάβεια προστρέχουν σ΄ αὐτόν καί τιμοῦν τήν ἱερά του μνήμη. Ἀμήν.  

† Ο ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ
https://www.nyxthimeron.com/

Άγιος Σπυρίδων: Μηνύματα ζωής κι ελπίδας από τον 4ο μετά Χριστόν αιώνα στον 21ο

Του π. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ
Με ευλάβεια τιμάμε σήμερα τη μνήμη του Αγίου Σπυρίδωνος, επισκόπου Τριμυθούντος, μιας μορφής γεμάτης χάρη, πραότητα και αγάπη. Η παρουσία του μέσα στην ιστορία της Εκκλησίας φωτίζει αιώνες και αγκαλιάζει εποχές, προσφέροντας αλήθεια, ειρήνη και πνευματική καθοδήγηση.
Ο Άγιος Σπυρίδων ανατράφηκε σε περιβάλλον απλό, με εργασία, προσευχή και καθημερινό κόπο. Η καρδιά του σφραγίστηκε από αγάπη προς τον Θεό και στοργή προς τον άνθρωπο. Από νεαρή ηλικία έζησε με πνευματική καθαρότητα, διαυγή εμπιστοσύνη στο θέλημα του Ουρανού, ενώ η οικογενειακή του ζωή φανέρωσε τη δύναμη της πίστης μέσα στις απλές στιγμές. Η αγιότητα άνθησε μέσα σε πράξεις γεμάτες καλοσύνη και φως εκ της θείας εμπειρίας.
Ως επίσκοπος Τριμυθούντος στάθηκε αληθινός ποιμένας. Με βλέμμα γεμάτο κατανόηση και καρδιά ανοιχτή προς όλους, αγκάλιασε πονεμένους, ενίσχυσε ταπεινούς, στήριξε ψυχές που αναζητούσαν ελπίδα. Το έργο του πλούτισε την Εκκλησία με θαυμαστά σημεία, με θεραπευτικές πράξεις, με παρηγορητικούς λόγους, με φως διάχυτο στον ρου της ιστορίας.
Στην Α΄ Οικουμενική Σύνοδο προσέφερε μαρτυρία γεμάτη σοφία και ένταση πίστης. Κρατώντας ένα κεραμίδι, φανέρωσε με θαυμαστό τρόπο το μυστήριο της Αγίας Τριάδας, αναδεικνύοντας απλά (ή και απλοϊκά) την ενότητα τριών στοιχείων σε μία ουσία. Η πράξη αυτή έγινε σύμβολο αλήθειας και θείας ακτινοβολίας. Η αμεσότητα της απλότητάς του άγγιξε τους θεοφόρους Πατέρες της Συνόδου της πρώτης και στήριξε τον αγώνα για ορθόδοξη ομολογία και ορθοπραξία.
Η παρουσία του Αγίου ποτίζει μέχρι σήμερα, επί 1700 χρόνια έκτοτε, την Εκκλησία με αγιοπνευματική ευλογία. Η Κέρκυρα βιώνει καθημερινά το θαύμα της προστατευτικής παρουσίας του. Πλήθος πιστών προσέρχεται στο σεπτό Σκήνωμά του, που παραμένει άφθαρτο και ζωηφόρο, με ευγνωμοσύνη και ελπίδα. Η στοργή του Αγίου αντανακλάται στις προσευχές του προς τον Θεό για κάθε άνθρωπο που τον επικαλείται.
Ο σύγχρονος κόσμος, έμπλεος αμφιβολιών, αναζητήσεων ή και απελπισμών, βρίσκει στον Άγιο Σπυρίδωνα μιαν ασφαλή βακτηρία υποστηριγμού. Η ταπείνωσή του ξανοίγει ευθεία οδό προς την εσωτερική γαλήνη. Η πραότητά του λειτουργεί ως πηγή συμφιλίωσης και ενότητας. Η αγάπη του δείχνει ορίζοντες ελπίδας. Με την θεοπρεπή βιοτή του υπενθυμίζει την αξία της προσευχής, της συγχώρεσης, της ευγένειας, της συνεχούς διάθεσης για προσφορά.
Στην υμνολογία της Εκκλησίας, αποτυπώνεται με ποιητική καθαρότητα το μεγαλείο της προσωπικότητάς του. Ο υμνογράφος ψάλλει με θαυμασμό: «Φιλόξενος εί και χρηστός, πτωχοίς ελεήμων, Σπυρίδων ένδοξε· και οίκοθεν αγαθός, ξένοις βοηθός τε καί θερμός» (Εσπερινός – Στιχηρόν). Μια εικόνα ποιμένα και πατέρα, με καρδιά γεμάτη αγάπη, προσφορά, φροντίδα για κάθε άνθρωπο. Ο Άγιος υπήρξε, εκτός από άξιος λειτουργός της Εκκλησίας, ζωντανή Εκκλησία ολόκληρη – εικόνα του Χριστού, μες από τη γη της Κύπρου και την ιερή διακονία του. 
Η υμνολογία συνεχίζει: «Ως ουράνιον φως, τη Εκκλησία ανέτειλας, θαυματουργίαις, και κόσμου φωταγωγός ανεδείχθης, Σπυρίδων παμμάκαρ» (Όρθρος – Κανών, ωδή η΄). Ένα φως που παραμένει αναμμένο, οδηγώντας καρδιές σε πορεία πίστης. Ένας άγιος που, με τη σιωπή του διδάσκει τους βουλομένους και νοηματοδοτεί την δική μας πορεία, σε αιώνα απατεώνα και θορυβώδη. Με την απλότητά του, δυναμώνει. Με την αγιότητά του, ενώνει!
Κάθε βήμα του Αγίου αποκαλύπτει την δύναμη της καρδιάς που αγαπά, της ψυχής που αφιερώνεται στον Θεό, της πίστης που πλημμυρίζει τον άνθρωπο με φως. Η παρουσία του λειτουργεί ως πατρική αγκαλιά για όσους πορεύονται με μόχοθυς και ταλανισμούς. Κάθε φορά που προφέρουμε το όνομά του, αναδύεται αίσθηση σιγουριάς και τρυφερότητας, ψίθυρος χάριτος που καθοδηγεί την πορεία μας.
Σήμερα, κατά τη λαμπρή αυτή εορτή, ας ενισχύσουμε τη σχέση μας με τον Άγιο Σπυρίδωνα. Ας αφήσουμε το υψιπετές παράστημά του να αγγίξει τις καρδιές μας. Ας πορευθούμε με αγάπη, με προσευχή, με επιθυμία για ειρήνη και ενότητα. Ας καλλιεργήσουμε την πνευματική ζωή, όπως εκείνος: με απλότητα, με καθαρότητα, με εμπιστοσύνη στη θεία πρόνοια.
Με ευγνωμοσύνη προς τον Θεό τιμάμε σήμερα τον Άγιό Του, λοιπόν! Με αγαλλίαση δεχόμαστε την ευλογία του! Με πίστη συνεχίζουμε το ταξίδι μας, κατέχοντας εντός μας την βεβαιότητα του φωτεινού σηματοδότη που λέγεται: Άγιος Σπυρίδων!

Χρόνια πολλά, φωτισμένα και ευλογημένα για όλους!

https://www.nyxthimeron.com/

Άγιος Σπυρίδων ο θαυματουργός

Του ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ, Θεολόγου – Καθηγητού 
Ένας από τους πλέον δημοφιλείς αγίους της Εκκλησίας μας είναι και ο άγιος Σπυρίδων ο θαυματουργός, του οποίου το τίμιο λείψανο βρίσκεται στην Κέρκυρα, άφθαρτο εδώ και χίλια επτακόσια χρόνια. 
     Καταγόταν από την Κύπρο. Γεννήθηκε στο χωριό Άσσια περί το 270, από αγρότες, απλοϊκούς και φτωχούς, αλλά ευσεβείς γονείς. Ο ίδιος δεν είχε την ευκαιρία να λάβει σπουδαία εκπαίδευση, παρά μόνο τη στοιχειώδη. Όμως οι γονείς του ενστάλαξαν στην ψυχή του την ευσέβεια. Τα λίγα γράμματα, που έμαθε, τα χρησιμοποιούσε για τη μελέτη της Αγίας Γραφής και άλλων ψυχωφελών αναγνωσμάτων. Ακολούθησε το επάγγελμα των γονέων του, του ποιμένα προβάτων. Εκεί στα λιβάδια και στα δάση μελετούσε με πάθος το λόγο του Θεού προσευχόμενος αδιάλειπτα. Μέσα στο ποιμενικό σακίδιό του, μαζί με το λιτό φαγητό του, έφερε και την Αγία Γραφή, την οποία μελετούσε με τις ώρες. Όταν δεν μελετούσε, έψελνε ύμνους δοξολογίας και ευχαριστίας στο Θεό για τις άπειρες δωρεές Του, που απολάμβανε στη ζωή του. Πολύ συχνά σύναζε και άλλους ποιμένες, στους οποίους δίδασκε την πίστη στον αληθινό Θεό και την χριστιανική ζωή. Μια άσβεστη φλόγα έτρεφε στην καρδιά του: να οδηγήσει και άλλους ανθρώπους στην αληθινή εν Χριστώ ζωή και σωτηρία. 
      Φρόντιζε να αποκτά αρετές και να μοιάζει όλο και περισσότερο στο Χριστό. Μέρα με τη μέρα αύξανε την πνευματική του καλλιέργεια και γινόταν όλο και πιο φωτεινός και ξεχωριστός στην ευρύτερη περιοχή του τόπου του. Ζούσε όμως σε εποχή που ο Χριστιανισμός ήταν ακόμη μειοψηφία και διωκόμενος από το ρωμαϊκό κράτος. Δεν ήταν καθόλου εύκολη υπόθεση να είναι κανείς Χριστιανός, διότι, αν εκδήλωνε την πίστη του στο Χριστό και δεν πειθαρχούσε να θυσιάσει στα είδωλα, συλλαμβάνονταν, βασανίζονταν και συχνά έχανε τη ζωή του. Έτσι και ο ένθερμος Σπυρίδων έγινε στόχος των φανατικών ειδωλολατρών της περιοχής. Επί αυτοκράτορα Μαξιμίνου (308-313) συνελήφθη και βασανίστηκε άγρια για να αρνηθεί στο Χριστό. Όμως εκείνος έμεινε εδραίος στην πίστη του. Από τα σκληρά βασανιστήρια εξαρθρώθηκε το πόδι του και έπαθε ζημιά το μάτι του.
      Όμως ήρθε η ευλογημένη μέρα όπου ο Μ. Κωνσταντίνος υπέγραψε το περίφημο διάταγμα των Μεδιολάνων (313), το οποίο, για πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας, κατοχύρωνε την ανεξιθρησκία. Ο Σπυρίδων απελευθερώθηκε και επέστρεψε στην πατρίδα του. Νυμφεύτηκε μια ευσεβή νέα και έκαμε μια υπέροχη οικογένεια. Όμως, δυστυχώς, η σύζυγός του αρρώστησε και πέθανε νωρίς, μένοντας ο Σπυρίδων μόνος να αναθρέφει την αγαπημένη του κόρη Ειρήνη. Μόνη του παρηγοριά στον μεγάλο πόνο του η μελέτη των αγίων Γραφών. Πίστευε πως τα παθήματα του νυν καιρού είναι μέσα παιδαγωγίας για την πνευματική του πρόοδο. Τότε είναι που ανάλαβε να συντηρεί ορφανά και δυστυχισμένους της περιοχής.
       Η φήμη του άρχισε να γίνεται γνωστή σε όλη την Μεγαλόνησο. Πλήθος αναξιοπαθούντων έτρεχαν σ’ αυτόν να πάρουν ψυχική δύναμη και να ανακουφιστούν από τις αντιξοότητες της ζωής. Εν τω μεταξύ είχε κοιμηθεί ο ιερέας του χωριού του και οι χωριανοί του πρότειναν να πάρει τη θέση του ο ευλαβής Σπυρίδων. Δέχτηκε ύστερα από μεγάλη πίεση. Λίγο αργότερα τον ανάδειξαν, και πάλι χωρίς τη θέλησή του, επίσκοπο της πόλεως Τριμυθούντος. Ως επίσκοπος πλέον ανάδειξε όλες τις αρετές και την αγιότητά του. Έγινε πρότυπο ποιμένα ψυχών. Ζούσε να διακονεί το λαό του Θεού, που του εμπιστεύτηκε Εκείνος, οδηγώντας χιλιάδες ψυχές στη σωτηρία. Ταυτόχρονα είχε να επιδείξει ένα αξιοθαύμαστο κοινωνικό έργο. Ο Θεός τον αξίωσε να επιτελεί και θαύματα, προς δόξα δική Του.  
       Στις μέρες του είχε ξεσπάσει στην Εκκλησία ο μεγάλος σάλος της φοβερής αίρεσης του Αρείου. Για την αντιμετώπισή της ο Μ. Κωνσταντίνος είχε συγκαλέσει το 325 την Α΄ εν Νικαία της Βιθυνίας Οικουμενική Σύνοδο, όπου έλαβε μέρος και ο Σπυρίδων, εκπροσωπώντας την επισκοπή Τριμυθούντος. Εκεί ο άγιος επίσκοπος απόδειξε, με την απλότητα που τον διέκρινε, την αλήθεια του τριαδικού δόγματος. Διέσπασε θαυματουργικά ένα κεραμίδι ενώπιον της Συνόδου, σε φωτιά, νερό και χώμα, παραλληλίζοντας έτσι το μυστήριο της Αγίας Τριάδος, συμβάλλοντας με τον δικό του τρόπο, στην καταδίκη της αιρέσεων. Αργότερα το 342 έλαβε μέρος και στην εν Σαρδική (Σόφια Βουλγαρίας) Τοπική Σύνοδο, σύμφωνα με μαρτυρία του Μ. Αθανασίου.
       Ποίμανε θεοφιλώς την επισκοπή του ως το 348, όταν ο Θεός τον κάλεσε κοντά του, να τον επιβραβεύσει για την ενάρετη ζωή του και το σπουδαίο έργο του στην Εκκλησία του Χριστού. Αμέτρητα πλήθη είχαν συρρεύσει στην Τριμυθούντα από κάθε μέρος της Μεγαλονήσου να αποχαιρετίσουν τον καλό και άξιο ποιμένα τους, τον πνευματικό τους πατέρα, τον σοφό συμβουλάτορά τους και το στήριγμά τους. Να του ζητήσουν να πρεσβεύει αενάως στο Θεό από του ουράνιο θυσιαστήριο. 
     Με μεγάλες τιμές έθαψαν το σώμα του. Όμως όταν έκαμαν την εκταφή  το βρήκαν άφθορο να ευωδιάζει και να θαυματουργεί. Το έβαλαν σε μαρμάρινη λάρνακα και το τοποθέτησαν στο νάρθηκα του ναού να το προσκυνούν και να αγιάζονται από αυτό οι πιστοί. Το έτος 648 ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός Β΄ το μετέφερε στην Κωνσταντινούπολη για ασφάλεια, λόγω των συχνών επιδρομών των Σαρακηνών στο νησί. Από εκεί λίγο πριν την άλωση, κάποιος ευλαβής ιερέας, ονόματι Γρηγόριος Πολύευκτος, για να μην πέσει στα χέρια των Τούρκων, το μετέφερε, μαζί με το λείψανο της αγίας Θεοδώρας της Αυγούστας, στην Παραμυθιά της Ηπείρου. Το 1460 το μετέφερε στην Κέρκυρα, όπου το κληροδότησε σε κάποιον άλλο ευλαβή κερκυραίο ιερέα, ονόματι Γεώργιο Καλοχαιρέτη.Εκεί φυλάσσεται μέχρι σήμερα, επιτελώντας άπειρα θαύματα. Η μνήμη του εορτάζεται στις 12 Δεκεμβρίου.

https://www.nyxthimeron.com/

Αγιογραφικό ανάγνωσμα

ΠΡΟΣ ΕΦΕΣΙΟΥΣ Ε´ 8 - 19
8 ἦτε γάρ ποτε σκότος, νῦν δὲ φῶς ἐν Κυρίῳ· ὡς τέκνα φωτὸς περιπατεῖτε· 9 ὁ γὰρ καρπὸς τοῦ Πνεύματος ἐν πάσῃ ἀγαθωσύνῃ καὶ δικαιοσύνῃ καὶ ἀληθείᾳ· 10 δοκιμάζοντες τί ἐστιν εὐάρεστον τῷ Κυρίῳ. 11 καὶ μὴ συγκοινωνεῖτε τοῖς ἔργοις τοῖς ἀκάρποις τοῦ σκότους, μᾶλλον δὲ καὶ ἐλέγχετε· 12 τὰ γὰρ κρυφῆ γινόμενα ὑπ’ αὐτῶν αἰσχρόν ἐστι καὶ λέγειν· 13 τὰ δὲ πάντα ἐλεγχόμενα ὑπὸ τοῦ φωτὸς φανεροῦται· πᾶν γὰρ τὸ φανερούμενον φῶς ἐστι. 14 διὸ λέγει· ἔγειρε ὁ καθεύδων καὶ ἀνάστα ἐκ τῶν νεκρῶν, καὶ ἐπιφαύσει σοι ὁ Χριστός. 15 Βλέπετε οὖν πῶς ἀκριβῶς περιπατεῖτε, μὴ ὡς ἄσοφοι, ἀλλ’ ὡς σοφοί, 16 ἐξαγοραζόμενοι τὸν καιρόν, ὅτι αἱ ἡμέραι πονηραί εἰσι. 17 διὰ τοῦτο μὴ γίνεσθε ἄφρονες, ἀλλὰ συνιέντες τί τὸ θέλημα τοῦ Κυρίου. 18 καὶ μὴ μεθύσκεσθε οἴνῳ, ἐν ᾧ ἐστιν ἀσωτία, ἀλλὰ πληροῦσθε ἐν Πνεύματι, 19 λαλοῦντες ἑαυτοῖς ψαλμοῖς καὶ ὕμνοις καὶ ᾠδαῖς πνευματικαῖς, ᾄδοντες καὶ ψάλλοντες τῇ καρδίᾳ ὑμῶν τῷ Κυρίῳ,

Ερμηνευτική απόδοση:
ΠΡΟΣ ΕΦΕΣΙΟΥΣ Ε´ 8 - 19
8 Σκεφθῆτε, τί ἦσθε εἰς τὸ παρελθόν. Τόσον πολὺ εἶχεν εἰσχωρήσει μέσα σας ὁ σκοτισμὸς τῆς ἁμαρτίας, ὥστε εἴχετε μεταβληθῆ εἰς σκότος. Τώρα ὅμως διὰ τῆς ἑνώσεώς σας μὲ τὸν Κύριον ἐγίνατε φῶς. Νὰ συμπεριφέρεσθε λοιπὸν σὰν παιδιὰ φωτός· σὰν ἄνθρωποι, ποὺ εἰς ὅλα των εἶναι φῶς καὶ διὰ τῆς ἀρετῆς των λάμπουν. 9 Ὀφείλετε δέ, ἀφοῦ ἐλάβατε τὸ Ἅγιον Πνεῦμα, νὰ δεικνύετε διαγωγὴν φωτεινήν, διότι ὁ καρπός, ποὺ παράγει τὸ Ἅγιον Πνεῦμα εἰς τὰς ψυχὰς τῶν φωτισμένων ὑπ’ αὐτοῦ, δεικνύεται ἐξωτερικῶς μὲ κάθε καλωσύνην καὶ δικαιοσύνην καὶ φιλαλήθειαν. 10 Καὶ ἐξετάζετε νὰ μάθετε, τί εἶναι εὐάρεστον ἐνώπιον τοῦ Κυρίου. 11 Καὶ μὴ γίνεσθε μὲ τὴν ἀνοχήν σας συγκοινωνοὶ καὶ συνένοχοι εἰς τὰ ἔργα τοῦ σκότους, τὰ ὁποῖα δὲν φέρουν κανένα ὠφέλιμον καρπόν. Ἀντὶ νὰ τὰ σκεπάζετε καὶ νὰ τὰ ἀνέχεσθε, ὀφείλετε μᾶλλον νὰ ἐλέγχετε τὰ ἔργα αὐτὰ καὶ νὰ τὰ βγάζετε εἰς τὸ φῶς, ἀποδεικνύοντες πόσον ὀλέθρια εἶναι. 12 Ὁ ἔλεγχος καὶ ἡ διαφώτισις αὐτὴ εἶναι ἐπιβεβλημένη καὶ ὠφέλιμος, διότι τὰ ἔργα, ποὺ πράττουν κρυφίως οἱ ἀπειθεῖς αὐτοί, εἶναι τόσον αἰσχρά, ὥστε καὶ μόνον τὸ νὰ ὁμιλῇ κανεὶς δι’ αὐτὰ φέρει ἐντροπήν. 13 Διὰ τοῦ ἐλέγχου ὅμως τὰ ἔργα αὐτά, ποὺ γίνονται κρυφά, φανερούνται. Γίνεται δηλαδὴ γνωστὸς ὁ αἰσχρός των χαρακτὴρ καὶ αἱ ὀλέθριαι συνέπειαί των καὶ διορθοῦνται ὅσοι ἔχουν καλὴν προαίρεσιν. Καὶ παύουν πλέον νὰ κάνουν τὰ κρυφὰ καὶ ἐργάζονται εἰς τὸ ἑξῆς φανερά. Διότι κάθε τι ποὺ δὲν φοβεῖται τὸν ἔλεγχον καὶ δὲν δυσκολεύεται νὰ φανερωθῇ, εἶναι φῶς. 14 Ἐπειδὴ δὲ πράγματι ἐπέρχεται διόρθωσις διὰ τοῦ ἐλέγχου, δι’ αὐτὸ καὶ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον χρησιμοποιεῖ τὸν ἔλεγχον καὶ φωνάζει πρὸς κάθε ἁμαρτωλὸν διὰ στόματος τῶν προφητῶν τῆς Καινῆς Διαθήκης: Σήκω ἐπάνω σύ, ποὺ κοιμᾶσαι τὸν ὕπνον τῆς ἁμαρτίας καὶ ἀναστήσου ἀπὸ τὴν νέκραν καὶ τὸν θάνατον, εἰς τὸν ὁποῖον σὲ ἔρριψεν ἡ ἁμάρτια. Καὶ θὰ σὲ φωτίσῃ ὁ Χριστός. 15 Ἐλάβατε δὲ καὶ σεῖς τὸν φωτισμὸν αὐτὸν ἀπὸ τὸν Χριστόν. Λοιπὸν προσέχετε, πῶς μὲ πᾶσαν ἀκρίβειαν νὰ συμπεριφέρεσθε ὄχι σὰν ἄσοφοι καὶ ἀσύνετοι, ἀλλ’ ὡς σοφοὶ καὶ φρόνιμοι. 16 Ἡ σύνεσις δὲ καὶ ἡ σοφία σας θὰ φαίνεται μὲ τὸ νὰ ἐπωφελῆσθε πνευματικῆς κάθε εὐκαιρίαν καὶ μὲ πᾶσαν σπουδὴν νὰ ἁρπάζετε αὐτήν. Δὲν πρέπει δὲ νὰ χάνετε καμμίαν εὐκαιρίαν, διότι αἱ ἡμέραι ἕνεκα τοῦ ἐπικρατοῦντος κακοῦ εἶναι γεμᾶται σκάνδαλα, καὶ ὡς ἐκ τούτου αἱ μὲν εὐκαιρίαι τοῦ ἀγαθοῦ παρουσιάζονται σπανιώτερον, αἱ δὲ ἀφορμαὶ πρὸς τὸ κακὸν εἶναι πολυπληθέστεροι. 17 Δι’ αὐτὸ λοιπὸν προσέχετε νὰ μὴ γίνεσθε ἀνόητοι, ἀλλὰ νὰ ἐξετάζετε καὶ νὰ κατανοῆτε, ποῖον εἶναι τὸ εἰς ἑκάστην περίπτωσιν θέλημα τοῦ Κυρίου, ὁπότε, ἐὰν συμμορφώνεσθε πρὸς αὐτό, θὰ γίνεσθε πράγματι σοφοὶ καὶ συνετοί. 18 Καὶ μὴ μεθᾶτε μὲ οἶνον. Εἰς τὴν μέθην ὑπάρχει διαφθορὰ καὶ ἀσωτία. Ἀλλὰ γεμίζετε τὸ ἐσωτερικόν σας μὲ Πνεῦμα Ἅγιον. 19 Καὶ ὁ θεῖος τότε ἐνθουσιασμός, ποὺ θὰ γεμίζῃ τὰς καρδίας σας, θὰ ἐξωτερικεύεται μὲ τὸ νὰ λαλῆτε μεταξύ σας μὲ ψαλμοὺς καὶ μὲ ὕμνους καὶ μὲ ᾠδὰς πνευματικὰς καὶ μὲ τὸ νὰ τραγουδᾶτε καὶ ψάλλετε εἰς τὸν Κύριον ὄχι μόνον μὲ τὸ στόμα σας, ἀλλὰ καὶ μὲ τὴν καρδίαν σας, ποὺ θὰ προσέχῃ τὰ ψαλλόμενα.