Να, λοιπόν, γιατί ο στυαρός του Χριστού φωτίζει τα αδιέξοδα και τα σκοτάδια που τόσο συχνά μάς φοβίζουν. Μάς απελευθερώνει από τις πλάνες και τα είδωλα που μάς αιχμαλωτίζουν. Μάς θεραπεύει από τα πάθη και τις αδυναμίες μας, που μάς ταλαιπωρούν και μάς βασανίζουν. Ο πόνος του σταυρού θα φωτίζεται πάντοτε από τη χαρά της Αναστάσεως. Γιατί ένας σταυρός χωρίς ανάσταση αποτελεί αποτυχία και τργωδία, ενώ μια ανάσταση χωρίς σταυρό θα είναι μια νίκη χωρίς βαρύτητα και αξία. Ο σταυρός και η ανάσταση είναι αλληλένδετα όχι μόνο στο μυστήριο της σωτηρίας μας, αλλά και στον αγώνα και τη ζωή του πιστού. Γι᾽ αυτό η θεληματική άρση του σταυρού δεν είναι μια αρρωστημένη τάση του ανθρώπου που ζητά ικανοποίηση στην οδύνη. Είναι πηγή δύναμης, που μεταμορφώνει τις δυσκολίες και τα προβλήματα της ζωής. Αυτό σημαίνει ότι μέσα από την πλάνη και την αγωνία της ζωής, έστω κι αν δεν νικάμε πάντοτε, τουλάχιστον ωριμάζουμε πνευματικά, ώστε να αντέχουμε τους πειρασμούς και να προχωρούμε.
Ο σταυρός δεν είναι μόνο το σημαντικότερο και χαρακτηριστικότερο σύμβολο του χριστιανού. Δεν είναι μόνο η έκφραση του αγώνα και της νίκης, της θυσίας και της δόξας, της ζωής και της σωτηρίας. «Ο σταυρός είναι η καθημερινή απάντηση του Θεού στην τραγωδία και απόγνωση του αμαρτάνοντος ανθρώπου». Είναι το θαύμα της αγάπης του Θεού, που μάς περιμένει καρτερικά, για να μάς σώσει.
(Από τη ΦΩΝΗ ΚΥΡΙΟΥ 2010).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου