Ἡ Παναγία μέ τήν κοίμησή της ἑνώθηκε ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ μετά τοῦ Υἱοῦ της. Τώρα μαζί μέ τόν Χριστό εὑρισκομένη εὐεργετεῖ, σκεπάζει, προστατεύει διά τῶν μεσιτειῶν της τό ἀνθρώπινο γένος. Γι΄ αὐτό χαίρομε καί πανηγυρίζομε. Ἔχομε μόνιμη μεσίτρια στόν Χριστό, πρός τήν ὁποία διαβιβάζουμε τά αἰτήματά μας, ἀναμένοντες τήν ἀπάντηση τῆς ἀγάπης της.
Τό πρόσωπο τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου εἶναι γιά ὅλους μας ἐλπίδα ζωντανή. Στίς ὧρες τοῦ πόνου καί τῶν θλίψεων, πού ὁμοιάζουν ἀνυπέρβλητες, δέν βαδίζουμε μόνοι. Ἔχουμε δίπλα μας τό δικό της χέρι, πού μᾶς στηρίζει καί τή δική της καρδιά, πού μᾶς παρηγορεῖ.
Χρέος ὅλων μας πρός τήν Παναγία εἶναι νά ἑνωθοῦμε μαζί της καί ὅπως λέγει ὁ Ἱερός Δαμασκηνός: «συνεισέλθωμεν ἔνδον τοῦ μνήματος καί συνεκρωθῶμεν ... συζῶντες δέ ζωήν ἀπαθῆ καί ἀκήρατον».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου