«Τό δέ ἐν τῇ καλῇ γῇ, οὗτοί εἰσιν οἵτινες ἐν καρδίᾳ καλῇ καί ἀγαθῇ ἀκούσαντες τόν λόγον τοῦ Θεοῦ κατέχουσιν καί καρποφοροῦσιν ἐν ὑπομονῇ» (Λουκ. 8.15).
Κυριακή τοῦ Σπορέως ἡ σημερινή Κυριακή καί ὁ Χριστός ἐμφανίζεται στήν εὐαγγελική περικοπή πού ἀκούσαμε νά παρομοιάζει τόν λόγο του μέ σπόρο, τόν ἑαυτό του ὡς τόν σπορέα πού σπέρνει τόν σπόρο, καί τούς ἀνθρώπους ὡς τή γῆ πού δέχεται τόν σπόρο τοῦ θείου λόγου του.
Καί ὅπως ἡ γῆ, ἀνάλογα μέ τήν ποιότητα τοῦ ἐδάφους της καί τίς συνθῆκες πού ἐπικρατοῦν, ἄλλοτε δίνει πολύ καρπό καί ἄλλοτε ὁ σπόρος καταστρέφεται, σαπίζει, συμπνίγεται ἀπό τά παράσιτα καί τά ἀγκάθια καί χάνεται, ἔτσι συμβαίνει καί μέ τόν σπόρο τοῦ Θεοῦ.
Αὐτόν τόν σπόρο τοῦ Θεοῦ δεχόμαστε καί ἐμεῖς στίς ψυχές μας. Αὐτόν τόν λόγο σπέρνει ἡ Ἐκκλησία μας ἀφειδῶς μέ ὅλες τίς εὐκαιρίες, λατρευτικές καί πνευματικές, πού μᾶς προσφέρει. Αὐτός ὁ λόγος σπέρνεται στίς ψυχές μας καί μέσα ἀπό ἀγνώσματα εὐσεβῆ καί πνευματικά πού ἀναλύουν καί ἑρμηνεύουν τόν λόγο τοῦ Θεοῦ, πού μᾶς μεταφέρουν τόν λόγο καί τίς ἐμπειρίες τῶν ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας, πού μᾶς κάνουν γνωστό τό θέλημα τοῦ Θεοῦ.
Ποιά εἶναι ἡ δική μας στάση; Ποιοί εἶναι οἱ καρποί πού παράγει ὁ σπόρος τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ στίς δικές μας ψυχές; Ἐξετάζουμε, ἀλήθεια, τόν ἑαυτό μας, ἀδελφοί μου; Ἐλέγχουμε τά ἀποτελέσματα τῆς θείας σπορᾶς μέσα μας; Προβληματιζόμαστε μήπως δέν καρποφορεῖ ἱκανοποιητικά στήν ψυχή μας ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ καί ποιά εἶναι ἡ αἰτία αὐτῆς τῆς καταστάσεως; Ἤ μήπως ἀδιαφοροῦμε καί ἀσχολούμαστε μόνο μέ τίς καθημερινές καί γήινες ἀσχολίες μας καί ὑποτιμοῦμε τήν ἀναγκαιότητα τῆς πνευματικῆς καρποφορίας;
Ἄν μέχρι σήμερα δέν ἔχουμε προβληματισθεῖ ἐπάνω σ᾽ αὐτό τό θέμα, εἶναι ἀνάγκη νά τό κάνουμε, γιατί ὁ Θεός δέν σπέρνει τόν σπόρο του μάταια, ἀλλά περιμένει ἀπό ἐμᾶς καρπούς ἀγαθούς.
Γι᾽ αὐτό καί σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας, θέλοντας νά μᾶς δώσει ἕνα ἁπτό παράδειγμα αὐτῶν πού «ἐν καρδίᾳ καλῇ καί ἀγαθῇ ἀκούσαντες τόν λόγον τοῦ Θεοῦ κατέχουσιν καί καρποφοροῦσιν ἐν ὑπομονῇ», προβάλλει καί τιμᾶ τούς θεοφόρους Πατέρες τῆς Ζ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, τῆς Συνόδου πού συνῆλθε τό ἔτος 787 στή Νίκαια τῆς Βιθυνίας καί δογμάτισε ὑπέρ τῆς τιμῆς καί τῆς λατρευτικῆς προσκυνήσεως τῶν ἱερῶν εἰκόνων.
Αὐτοί οἱ ἅγιοι καί θεοφόροι Πατέρες ἦταν αὐτοί πού ὄχι μόνο δέχθηκαν στήν ψυχή τους τόν σπόρο τοῦ καλοῦ σπορέως Χριστοῦ καί ὡς γῆ καλή καί ἀγαθή «ἐποίησαν καρπόν ἑκαταντοπλασίονα», ἀλλά ἔγιναν καί οἱ ἴδιοι σπορεῖς τοῦ θείου λόγου, ἔγιναν σπορεῖς τῆς ἀληθείας καί τῶν δογμάτων τῆς πίστεως καί τῆς εὐσεβείας καί ἔσπειραν αὐτόν τόν σπόρο στίς ψυχές τῶν πιστῶν ὅλων τῶν ἐποχῶν καί ἀγωνίσθηκαν, ὥστε νά βλαστήσει καί νά ἀποδώσει τούς καρπούς του στήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ.
Ὁ δικός τους σπόρος, πού εἶναι σπόρος τοῦ Θεοῦ, πού εἶναι σπόρος τοῦ Eὐαγγελίου, πέφτει καί σήμερα στίς ψυχές μας, πέφτει μέ τήν ἐλπίδα καί τήν προσδοκία ὅτι δέν θά γίνει τροφή τῶν πετεινῶν τοῦ οὐρανοῦ, δέν θά συμπνιγεῖ ἀπό τά ἀγκάθια, ἀλλά θά καρποφορήσει, δίδοντας στόν κόσμο καί στήν Ἐκκλησία τούς καρπούς τῶν καλῶν μας ἔργων, τούς καρπούς τῶν ἀρετῶν. Καί ἔχουμε ἀνάγκη τούς καρπούς τῶν καλῶν ἔργων καί τῶν ἀρετῶν. Ἔχουμε ἀνάγκη καί ὡς ἄτομα καί ὡς Ἐκκλησία καί ὡς κοινωνία νά μή ζοῦμε σέ ἕνα χέρσο καί ἄγονο περιβάλλον. Νά μήν περιφέρουμε μιά ψυχή χορταριασμένη, πού δέν ἔχει νά προσφέρει τίποτε οὔτε στόν Θεό οὔτε στόν ἑαυτό της οὔτε στόν ἄνθρωπο.
Στίς ἡμέρες μας οἱ ἐπιστήμονες κρούουν, ἀδελφοί μου, τόν κώδωνα τοῦ κινδύνου γιά τήν ἐρημοποίηση τοῦ πλανήτη μας, γιά τήν ἐρημοποίηση τῆς γῆς ἐξαιτίας τῆς ὑπερθερμάνσεως τῆς ἀτμόσφαιρας καί τοῦ φαινομένου τοῦ θερμοκηπίου. Καί ὁ κίνδυνος αὐτός εἶναι, ἀναμφισβήτητα, μεγάλος. Μεγαλύτερος ὅμως ἀπό αὐτόν εἶναι ὁ κίνδυνος τῆς πνευματικῆς ἐρημοποιήσεως, τῆς ἐρημοποιήσεως τῶν ψυχῶν μας. Καί αὐτόν εἶναι ἀνάγκη νά ἀποτρέψουμε μέ κάθε τρόπο, καλλιεργῶντας ἐν ὑπομονῇ τόν λόγο τοῦ Θεοῦ μέσα μας καί φροντίζοντας νά ἀπομακρύνουμε τά πνευματικά ἀγκάθια καί τά ζιζάνια μέ τόν τρόπο πού μᾶς διδάσκει ἡ Ἐκκλησία μας, ὥστε νά παράγουμε καί ἐμεῖς καρπόν ἀγαθό, καρπούς ἔργων ἀγαθῶν πρός δόξα τοῦ Θεοῦ καί σωτηρία τῆς ψυχῆς μας.
Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων
http://imverias.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου