Γράφει ο Κώστας Παναγόπουλος,
«Η αγάπη δεν τρώγεται». Και φυσικά δεν τρώγεται, αν είναι αγάπη ψεύτικη. Αν είναι αγάπη αληθινή, τότε η αγάπη «τρώγεται» και μάλιστα χορταίνει τους ανθρώπους για να είναι αχτύπητοι στα βάσανα τους. Έμπλεξε, όμως, ο άνθρωπος την αγάπη με τα χρήματα του. Συνέταξε στην ίδια πρόταση την αγάπη με τα λεφτά του.
Βλαστήμησε ο άνθρωπος και είπε σκωπτικά: «η αγάπη δεν τρώγεται». Κι έκανε λάθος. Η αγάπη τρώγεται σαν πολύχρωμο χιόνι.
Σε μικρά φτωχικά σπιτάκια βασιλεύει η αγάπη του Κυρίου μας. Φτωχούλες πολύτεκνες γυναίκες γευματίζουν αγάπη κάθε μέρα και μάλιστα τιμούν τον άνδρα τους που βγάζει ελάχιστα χρήματα, ίσως και καθόλου μεροκάματο για κάμποσες μέρες το χρόνο. Αυτές οι πριγκίπισσες γυναίκες δεν τρομάζουν στα τρύπια κουζινάκια τους. Υγρασία σε αυτά τα σπιτάκια, κατσαρόλες που βράζουν φασόλια, όλον τον χρόνο φασολάδα, φακές, όσπριο και κρύο. Στο τρύπιο κουζινάκι, άμα τύχει, τρυπώνει και καμιά κατσαρίδα, αλλά αυτές οι ανδρείες γυναίκες την πατάνε κάτω στο πλακάκι.
Αγάπη, τζάνιμ! Αγάπη! Έστω κι αν δίπλα περπατούν και κάνουν παρέες τα μυρμήγκια μέσα στο τρύπιο κουζινάκι.
Κ.Γ.Π. - Μάρτιος 2015
http://constantinoupolin.blogspot.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου