Αυτή την αδυναμία έρχεται να αναπληρώσει η δύναμη του Θεού. Ο Χριστός δεν κατηγορεί τον ευσεβή συνομιλητή του. Ο Θεός παρέχει σε όλους τους ανθρώπους τη βοήθειά του, ώστε οι αρετές του καθενός μας να ενταχθούν στο ολοκληρωτικό δόσιμο στον Θεό. Να μην είναι μεμονωμένες εκδηλώσεις της ζωής μας, αν και κατά πάντα σωστές και αξιέπαινες. Η δύναμη του Θεού μάς οδηγεί στη συνειδητοποίηση ότι η θρησκευτικότητά μας συνδέεται άμεσα με τη ζωή μέσα στην κοινωνία· ότι ο δρόμος που μάς φέρνει στον Θεό περνάει μέσα από την κοινωνία των αδελφών και διασταυρώνεται με τους δρόμους των συνανθρώπων μας. Είναι, τελικά, ένας μονόδρομος, χωρίς συμβιβασμούς, υποκρισίες και ψευτιές.
Το ολοκληρωτικό δόσιμο του ανθρώπου στον Θεό, συνδέεται με την αδυναμία του ανθρώπου να το δεχθεί έμπρακτα στη ζωή του. Συνδέεται, όμως, και με την πεποίθηση ότι γίενται εύκολο με τη χάρη του Θεού, με τη βίωση και την αποδοχή αυτής της χάρης μέσα στην Εκκλησία. Εάν, λοιπόν, τα αδύνατα για τους ανθρώπους είναι δυνατά για τον Θεό, τότε ας μην νομίσει κανείς ότι η ολοκληρωτική υποταγή του ανθρώπου στον Θεό είναι πράγμα ακατόρθωτο και απραγματοποίητο.
(Από τη Φωνή Κυρίου 2006)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου