Η ταπείνωση του Τελώνη δεν είναι μια εξωτερική ευσεβιστική κατάσταση, που διακρίνει πολλούς από μας. Πολλά εξωτερικά μας έργα είναι – κατά τον Μέγα Βασιλείο - «ἐγκλήματα λάμποντα». Πολλά έργα μας είναι θεαματικά και έχουν σχέση με την προβολή μας. Νομίζουμε πως με τις δικές μας δυνάμεις μπορούμε να δικαιωθούμε. Έχουμε μια υπερβολική εμπιστοσύνη στον εαυτό μας. Δεν αφήνουμε περιθώρια στο Άγιο Πνεύμα να δράσει μέσα μας. Αυτοδικαιωνόμαστε. Είναι φοβερό από πλευράς πνευματικής, η φήμη μας να είναι μεγαλύτερη από τις αρετές μας. Η ταπείνωση κι όχι η ταπεινολογία ή η ταπεινοσχημία μας επιτρέπει να δούμε τις αρετές των άλλων και τα αμαρτήματα τα δικά μας. Ο άνθρωπος που θέλει να σωθεί, ντύνεται τη στολή της ταπεινώσεως. Ταπεινός δε σημαίνει μισοκακόμοιρος και αξιολύπητος, αλλά αντικατοπτρίζει την εσωτερική μας κατάσταση να βρούμε τα πάθη μας και να ζητήσουμε το έλεος του Θεού. Χωρίς την αρετή αυτή δεν προχωράμε πνευματικά.
Υπόδειγμα ταπεινώσεως είναι ο Χριστός. Φόρεσε την άδοξη φύση, για να μάς υψώσει πνευματικά. δεν αξίζει να υπερηφανευόμαστε για τα υλικά αγαθά μας, την ομορφιά μας, τη θέση και την υπόληψή μας. Όλα έχουν αρχή και τέλος. Μόνον ο Θεός είναι αιώνιος.
Ας τελειώσουμε τον εαυτό μας, ας βρούμε τα πάθη μας, ας πλησιάσουμε τον Θεό, ας ζωογονηθούμε από τη χάρη Του, ας ζήσουμε από τώρα τη Βασιλεία Του. Η ταπείνωση βάζει τον εαυτό μας πιο κάτω από όλους και αποδίδει στο Θεό ότι καλό έχουμε. Αυτό το βίωμα να αποκτήσουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου