«Πώς να μην φοβούμαστε την Μεγάλη Τεσσαρακοστή;
Στην αρχή της διαμονής μου στο Άγιον Όρος (σημ.: το φθινόπωρο του έτους 1925), η Μεγάλη Τεσσαρακοστή ήταν για μένα μία μεγάλη γιορτή: Να ετοιμαστώ, για να δεχθώ την αποκάλυψη της αναστάσεώς μας! Αν δεχθούμε αυτήν την αποχή από την τροφή, μαζί με εμπνευσμένη προσευχή, όχι μόνον ο οργανισμός μας θα την αντέξει εύκολα, αλλά και πολλές αρρώστιες θα θεραπευτούν.
Όσοι έχουν την ευλογία να έχουν καλή υγεία και μπορούν να απέχουν από την τροφή για μερικές εβδομάδες, φθάνουν σε κατάσταση μακαριότητος. Τα πάθη, γαληνεύουν. Ζωντανό αίσθημα ειρήνης και παρουσίας του Θεού, συνοδεύει την προσευχή. Είναι κρίμα που σήμερα δεν έχουμε συχνά αυτήν την αντοχή.
Είναι αδύνατον σήμερα να επιβάλλουμε πλήρως τους κανόνες της Εκκλησίας. Εφόσον είστε όλοι διαφορετικοί ο ένας από τον άλλον, (με βάση την προσωπική σας δύναμη και αντοχή) καθορίστε μόνοι σας την νηστεία (του ‘‘τριημέρου’’).
Το μειονέκτημα των σαφώς καθορισμένων κανόνων είναι, ότι, καθησυχάζουν την συνείδηση εκείνων που μπορούν να τους τηρούν, και τους δίνουν την αίσθηση ότι είναι ‘‘σεσωσμένοι’’. Αυτό, είναι πολύ αφελές. Οι Φαρισαίοι, οι ασκητές και θεολόγοι της Παλαιάς Διαθήκης, εγκρατεύονταν επίσης, αλλ’ αυτό δεν ήταν αρκετό. Ο Χριστός, είπε: ‘‘Ἐὰν μὴ περισσεύῃ ἡ δικαιοσύνη ὑμῶν πλεῖον (τῶν ἀρετῶν) τῶν Γραμματέων καὶ τῶν Φαρισαίων, οὐ μὴ εἰσέλθητε εἰς τὴν Βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν’’ (Ματθ. ε΄ 20).
Πώς θα καθαρίσουμε την φύση μας από κάθε ίχνος προπατορικού αμαρτήματος; Αυτή, είναι η έννοια της ασκητικής ζωής. Έξω από αυτήν, δεν υπάρχει σωτηρία. Οι εξωτερικές εκδηλώσεις της ασκήσεως, όπως είναι η τήρηση των νηστειών, δεν αρκούν.
Οφείλουμε να γεννηθούμε εκ θεμελίων!».
ΓΕΡΟΝΤΑΣ
ΣΩΦΡΟΝΙΟΣ ΣΑΧΑΡΩΦ (1896–1993)
[(1) Αρχιμανδρίτου Σωφρονίου Σαχάρωφ: «Περί Πνεύματος και ζωής» (Σταχυολόγηση: Maxime Egger), §101, §103–§107, σελ. 46–48, Α΄ έκδοση, Ιεράς Μονής Τιμίου Προδόμου, Έσσεξ Αγγλίας, 1995. (2) Στην φωτογραφία: Ρωσική Μονή Αγίου Παντελεήμονος, σύγχρονο έργο του Aleksei Evstigeniev, 1999.]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου