ΠΟΛΕΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ

(«Αν δεν ακούσω την Απόλυση 

του Ιερέως, εγώ, δεν βγαίνω!»)

Κάποτε, διηγήθηκε ένας Γέροντας τα εξής: 

«Από νέος μοναχός που ήμουν, βίαζα τον εαυτό μου και δεν καθόμουν ποτέ στο στασίδι. Ούτε νύσταζα ούτε πεινούσα ούτε διψούσα. Δεν έβγαινα ποτέ από την Εκκλησία, μέχρι να τελειώσει η Ακολουθία. Ο διάβολος, όμως, που θέλει, τόσο οι καλόγεροι όσο και γενικά οι πιστοί, να βγαίνουν οπωσδήποτε από την Εκκλησία, με φθόνησε. 

»Κάποτε, πού ήμουν μέσα στην Ακολουθία όρθιος στο στασίδι και προσευχόμουν με το κομποσχοίνι, ήρθε (ο διάβολος) και στάθηκε μπροστά μου. Κρατούσε ένα καλάμι κούφιο και μ’ αυτό φύσηξε μέσα στ’ αυτί μου. Ένιωσα έναν κρύον αέρα και ξεπάγιασα ολόκληρος, —αν και ήταν Ιούλιος μήνας! 

»Την επόμενη μέρα, μου προξένησε τέτοια ζέστη, που νόμιζα ότι θα σκάσω, ότι θα πεθάνω! Και στις δύο φορές, όμως, έκανα υπομονή. Κρατήθηκα και δεν βγήκα έξω από την Εκκλησία. 

»Την τρίτη μέρα, κι ενώ πάλι προσευχόμουν στο στασίδι, βλέπω ένα παράδοξο πλήθος μοναχών μέσα στο Καθολικό (=στον μεγάλο, κεντρικό Ναό του Μοναστηριού).

–‘‘Περίεργο, πράγμα!...’’, σκέφτηκα. ‘‘Τόσους μοναχούς, εμείς, δεν έχουμε στο Μοναστήρι!… Γιορτή, δεν είναι!… Τί, γίνεται;!...’’. 

»Προχωρούσε κανονικά η Ακολουθία στον Όρθρο και τελείωσε η Η΄ (Όγδοη) ωδή από τον κανόνα της Αγίας Μαρίνης που ήταν η μνήμη της. Πήρε ο Παπάς το θυμιατό και στην Θ΄ (Ενάτη) ωδή, άρχισε να θυμιάζει. Βλέπω, τότε, όλο εκείνο το παράδοξο πλήθος των μοναχών συνωστισμένοι, να βγαίνουν σαν τα πρόβατα έξω από τον Ναό. Ο τελευταίος απ’ αυτούς, ήρθε και στάθηκε πρόσωπο με πρόσωπο μπροστά μου και μου είπε: 

–Μωρέ, δε με βλέπεις;! Όλοι, φεύγουν! Εσύ, τί κάθεσαι εδώ πέρα;! 

–Άκουσε, του λέω. Αν δεν ακούσω την ‘‘Απόλυση’’ του Ιερέως (το κοινώς λεγόμενο ‘‘Δι’ ευχών…’’), εγώ από την θέση μου δεν βγαίνω! 

»Έφυγε κι αυτός. Είδα, τότε, από τους 80 μοναχούς που αρχικά ήταν μαζεμένοι μέσα στην Εκκλησία, ούτε 10 δεν είχαν μείνει μέσα! Οι υπόλοιποι, ήταν δαίμονες και εξαφανίστηκαν γιατί δεν υπέφεραν να ακούνε το όνομα της Παναγίας μας στην ‘‘Τιμιωτέρα’’ που είχε ήδη αρχίσει…». 

[«Από την Ασκητική και Ησυχαστική Αγιορειτική Παράδοση», 2ο μέρος «Περιστατικά», §με΄, σελ. 380–381, α΄ έκδοση, Άγιον Όρος 2011.]