Ο άρτος της ζωής

Αναμφισβήτητα, το ψωμί είναι δώρο του Θεού στον άνθρωπο. Είναι πήγη δύναμης και το ουσιαστικότερο μέσο της συντήρησής του. Παλιότερα, όποιος δεν είχε το ψωμί  στο σπίτι του, δεν είχε σχεδόν τίποτε. Άλλωστε, η αφθονία ή η έλλειψη του ψωμιού είχε μια βαθιά συμβολική σημασία· την ευλογία του Θεού ή την τομωρία αντίστοιχα εξαιτίας των αμαρτιών. Γι᾽ αυτό πάντα με ταπείνωση και εμπιστοσύνη ο άνθρωπος οφείλει μέσα από την προσευχή του να ζητάει από τον Θεό «τόν ἂρτο τόν ἐπιούσιον» (Ματθ. ς´ 11· Λουκ. ια´ 3). Να τον επιζητά με εμπιστοσύνη, όπως ένα παιδί από τον πατέρα του.

Το ψωμί δεν είναι μόνο μέσο συντήρησης για τον άνθρωπο, αλλά και μέσο διονομής, ελεημοσύνης και φιλοξενίας.  Όλα τα τραπέζια από το οικογενειακό, το φιλικό, μέχρι το πιο επίσημο είναι υπόθεση κοινωνίας και συναδέλφωσης προσώπων. Και το ψωμί τότε και το φαγητό κι όλα τα άλλα «δεν είναι πια απόλαυση, αλλά μετάληψη» των επίγειων αγαθών με ευχαριστία του Θεού.

Ο Ιησούς Χριστός είναι ο αληθινός άρτος της ζωής. Το είπε ο Ίδιος στον λαό, όταν μετά την τέλεση του θαύματος του χοστασμού των πεντακισχιλίων, Τον έψαχναν να Τον ανακηρύξουν βασιλιά. «Εγώ είμαι, είπε ο Θεάνθρωπος, ο άρτος της ζωής. Όποιος έρχεται σ᾽ εμένα δεν θα επινάσει, κι όποιος πιστεύει σ᾽ εμένα δεν θα διψάσει ποτέ» (Ιωάν. ς´ 35).

Αφού ο Ιησούς Χριστός είναι ο αληθινός άρτος της ζωής του ανθρώπου, ξεκάθαρα διακρίνουμε στο θαύμα της σημερινής περικοπής το έντονα εκκλησιολογικό και συνάμα ολοφάνερα ευχαριστιακό της νόημα. Στη Θεία Λειτουργία πριν από τη θεία Κοινωνία, λέμε τη θεοδίδακτη προσευχή, το «Πάτερ ἡμῶν...». Εκείνη ακριβώς όμως την ώρα ο επιούσιος άρτος δεν είναι μόνο η καθημερινή τροφή, αλλά και «ο αληθινός άρτος, που κατεβαίνει από τον ουρανό και χαρίζει ζωή στον κόσμο» (Ιωάν. ς´ 33), το Σώμα και το Αίμα του Ιησού Χριστού.

(Από τη Φωνή Κυρίου 2008)