«Όταν ο άνθρωπος είναι μόνος του και στερείται την ανθρώπινη παρουσία, έχει τη Θεία παρουσία, να το ξέρετε..»

π. Αθανάσιος Μητρ. Λεμεσού
Ήταν ένα γεροντάκι στα Κατουνάκια ο οποίος ήταν μόνος του, τελείως μόνος του, και πήγαν κάποιοι Πατέρες να τον δουν. Του χτυπούσαν την πόρτα, «πάτερ, πάτερ». Είχε μέρες να εμφανιστεί. Τους απαντούσε:
«Φύγετε, φύγετε, φύγετε!».
Εε, κάτι θα κάνει. Είναι ζωντανός τουλάχιστον αφού φωνάζει. Φύγανε. Πάνε σε τέσσερις-πέντε μέρες, πάλι δεν τον είδανε έξω. Κλειστός μέσα ο παππούς. Πάνε ξαναχτυπούν, «φύγετε, φύγετε, φύγετε!». Πάλι φύγανε. Την τρίτη φορά, «φύγετε, φύγετε» όχι, δεν θα φύγουμε! Κάτι έπαθε ο γέρος. Του ‘στριψε, φαίνεται. Γίνεται να ‘ναι 20-25 μέρες κλειστός και να μη δέχεται κανέναν; Κάτι συμβαίνει! Μπαίνουν μέσα, έβαλε τις φωνές ο παππούς.
-Τι γίνεται, γέροντα; Αφού είσαι μόνος σου, είσαι άρρωστος.
-Όσο δεν ήσασταν εσείς, ο φύλακας-άγγελος δεν με άφησε ούτε ένα λεπτό. Με υπηρέτησε στα πάντα! Από την ώρα που ήρθατε και με ενοχλήσατε, έφυγε ο Άγγελος και ήρθατε εσείς…
Μπορεί να σας φαίνεται αστείο αλλά δοκιμάστε το! Μείνετε και λίγο μόνοι σας να δείτε τι ωραία είναι! Δηλαδή χωρίς τηλεόραση, χωρίς τηλέφωνο, χωρίς internet, χωρίς Facebook, χωρίς Skype!
Όταν ο άνθρωπος είναι μόνος του και στερείται την ανθρώπινη παρουσία, έχει τη Θεία παρουσία, να το ξέρετε. Όταν ζητάς την ανθρώπινη παρουσία δεν μπορείς να έχεις και τη Θεία παρουσία, ταυτόχρονα. Kαι αυτό οι Άγιοι το ήξεραν και γι’ αυτό ήταν χαρούμενοι και ευτυχισμένοι και ήταν τρυφή για αυτούς η μόνωση. Ήταν χαρά. Δεν ήξεραν από μοναξιές γιατί ο Θεός ήταν μαζί τους. Γιατί είχαν παρέα τους Αγίους Αγγέλους και τις Αγγελικές δυνάμεις.

https://simeiakairwn.wordpress.com/