Η Παναγία μας δεν είναι απλή προσωποποίηση της μητρότητας αλλά η Μάνα, η πραγματική μάνα όλων μας.

Έχοντας ολόφρεσκια την παγκόσμια ημέρα της μητέρας. Ακούστηκαν και ειπώθηκαν πολλά για το τι είναι μάνα. Πολλοί αναφέρθηκαν και στο πρόσωπο της Παναγίας, άλλοι σεβόμενοι και άλλοι μη όσο θα έπρεπε το πρόσωπο Της, υποβαθμίζοντας το ως απλή προσωποποίηση της μητρότητας.
Ήρθε όμως η ώρα να ρίξουμε τα σάπια τοίχοι των συναισθηματισμών για να χτίσουμε μία ορθή και σωστή τοποθέτηση της εν γένει γονεϊκότητας , της δε μητρότητας ιδιαίτερα.
Για την Ορθόδοξη Εκκλησία ο γονέας είναι ένα σεβαστό πρόσωπο, ένας θησαυροφύλακας. Ο γονέας είναι κατά χάριν συνδημιουργός του Θεού. Τόσο ο άνδρας όσο και η γυναίκα (ο άνδρας γεννά και η γυναίκα τίκτει) , που ενωμένοι στα δεσμά του γάμου είναι ένας καθεαυτού άνθρωπος(έσονται οι δύο εις σάρκα μία), συμβάλλουν ώστε ο Θεός να δώσει γονιμοποίηση και να δημιουργηθεί ένα νέο ολοκληρωμένο πρόσωπο με ψυχή και σώμα.
Αυτό το πρόσωπο, το παιδί, δεν ανήκει στους γονείς αλλά σε αυτόν που τους το έδωσε και είναι ο Θεός. Καθήκον των γονέων δεν είναι απλά η ανατροφή του παιδιού τους , δηλαδή κάτι δικό τους αλλά η διαφύλαξη του δώρου του Θεού. Κι αυτή η διαφύλαξη έχει και χρονικά όρια. Αυτό το όριο είναι η συζυγία , ο γάμος του παιδιού. Εκεί παύουν οι δεσμοί με τους γονείς και το παιδί εισέρχεται μέσα στην αλληλοσυμπλήρωση με το άλλο πρόσωπο που είναι ερωτευμένος και αγαπά (δια αυτής εγκαταλείψει άνδρας την μητέρα αυτού και τον πατέρα αυτού).
Ωστόσο ο άνθρωπος οφείλει να σέβεται τους γονείς τους και να τους προσέχει(τίμα τον πατέρα σου και τη μητέρα σου), αλλά όχι να τους υπακούει για πάντα (μέχρι τον γάμο).
Για την εκκλησία δεν υπάρχει ανώτερη η μητρότητα από την πατρότητα αλλά και τα δύο σε ισότητα και ισορροπία δημιουργούν μια υγιή οικογένεια.
Το πρόσωπο της Παναγίας στην εκκλησία δεν είναι σεβαστό λόγω μιας απλής μητρότητας. Είναι λατρευτικό (σχεδόν) μέσα από την συνεργασία του στην ενσάρκωση του δεύτερου προσώπου της Αγίας Τριάδος γιατί μιλάμε όχι για απλά χριστοτοκο αλλά για Χριστοτόκο και Θεοτόκο. Η Παναγία δεν είναι σύμβολο της μητρότητας αλλά της απόλυτης και ελεύθερης συνεργασίας του ανθρώπου με τον Θεό. Μάλιστα στα κείμενα ο Χριστός ουκ ολίγες φορές διορθώνει την Παναγία όταν αυτή μπαίνει μέσα στα Θεία Σχέδια (12ετης στο Ναό , Γάμος στη Κανά κ.α.) αλλά την αγαπά και δεν την χαλάει και το χατίρι (Γάμος της Κανά).
Πρέπει να το καταλάβουμε αυτό. Η Παναγία με την γέννηση του Χριστού , γίνεται ταυτόχρονα και πραγματική μάνα όλων μας , για αυτό και την τιμούμε μετά την Αγία Τριάδα, μετά τον Ένα και Αληθινό Θεό. Η μητρότητα της Παναγίας δεν είναι μια απλή μητρότητας ενός προσώπου αλλά μέσα από την ενανθρώπηση του Θεού Λόγου, γίνεται μάνα του σύνολου ανθρώπου. Γνώρισε τον πόνο όσο κανείς άλλος αλλά δεν απογοητεύτηκε ποτέ γιατί πίσω από τον Σταυρό, η Παναγία ήδη γνώριζε την Ανάσταση ακόμα κι όταν οι άλλοι δεν το φαντάζονταν καν, παρόλο που είχε μιλήσει ο Χριστός για αυτήν.
Η Παναγία μας δεν είναι απλή προσωποποίηση της μητρότητας αλλά η Μάνα, η πραγματική μάνα όλων μας.

https://proskynitis.blogspot.com/