Ἰησοῦ, μπροστά στό σταυρό σου δέν μιλάω πιά οὔτε κἂν σκέπτομαι

Ἰησοῦ, μπροστὰ στὸ σταυρό σου δὲν μιλάω πιὰ οὔτε κἂν σκέπτομαι.
Ἔχω στηλώσει σὲ σένα τὰ μάτια καὶ σὲ κάθε ἀναπνοή μου,σὲ κάθε κτύπο τῆς καρδιᾶς μου,θὰ ἤθελα νὰ χαραχθῆ πιὸ βαθειὰ μέσα μου ἡ εἰκόνα σου.
Ἔλα, χαράξου λοιπὸν μέσα μου,ὦ Ἐσταυρωμένε, ποὺ ἀκτινοβολεῖς.
Σύ, ποὺ τὰ καρφιὰ καθήλωσαν πάνω στὸ σταυρό, ἔλα νὰ καρφωθῆς στὸ σῶμα μου,
νὰ καθηλωθῆς στὴν ψυχή μου.
Ἂς ἦταν νὰ μποροῦσα νὰ σ’ ἔχω πάντα μαζί μου, νὰ σὲ σφίγγω ἐπάνω μου, ἐσένα τὸν Ἀγαπημένο.

Ἀρχιμανδρίτου Λὲβ Ζιλέ-Ἰδοὺ ἡ στιγμή (ἀπόσπασμα)
Ἀφιέρωμα "Ἁγία καὶ Μεγάλη Παρασκευή",
''Πειραϊκή Εκκλησία''τεῦχος 269, Ἀπρίλιος 2015
https://proskynitis.blogspot.com/