Αγιογραφικό ανάγνωσμα

ΠΑΡΟΙΜΙΑΙ ΣΟΛΟΜΩΝΤΟΣ Γ´ 1 - 19
1 ΥΙΕ, ἐμῶν νομίμων μὴ ἐπιλανθάνου, τὰ δὲ ρήματά μου τηρείτω σὴ καρδία· 2 μῆκος γὰρ βίου καὶ ἔτη ζωῆς καὶ εἰρήνην προσθήσουσί σοι. 3 ἐλεημοσύναι καὶ πίστεις μὴ ἐκλιπέτωσάν σε, ἄφαψαι δὲ αὐτὰς ἐπὶ σῷ τραχήλῳ, καὶ εὑρήσεις χάριν· 4 καὶ προνοοῦ καλὰ ἐνώπιον Κυρίου καὶ ἀνθρώπων. 5 ἴσθι πεποιθὼς ἐν ὅλῃ τῇ καρδίᾳ ἐπὶ Θεῷ ἐπὶ δὲ σῇ σοφίᾳ μὴ ἐπαίρου· 6 ἐν πάσαις ὁδοῖς σου γνώριζε αὐτήν, ἵνα ὀρθοτομῇ τὰς ὁδούς σου, ὁ δὲ πούς σου μὴ προσκόψῃ. 7 μὴ ἴσθι φρόνιμος παρὰ σεαυτῷ, φοβοῦ δὲ τὸν Θεὸν καὶ ἔκκλινε ἀπὸ παντὸς κακοῦ· 8 τότε ἴασις ἔσται τῷ σώματί σου καὶ ἐπιμέλεια τοῖς ὀστέοις σου. 9 τίμα τὸν Κύριον ἀπὸ σῶν δικαίων πόνων καὶ ἀπάρχου αὐτῷ ἀπὸ σῶν καρπῶν δικαιοσύνης, 10 ἵνα πίμπληται τὰ ταμιεῖά σου πλησμονῆς σίτῳ, οἴνῳ δὲ αἱ ληνοί σου ἐκβλύζωσιν. 11 Υἱέ, μὴ ὀλιγώρει παιδείας Κυρίου, μηδὲ ἐκλύου ὑπ᾿ αὐτοῦ ἐλεγχόμενος· 12 ὃν γὰρ ἀγαπᾷ Κύριος παιδεύει, μαστιγοῖ δὲ πάντα υἱὸν ὃν παραδέχεται. 13 μακάριος ἄνθρωπος ὃς εὗρε σοφίαν καὶ θνητὸς ὃς εἶδε φρόνησιν· 14 κρεῖσσον γὰρ αὐτὴν ἐμπορεύεσθαι ἢ χρυσίου καὶ ἀργυρίου θησαυρούς. 15 τιμιωτέρα δέ ἐστι λίθων πολυτελῶν, οὐκ ἀντιτάξεται αὐτῇ οὐδὲν πονηρόν· εὔγνωστός ἐστι πᾶσι τοῖς ἐγγίζουσιν αὐτῇ, πᾶν δὲ τίμιον οὐκ ἄξιον αὐτῆς ἐστι. 16 μῆκος γὰρ βίου καὶ ἔτη ζωῆς ἐν τῇ δεξιᾷ αὐτῆς, ἐν δὲ τῇ ἀριστερᾷ αὐτῆς πλοῦτος καὶ δόξα· ἐκ τοῦ στόματος αὐτῆς ἐκπορεύεται δικαιοσύνη, νόμον δὲ καὶ ἔλεον ἐπὶ γλώσσης φορεῖ. 17 αἱ ὁδοὶ αὐτῆς ὁδοὶ καλαί, καὶ πᾶσαι αἱ τρίβοι αὐτῆς ἐν εἰρήνῃ· 18 ξύλον ζωῆς ἐστι πᾶσι τοῖς ἀντεχομένοις αὐτῆς, καὶ τοῖς ἐπερειδομένοις ἐπ᾿ αὐτὴν ὡς ἐπὶ Κύριον ἀσφαλής. 19 ὁ Θεὸς τῇ σοφίᾳ ἐθεμελίωσε τὴν γῆν, ἡτοίμασε δὲ οὐρανοὺς φρονήσει·

Νεοελληνική απόδοση:
 Παιδί μου, μὴ λησμονῇς ποτὲ τὰ ὅσα ἐγὼ διεκήρυξα ὡς νόμιμα, ὁ νοῦς σου δὲ καὶ ἡ καρδία σου ἂς φυλάττῃ ὡς θησαυρὸν τοὺς λόγους μου· 2 διότι αὐτὰ θὰ σοῦ χαρίσουν μακροβιότητα καὶ θὰ σοῦ προσθέσουν χρόνια ζωῆς εὐτυχισμένης καὶ ψυχικὴν γαλήνην καὶ εἰρήνην. 3 Φρόντιζε νὰ μὴ σοῦ λείψουν ποτὲ αἱ ἐλεημοσύναι μὲν πρὸς τοὺς δυστυχεῖς, ἡ ἐμπιστοσύνη δὲ πρὸς τὴν πρόνοιαν τοῦ Θεοῦ. Καὶ διὰ νὰ μὴ σοῦ λείψουν ποτέ, φρόντισε νὰ τὰς δέσῃς καλὰ σὰν περιλαίμιον, ποὺ θὰ ἐφάπτεται καὶ θὰ εἶναι κολλημένον εἰς τὸν λαιμόν σου, καὶ ἔσο βέβαιος, ὅτι θὰ εὕρῃς καὶ θὰ ἐξασφαλίσῃς θείαν χάριν καὶ εὔνοιαν. 4 Λάμβανε πρόνοιαν καὶ φροντίδα, ὥστε ἡ διαγωγή σου νὰ εἶναι καλὴ καὶ ἐπαινετὴ ἐνώπιον τοῦ Κυρίου καὶ τῶν ἀνθρώπων. 5 Στήριζε μὲ ὅλην τὴν ψυχήν σου τὴν πεποίθησιν καὶ τὴν ἐμπιστοσύνην σου εἰς τὸν Θεόν. Μὴ ὑπερηφανεύεσαι δὲ διὰ τὰς πολλὰς γνώσεις σου καὶ διὰ τὴν ἰδικήν σου σοφίαν. 6 Εἰς ὅλας τὰς ἐνεργείας καὶ πράξεις σου λάμβανε συμβουλὰς καὶ γνῶσιν ἀπὸ τὴν θείαν σοφίαν, διὰ νὰ σὲ ὁδηγῇ εἰς τὸν εὐθὺν δρόμον τῆς ἀρετῆς καὶ διὰ νὰ μὴ σκοντάψῃ τὸ πόδι σου καὶ ἐκτραπῇς ἀπὸ τὸν ὀρθὸν καὶ σωτήριον δρόμον. 7 Μὴ σχηματίζῃς διὰ τὸν ἑαυτόν σου φρόνημα ὅτι εἶσαι συνετὸς καὶ ἔχεις ὅλην τὴν γνῶσιν, ὥστε νὰ μὴ χρειάζεσαι τὴν συμβουλὴν τοῦ ἄλλου. Ἔχε δὲ φόβον Θεοῦ καὶ φεῦγε μακρὰν ἀπὸ κάθε κακόν, διότι εὔκολα ἠμπορεῖ νὰ παρασυρθῇς ἀπὸ ἀσήμαντα καὶ νὰ πέσῃς εἰς βαρέα ἁμαρτήματα. 8 Ὅταν συμμορφωθῇς πρὸς αὐτά, τότε θὰ ἀπολαμβάνῃς σωματικὴν ὑγείαν καὶ εὐεξίαν, καὶ τὰ ὀστᾶ σου θὰ διατηροῦνται εἰς καλὴν κατάστασιν. 9 Δείκνυε σεβασμὸν καὶ εὐλαβῆ τιμὴν πρὸς τὸν Θεὸν μὲ τὸ νὰ προσφέρῃς εἰς τὸν ναόν του ἀπὸ τοὺς τιμίους κόπους τῆς ἐργασίας σου καὶ πρόσφερε εἰς Αὐτὸν τὰ πρωτογεννήματα ἀπὸ τοὺς καρποὺς καὶ τὰ εἰσοδήματά σου, τὰ ὁποῖα ἀποκτᾷς μὲ δικαιοσύνην καὶ τιμιότητα, 10 διὰ νὰ γεμίζουν αἱ ἀποθῆκαι σου ἀπὸ ἀφθονίαν σιταριοῦ, νὰ τρέχῃ δὲ ἀπὸ τὰ πατητήρια τῶν σταφυλῶν σου μοῦστος πολύς. 11 Παιδί μου, μὴ παραμελῇς καὶ μὴ ξεχνᾷς τὴν ὠφέλειαν, ποὺ φέρει ἡ διὰ μέσου δοκιμασιῶν καὶ θλίψεων παιδαγωγία τοῦ παναγάθου Θεοῦ, καὶ μὴ καταβάλλεσαι καὶ μὴ ἀποκάμνῃς, ὅταν ἐλέγχεσαι καὶ ἐπιτιμᾶσαι ἀπὸ Αὐτόν, 12 διότι ἐκεῖνον, ποὺ ἀγαπᾷ ὁ Κύριος, τὸν παιδαγωγεῖ μὲ θλίψεις, μαστιγώνει δὲ μὲ δοκιμασίας κάθε τέκνον του καὶ παιδί, τὸ ὁποῖον ἀναγνωρίζει ὡς ἰδικόν του. 13 Εὐτυχὴς εἶναι ὁ ἄνθρωπος, ποὺ ἠξιώθη νὰ εὕρῃ καὶ νὰ γνωρίσῃ τὴν σοφίαν, τὴν ὁποίαν παρέχει ἡ θεία παιδαγωγία, καὶ μακάριος εἶναι ὁ θνητός, ὁ ὁποῖος ἐγνώρισε καὶ ἀπέκτησε τὴν ἀπὸ Θεοῦ φρόνησιν καὶ σύνεσιν. 14 Εἶναι δὲ μακάριος, διότι εἶναι ἀσυγκρίτως καλύτερον καὶ ἐπικερδέστερον νὰ ἐμπορεύεται κανεὶς καὶ νὰ ἐξαγοράζῃ ἀντὶ πάσης θυσίας τὴν σοφίαν αὐτὴν παρὰ νὰ κερδίζῃ θησαυροὺς ἀπὸ νομίσματα χρυσᾶ καὶ ἀργυρᾶ. 15 Ἡ σοφία δὲ αὐτὴ εἶναι πολὺ πιὸ ἀκριβῆ ἀπὸ τοὺς ἀδάμαντας καὶ τοὺς ἄλλους πολυτίμους λίθους. Ἐμπρὸς εἰς αὐτὴν δὲν ἠμπορεῖ νὰ ἀντισταθῇ τίποτε τὸ κακόν· εὔκολα γνωρίζουν τὴν ἀξίαν της, ὅσοι τὴν πλησιάζουν μὲ εἰλικρινῆ καὶ ταπεινὴν διάθεσιν νὰ λάβουν πεῖραν αὐτῆς. Ὀτιδήποτε δὲ ἀπὸ ἐκεῖνα, ποὺ ὁ κόσμος θεωρεῖ ὡς πολύτιμα, δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ἀντιπαραβληθῇ πρὸς αὐτήν. 16 Εἶναι δὲ ἀσυγκρίτως πολυτιμοτέρα ἀπὸ οἰονδήποτε πλοῦτον τοῦ κόσμου, διότι εἰς τὸ δεξί της χέρι ὑπάρχει μακροζωΐα καὶ χρόνια εὐτυχισμένης ζωῆς καὶ εἰς τὸ ἀριστερό της πλοῦτος καὶ δόξα, καὶ σκορπίζει ὅλα αὐτὰ εἰς ὅποιον τὴν πλησιάσῃ καὶ τὴν γνωρίσῃ. Ἀπὸ τὸ στόμα της δὲ βγαίνουν πάντοτε λόγια δίκαια καὶ γεμᾶτα χάριν καὶ ἁγιότητα, εἰς δὲ τὴν γλῶσσαν της φέρει ὡς χρυσοῦν χαλινὸν τὸν νόμον τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ καὶ λόγους συμπαθείας καὶ εὐσπλαγχνίας πρὸς πάντα πταίστην. 17 Οἱ δρόμοι, εἰς τοὺς ὁποίους ὁδηγεῖ ἡ σοφία, εἶναι καλοί, διότι ὁδηγοῦν πάντοτε εἰς τὸ ἀγαθὸν καὶ τὴν σωτηρίαν, καὶ ὅλα τὰ μέρη ποὺ περνᾷ γεμίζουν εἰρήνην. 18 Ἡ σοφία εἶναι δένδρον ζωῆς δι’ ὅλους, ὅσοι τὴν κρατοῦν σφιγκτά· καὶ δι’ ὅλους, ὅσοι στηρίζονται ἐπ’ αὐτῆς, εἶναι στήριγμα τόσον ἀσφαλές, σὰν νὰ στηρίζονται ἐπ’ αὐτοῦ τοῦ Κυρίου. 19 Ὁ Θεὸς διὰ τοῦ μονογενοῦς Υἱοῦ του, ὁ ὁποῖος εἶναι ἡ ἐνυπόστατος Σοφία τοῦ Πατρός, μὲ τὴν ἐν χρόνῳ ἐκδηλωθεῖσαν σοφίαν του ἐθεμελίωσε τὴν γῆν καὶ μὲ ἄπειρον σύνεσιν κατεσκεύασε τοὺς οὐρανούς.