ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΣΤ´ ΜΑΤΘΑΙΟΥ ( Παραβολή των ταλάντων)

«Καί παρέδωκεν αὐ­τοῖς τά ὑπάρ­χοντα αὐ­τοῦ, καί ᾧ μέν ἔδωκεν πέν­τε τάλαντα, ᾧ δέ δύο, ᾧ δέ ἕν, ἑκάστῳ κα­τά τήν ἰδίαν δύναμιν καί ἀπεδήμησεν» (Ματθ. 25.24-25).
Ἕνας ἄρχοντας, ἀκού­σαμε στή σημερινή εὐ­αγ­γελική περικοπή, ἀπο­φά­σισε νά ἀπο­δη­μή­­σει σέ μιά μακρινή χώρα. Kαί πρίν νά ἀπο­δημήσει κά­λεσε τούς δού­­λους καί τούς παρέ­δωσε τά ὑπάρ­­χοντά του. Καί σέ ἄλλον ἔ­δω­σε πέντε τά­λαντα, σέ ἄλλον δύο καί στόν τρίτον ἕνα, καί ἀνε­χώ­ρησε.
Δέν τούς εἶπε τί ἔπρε­πε νά τά κά­νουν οὔτε ἄν καί πότε θά ἐπιστρέψει. Τούς ἄφησε νά ἐνεργήσουν ἀνάλογα μέ τή δική τους κρίση καί διάθεση. Καί οἱ δύο πρῶτοι ἐρ­γάσθηκαν καί αὔξησαν τά τάλαντα, ἐνῶ ὁ τρίτος τό ἔθαψε στή γῆ καί ἀσχο­λήθηκε μέ τίς δικές του ὑποθέσεις.
Τά χρόνια πέρασαν καί, ὅταν ἐπέστρεψε ὁ κύ­ριος, κά­λε­σε τούς δού­­λους του γιά νά μά­θει τί ἔκαναν μέ τά χρή­ματα πού τούς εἶχε ἐμπιστευθεῖ. Οἱ δύο πρῶτοι εἶ­χαν δι­πλα­­σιάσει τά τά­λαντα πού τούς ἔδωσε καί ἀπή­λαυσαν τόν ἔπαι­νο τοῦ κυ­ρίου τους. Ὁ τρί­τος ὅμως προσῆλθε μέ θρά­­σος καί αὐθάδεια καί, ἀντί νά ζη­τήσει τή συγ­γνώμη καί τήν ἐπι­εί­­κεια τοῦ κυρίου πού δέν ἀξιοποίησε τά τά­λα­ντα πού τοῦ ἐμπι­στεύ­θηκε, τόν κατηγό­ρη­­σε ὅτι ἐπιδιώκει νά πλ­ουτίζει χωρίς νά κο­πιάζει ὁ ἴδιος, ἐκμε­ταλ­λευόμενος τόν κόπο καί τήν προ­σπά­θεια τοῦ δούλου του.
Ὁ Χριστός δέν περι­γρά­­φει βέβαια τά συ­ναι­σθήματα τοῦ κυρίου γιά τήν προσβλητική συμ­περιφορά τοῦ δού­λου του, ἀναφέρει ὅ­μως τήν κρι­τική πού τοῦ ἀσκεῖ  καί τήν τι­μω­ρία πού τοῦ ἐπιβάλ­λει: «ἔδει σέ οὖν βαλεῖν τά ἀργύριά μου τοῖς τρα­πεζίταις». Θά ἔπρε­πε, τοῦ λέει, νά εἶχες βάλει τά χρήματά μου στήν τράπεζα, ὥστε νά ἔπαιρνα τουλά­χι­στον τόν τόκο πού μοῦ ἀνα­λο­γοῦσε. Ὅμως ἐσύ ἤ­σουν τόσο ὀκνηρός πού οὔτε αὐτό δέν φρό­ν­τι­σες νά κάνεις, γι᾽ αὐτό καί δέν σοῦ ἀξίζει τό τάλα­ντο πού σοῦ ἐμπι­στεύ­θηκα ἀλλά ἡ τιμω­ρία, καί γιά τήν ὀκνη­ρία σου ἀλλά καί γιά τή σκληρότητα τῆς συμ­πε­ριφορᾶς σου.
Οἱ συμβολισμοί τῆς ση­­μερινῆς εὐ­αγγελικῆς περικοπῆς εἶναι γνω­στοί, ἀδελφοί μου. Ὁ Θε­ός εἶναι ὁ κύ­ριος τῆς παραβολῆς πού ἔδωσε σέ ὅλους ἐμᾶς, πού ἀν­τιστοιχοῦμε στούς δού­λους τῆς παραβο­λῆς, κά­­ποια χαρίσματα καί κάποιες ἱκα­νό­τητες καί μᾶς ἄφησε ἐλεύθε­ρους νά τά ἀξιοποιή­σουμε.
Ὁρισμένοι σπεύδουν νά κατακρί­νουν τόν Θεό, γιατί δῆ­θεν δέν μοί­ρασε δίκαια τά ἀγαθά του καί τά τά­λαντά του. Ὅμως ὁ ἱερός εὐαγγελιστής τό διευκρινίζει. Μοίρασε, λέει, ὁ Θε­ός τά τάλαντα «ἑκάστῳ κα­­τά τήν ἰδίαν δύνα­μιν», στόν καθένα, δη­λα­δή, ἀνάλογα μέ τίς δυνάμεις του.
Ἄν ὁ δοῦλος πού ἔλα­βε τό ἕνα τά­λαντο, εἶχε λάβει πέντε, εἶναι βέ­βαιο ὅτι δέν θά τά ἀξιο­ποιοῦσε, ἀλ­λά θά τά εἶχε θάψει καί αὐτά καί θά εἶχε ὑποστεῖ ἀκόμη μεγαλύτερη τι­μωρία. Ὁ Θεός δέν εἶναι ἄδικος ἀλλά ἀγαθός καί μεριμνᾶ πάντοτε γιά τό συμφέρον μας.
Γι᾽ αὐτό καί ἐκεῖνο πού πρέπει νά κάνουμε ἐμεῖς εἶναι, ἀντί νά κρίνουμε καί νά κατακρίνουμε τόν Θεό γιά τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο προσφέρει τά ἀγαθά του ἤ τά χαρίσματα στούς ἀνθρώπους, καί ἀκόμη ἀντί νά ἀσχολούμεθα μέ τήν ἀξιοποίηση τῶν χαρισμάτων καί τῶν ἀγαθῶν ἀπό τούς ἀδελφούς μας, νά φροντίζουμε νά ἀξιοποιοῦμε μέ τόν καλύτερο τρόπο τίς δωρεές καί τά χαρίσματα τά ὁποῖα μᾶς ἐμπιστεύθηκε ὁ Θεός, ὥστε νά μήν βρεθοῦμε ἀναπολόγητοι κατά τήν ἡμέρα τῆς κρίσεως, ἀλλά νά ἀκούσουμε καί ἐμεῖς τό «εὖ, δοῦλε ἀγαθέ καί πιστέ, ἐπί ὀλίγα ἦς πιστός ἐπί πολλῶν σε καταστήσω· εἴσελθε εἰς τήν χαράν τοῦ Κυρίου σου».

 Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων
https://imverias.blogspot.com/