Το μυστικό της διορατικότητας

Αγίου Σεραφείμ του Σάρωφ
Ο πατήρ Αντώνιος, όταν ακόμη ήταν ηγούμενος του Βισσοκογκόρσκ, παρηκολούθησε μια μέρα την συνομιλία του στάρετς μ’ έναν έμπορο από το Βλαδιμήρ, που τον έβλεπε για πρώτη φορά, φαινόταν όμως πως μπορεί να διαβάζη μεσ’ στη ψυχή του, σαν σε ανοικτό βιβλίο.
Ο π. Αντώνιος ρώτησε αργότερα τον στάρετς πώς κατόρθωνε να εισχωρή μέσα στα τρίσβαθα, τα πιο απόκρυφα της κάθε συνειδήσεως, χωρίς να κάνη ερωτήσεις, χωρίς να περιμένη εκμυστηρεύσεις.
«Ερχόταν σε μένα, απάντησε ο στάρετς μιλώντας για τον έμπορο, όπως οι άλλοι, όπως εσύ, βλέποντας σε μένα έναν υπηρέτη του θεού· κι εγώ, ο ανάξιος Σεραφείμ, θεωρώ τον εαυτό μου σαν ένα φτωχό υπηρέτη του Θεού και ό,τι ο Θεός παραγγέλλει στον υπηρέτη του, εγώ το εκτελώ.
Την πρώτη σκέψη που μου έρχεται, κρίνω πως ο Θεός μού την στέλνει, και μιλάω χωρίς να ξέρω αυτό που συμβαίνει στη ψυχή του συνομιλητή μου, πιστεύοντας όμως πως είναι το θέλημα του Θεού και πως είναι για το καλό του.
Καμιά φορά που εμπιστεύτηκα στη δική μου λογική, χωρίς να θέσω το ζήτημα στο Θεό, απαντούσα νομίζοντας πως αυτό ήταν εύκολο. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις γινόντουσαν λάθη.
Όπως το σίδερο αφήνεται στο αμόνι, έτσι και εγώ αφήνω τη θέλησή μου στο Θεό. Ενεργώ όπως Αυτός θέλει. Δεν έχω δική μου θέληση».
Ο πατήρ Αντώνιος όμως αντίλεγε πως ο στάρετς έβλεπε την ψυχή ενός ανθρώπου σαν ένα πρόσωπο μέσα στο καθρέπτη χάρις στην καθαρότητα του δικού του πνεύματος.
Ο πατήρ Σεραφείμ έβαλε το δεξί του χέρι στο στόμα του ηγουμένου:
«Όχι, χαρά μου, δεν πρέπει να μιλάς έτσι. Η ανθρώπινη καρδιά δεν είναι ανοιχτή παρά μονάχα στον Θεό. (Ψαλμ. 63, 7). Όταν πλησιάζης κάποιον, βλέπεις πόσο απύθμενη είναι η καρδιά του ανθρώπου».
Ο στάρετς δεν προχωρούσε από τον άνθρωπο στο Θεό, άλλα από τον Θεό στον άνθρωπο. Δεν έκανε τον ψυχαναλυτή. Δεν εξερευνούσε τα βάθη, προσπαθώντας να απλοποιήση τα προβλήματα με το να τα εντάσση σε κανόνες, καθώς κάνουν οι ψυχολόγοι. Αφουγκραζόταν το Πνεύμα.

https://simeiakairwn.wordpress.com/