Αγιογραφικό ανάγνωσμα

ΤΕΤΑΡΤΗ ΣΤ΄ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ
Πρὸς Κορινθίους Α΄ Ἐπιστολῆς Παύλου τὸ Ἀνάγνωσμα   2:9-16;3:1-9
Ἀδελφοί, ἃ ὀφθαλμὸς οὐκ εἶδεν καὶ οὖς οὐκ ἤκουσεν καὶ ἐπὶ καρδίαν ἀνθρώπου οὐκ ἀνέβη, ἃ ἡτοίμασεν ὁ Θεὸς τοῖς ἀγαπῶσιν αὐτόν. Ἡμῖν δὲ ἀπεκάλυψεν ὁ Θεὸς διὰ τοῦ πνεύματος· τὸ γὰρ πνεῦμα πάντα ἐρευνᾷ, καὶ τὰ βάθη τοῦ Θεοῦ. Τίς γὰρ οἶδεν ἀνθρώπων τὰ τοῦ ἀνθρώπου εἰ μὴ τὸ πνεῦμα τοῦ ἀνθρώπου τὸ ἐν αὐτῷ; οὕτως καὶ τὰ τοῦ Θεοῦ οὐδεὶς ἔγνωκεν εἰ μὴ τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ. Ἡμεῖς δὲ οὐ τὸ πνεῦμα τοῦ κόσμου ἐλάβομεν ἀλλὰ τὸ πνεῦμα τὸ ἐκ τοῦ Θεοῦ, ἵνα εἰδῶμεν τὰ ὑπὸ τοῦ Θεοῦ χαρισθέντα ἡμῖν· ἃ καὶ λαλοῦμεν οὐκ ἐν διδακτοῖς ἀνθρωπίνης σοφίας λόγοις ἀλλ᾽ ἐν διδακτοῖς Πνεύματος ἁγίου, πνευματικοῖς πνευματικὰ συγκρίνοντες. Ψυχικὸς δὲ ἄνθρωπος οὐ δέχεται τὰ τοῦ πνεύματος τοῦ Θεοῦ· μωρία γὰρ αὐτῷ ἐστιν, καὶ οὐ δύναται γνῶναι, ὅτι πνευματικῶς ἀνακρίνεται· ὁ δὲ πνευματικὸς ἀνακρίνει μὲν  πάντα, αὐτὸς δὲ ὑπ᾽ οὐδενὸς ἀνακρίνεται. Τίς γὰρ ἔγνω νοῦν Κυρίου, ὃς συμβιβάσει αὐτόν; ἡμεῖς δὲ νοῦν Χριστοῦ ἔχομεν. Κἀγώ, ἀδελφοί, οὐκ ἠδυνήθην λαλῆσαι ὑμῖν ὡς πνευματικοῖς ἀλλ᾽ ὡς σαρκικοῖς, ὡς νηπίοις ἐν Χριστῷ. Γάλα ὑμᾶς ἐπότισα, οὐ βρῶμα· οὔπω γὰρ ἠδύνασθε· ἀλλ᾽ οὔτε ἔτι νῦν δύνασθε· ἔτι γὰρ σαρκικοί ἐστε. ὅπου γὰρ ἐν ὑμῖν ζῆλος καὶ ἔρις καὶ διχοστασίαι, οὐχὶ σαρκικοί ἐστε καὶ κατὰ ἄνθρωπον περιπατεῖτε; ὅταν γὰρ λέγῃ τις, ᾽Εγὼ μέν εἰμι Παύλου, ἕτερος δέ, ᾽Εγὼ ᾽Απολλώ, οὐκ ἄνθρωποί ἐστε; τί οὖν ἐστιν ᾽Απολλώς; τί δέ ἐστιν Παῦλος; ἀλλ’ ἢ διάκονοι δι᾽ ὧν ἐπιστεύσατε, καὶ ἑκάστῳ ὡς ὁ Κύριος ἔδωκεν; Ἐγὼ ἐφύτευσα, ᾽Απολλὼς ἐπότισεν, ἀλλ΄ ὁ Θεὸς ηὔξανεν· ὥστε οὔτε ὁ φυτεύων ἐστί τι οὔτε ὁ ποτίζων, ἀλλ᾽ ὁ αὐξάνων Θεός. Ὁ φυτεύων δὲ καὶ ὁ ποτίζων ἕν εἰσιν, ἕκαστος δὲ τὸν ἴδιον μισθὸν λήψεται κατὰ τὸν ἴδιον κόπον.

 ΕΡΜΗΝΕΙΑ (κ. Παναγιώτη Τρεμπέλα)
9  Καί γι’ αὐτό νά εἶστε βέβαιοι· διότι ὁ Θεός, ἀπό τόν ὁποῖο κληθήκατε νά γίνετε συμμέτοχοι τῆς ἔνδοξης ζωῆς τοῦ Υἱοῦ του Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ Κυρίου μας, εἶναι ἀξιόπιστος καί τηρεῖ ὅλες του τίς ὑποσχέσεις. Καί γι’ αὐτό ὀφείλει κι ὁ καθένας μας νά βασίζεται σ’ αὐτόν χωρίς δισταγμό.
10 Σᾶς παρακαλῶ λοιπόν, ἀδελφοί, στό ὄνομα τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, νά ὁμολογεῖτε ὅλοι τήν ἴδια πίστη καί νά μήν ὑπάρχουν μεταξύ σας διαιρέσεις· ἀλλά νά εἶστε ἁρμονικά ἑνωμένοι, μέ τά ἴδια φρονήματα ὅλοι σας καί μέ τίς ἴδιες γνῶμες καί ἀποφά­σεις.
11 Καί σᾶς κάνω τήν προτροπή αὐτή, διότι πληροφορήθηκα γιά σᾶς, ἀδελφοί μου, ἀπό τό σπιτικό τῆς Χλόης, ὅτι ὑπάρχουν μεταξύ σας φιλονικίες.
12 Καί μ’ αὐτό πού λέω ἐννοῶ αὐτό, ὅτι καθένας ἀπό σᾶς λέει μέ καύχηση: Ἐγώ εἶμαι τοῦ Παύλου· ἐγώ ὅμως, λέει ὁ ἄλλος, εἶμαι θαυμαστής καί μαθητής τοῦ Ἀπολλώ. Κι ὁ τρίτος λέει: ἐγώ ἀνήκω στόν Κηφᾶ· κι ἄλλος πάλι ἰσχυρίζεται: ἐγώ εἶμαι τοῦ Χριστοῦ. Ἔγιναν ἔτσι ὁμάδες καί μερίδες διάφορες.
13 Κομματιάστηκε λοιπόν ὁ Χριστός; Ἀπευθύνομαι σ’ ὅσους λένε, ἐμεῖς εἴμαστε τοῦ Παύλου, καί τούς ρωτῶ:  Μήπως ὁ Παῦλος σταυρώθηκε γιά τή σωτηρία σας; Ἤ μήπως βαπτισθήκατε στό ὄνομα τοῦ Παύλου, ὥστε νά ἀνήκετε πλέον σ’ αὐτόν;
14 Καθώς βλέπω τώρα ποιά κατάχρηση τοῦ ὀνόματός μου κάνετε, εὐχαριστῶ τόν Θεό, διότι προνόησε νά μή βαπτίσω αὐτοπροσώπως κανέναν ἀπό σᾶς, ἐκτός ἀπό τόν Κρίσπο καί τόν Γάιο.
15 Κι ἔτσι τώρα δέν μπορεῖ κανείς νά πεῖ ὅτι στό δικό μου ὄνομα βάπτισα.
16 Βάπτισα ἐπίσης καί τήν οἰκογένεια τοῦ Στεφανᾶ. Ἐκτός ἀπ’ αὐτούς, δέν γνωρίζω ἄν βάπτισα κανέναν ἄλλον.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Β΄
Ναί. Αὐτούς πού ὁ κόσμος θεωρεῖ μωρούς, αὐτούς διάλεξε ὁ Θεός γιά νά καταντροπιάσει τούς σοφούς τοῦ κόσμου. Κι ἐγώ, ἀδελφοί, ὅταν ἦλθα σέ σᾶς, ἦλθα νά σᾶς διακηρύξω τή μαρτυρία γιά ὅλα ἐκεῖνα πού ἔκανε ὁ Θεός γιά τή σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου, ὄχι μέ ὑπεροχή λόγου ἤ δεξιότητος συλλογισμῶν καί ἐπιχειρημάτων.
2 Καί δέν σᾶς ἔδειξα ὑπεροχή λόγου, διότι δέν θεώρησα ἐπιτρεπτό νά γνωρίζω τίποτε ἄλλο μεταξύ σας παρά μόνο τόν Ἰησοῦ Χριστό, κι αὐτόν ὄχι ὡς βασιλιά ἔνδοξο ἀλλά ὡς σταυρωμένο. 
3 Ἔτσι κι ἐγώ ἦλθα σέ σᾶς χωρίς νά ἔχω καμία κοσμική δύναμη ἤ προστασία, ἀλλά μέ φόβο καί τρόμο πολύ, μήπως δέν πετύχει ἀνάμεσά σας τό ἀποστολικό μου ἔργο.
4 Καί ὁ λόγος μου καί τό κήρυγμά μου δέν ἔγινε μέ πειστικούς καί συναρπαστικούς λόγους ἀνθρώπινης σοφίας, ἀλλά ἔγινε μέ ἀπόδειξη τοῦ Πνεύματος, τό ὁποῖο ἔπειθε τίς ψυχές τῶν ἀκροατῶν, καί μέ ἀπόδειξη θείας δυνάμεως, ἡ ὁποία ἐπιβεβαίωνε τή διδασκαλία μου μέ τά ὑπερφυσικά καί θαυμαστά ἔργα της.
5 Κι αὐτό ἔγινε, γιά νά μή στηρίζεται ἡ πίστη σας πάνω στήν ἀσταθή σοφία τῶν ἀνθρώπων, ἀλλά πάνω στήν ἀκλόνητη δύναμη τοῦ Θεοῦ.
6 Στούς ὥριμους ὅμως καί προοδευμένους πνευματικά ἀνθρώπους διδάσκουμε καί σοφία· ἀλλά ὄχι τή σοφία τῶν ἀνθρώπων πού ἔχουν τά φρονήματα τῆς ἁμαρτωλῆς αὐτῆς ἐποχῆς, οὔτε τή σοφία τῶν ἀρχόντων τοῦ κόσμου αὐτοῦ, οἱ ὁποῖοι ἔχουν προσωρινή ἐξουσία καί θά ἐκμηδενιστεῖ μιά μέρα ἡ δύναμή τους.
7 Ἀλλά διδάσκουμε καί ἀναπτύσσουμε σοφία, τῆς ὁποίας χορηγός εἶναι ὁ Θεός· σοφία μυστηριώδη, πού δέν μπορεῖ νά ἀνακαλύψει ἕνας πεπερασμένος νοῦς ἀπό μόνος του· σοφία ἡ ὁποία, ἀκόμη καί τώρα πού ἀποκαλύφθηκε ἀπό τόν Θεό, μένει κρυμμένη σέ ὅσους εἶναι ἀφώτιστοι καί μακριά ἀπ’ τόν Χριστό. Αὐτή τή σοφία, πρίν ἀκόμη δημιουργηθοῦν τά κτίσματα πού ἔγιναν μέσα στό χρόνο, προαποφάσισε καί προκαθόρισε ὁ Θεός νά μᾶς τήν ἀποκαλύψει, μέ σκοπό νά μᾶς δοξάσει μ’ αὐτή.
8 Τή σοφία αὐτή κανείς ἀπ’ τούς ἄρχοντες τοῦ πρόσκαιρου αὐτοῦ κόσμου δέν τήν ἔχει γνωρίσει. Διότι ἄν τήν εἶχαν γνωρίσει, δέν θά κάρφωναν στό σταυρό τῆς ἀτιμίας τόν Κύριο, πού εἶναι χορηγός τῆς δόξας.
9 Ἀλλά συνέβη ἔτσι ὅπως ἔχει γραφεῖ ἀπό τόν Ἡσαΐα: Αὐτά πού ἑτοίμασε ὁ Θεός γιά ἐκείνους πού τόν ἀγαποῦν, μάτι δέν τά εἶδε καί αὐτί δέν τά ἄκουσε καί ἀνθρώπινος νοῦς δέν τά φαντάστηκε. Αὐτά ἦταν τά μυστηριώδη καί κρυμμένα.

(Η ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ - ΜΕ ΣΥΝΤΟΜΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ - ΕΚΔΟΣΙΣ «ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΩΝ “Ο ΣΩΤΗΡ”»)