Αγιογραφικό ανάγνωσμα

ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ
ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ
Πρὸς Κορινθίους Α΄ Ἐπιστολῆς Παύλου τὸ Ἀνάγνωσμα    1:18, 2:2
Ἀδελφοί, ὁ  λόγος  ὁ τοῦ σταυροῦ τοῖς μὲν ἀπολλυμένοις μωρία ἐστί, τοῖς δὲ σῳζομένοις ἡμῖν δύναμις Θεοῦ ἐστι. γέγραπται γάρ· ἀπολῶ τὴν σοφίαν τῶν σοφῶν, καὶ τὴν σύνεσιν τῶν συνετῶν ἀθετήσω. Ποῦ σοφός; Ποῦ γραμματεύς; Ποῦ συζητητὴς τοῦ αἰῶνος τούτου; οὐχὶ ἐμώρανεν ὁ Θεὸς τὴν σοφίαν τοῦ κόσμου τούτου; Ἐπειδὴ γὰρ ἐν τῇ σοφίᾳ τοῦ Θεοῦ οὐκ ἔγνω ὁ κόσμος διὰ τῆς σοφίας τὸν Θεόν, εὐδόκησεν ὁ Θεὸς διὰ τῆς μωρίας τοῦ κηρύγματος σῶσαι τοὺς πιστεύοντας. Ἐπειδὴ καὶ ᾽Ιουδαῖοι σημεῖον αἰτοῦσι καὶ ῞Ελληνες σοφίαν ζητοῦσιν· ἡμεῖς δὲ κηρύσσομεν Χριστὸν ἐσταυρωμένον, ᾽Ιουδαίοις μὲν σκάνδαλον, ῞Ελλησι δὲ μωρίαν· αὐτοῖς δὲ τοῖς κλητοῖς, ᾽Ιουδαίοις τε καὶ ῞Ελλησι, Χριστὸν Θεοῦ δύναμιν καὶ Θεοῦ σοφίαν· ὅτι τὸ μωρὸν τοῦ Θεοῦ σοφώτερον τῶν ἀνθρώπων ἐστί, καὶ τὸ ἀσθενὲς τοῦ Θεοῦ ἰσχυρότερον τῶν ἀνθρώπων ἐστί. Βλέπετε γὰρ τὴν κλῆσιν ὑμῶν, ἀδελφοί, ὅτι οὐ πολλοὶ σοφοὶ κατὰ σάρκα, οὐ πολλοὶ δυνατοί, οὐ πολλοὶ εὐγενεῖς, ἀλλὰ τὰ μωρὰ τοῦ κόσμου ἐξελέξατο ὁ Θεὸς ἵνα τοὺς σοφοὺς καταισχύνῃ, καὶ τὰ ἀσθενῆ τοῦ κό σμου ἐξελέξατο ὁ Θεὸς ἵνα καταισχύνῃ τὰ ἰσχυρά, καὶ τὰ ἀγενῆ τοῦ κόσμου καὶ τὰ ἐξουθενημένα ἐξελέξατο ὁ Θεός, καὶ τὰ μὴ ὄντα, ἵνα τὰ ὄντα καταργήσῃ, ὅπως μὴ καυχήσηται πᾶσα σὰρξ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. Ἐξ αὐτοῦ δὲ ὑμεῖς ἐστε ἐν Χριστῷ ᾽Ιησοῦ, ὃς ἐγενήθη ἡμῖν σοφία ἀπὸ Θεοῦ, δικαιοσύνη τε καὶ ἁγιασμὸς καὶ ἀπολύτρωσις· ἵνα, καθὼς γέγραπται, ὁ καυχώμενος ἐν Κυρίῳ καυχάσθω. Κἀγὼ ἐλθὼν πρὸς ὑμᾶς, ἀδελφοί, ἦλθον οὐ καθ᾽ ὑπεροχὴν λόγου ἢ σοφίας καταγγέλλων ὑμῖν τὸ μαρτύριον τοῦ Θεοῦ. Οὐ γὰρ ἔκρινα τοῦ εἰδέναι τι ἐν ὑμῖν εἰ μὴ ᾽Ιησοῦν Χριστόν, καὶ τοῦτον ἐσταυρωμένον.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ (κ. Παναγιώτη Τρεμπέλα)
18 Πράγματι λοιπόν ἡ διάδοση τοῦ κηρύγματος αὐτοῦ ὀφείλεται στή θεία του δύναμη. Διότι τό κήρυγμα γιά τό σταυρό σ’ ἐκείνους βέβαια πού βαδίζουν τό δρόμο τῆς ἀπώλειας φαίνεται μωρία καί κουταμάρα· σέ μᾶς ὅμως πού εἴμαστε στό δρόμο τῆς σωτηρίας εἶναι δύναμη Θεοῦ πού σώζει. 
19 Ναί. Τούς φαίνεται μωρία καί δέν μποροῦν νά νιώ­σουν τή δύναμη τοῦ Εὐαγγελίου, ἄν καί παρουσιάζονται μέ τήν ἀξίωση ὅτι εἶναι σοφοί. Διότι ἔχει γραφεῖ ἀπό τόν Ἡσαΐα, πού μίλησε ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ: Θά ἐξαφανίσω τή σοφία αὐτῶν πού παρουσιάζονται ὡς σοφοί, καί θά παραμερίσω ὡς ἀνώφελη καί ἄχρηστη τή φρόνηση ἐκείνων πού κομπάζουν μέ τήν ἰδέα ὅτι εἶναι συνετοί.
20 Ποῦ ὑπάρχει τώρα σοφός; Ποῦ ὑπάρχει ἔμπειρος διδάσκαλος τοῦ Μωσαϊκοῦ νόμου; Ποῦ ἐπιδέξιος συζητητής τῆς ἄπιστης καί ἄθεης αὐτῆς ἐποχῆς; Δέν ἀπέδειξε ὁ Θεός μωρή τή σοφία τῶν ἀνθρώπων πού ἔχουν τά κοσμικά φρονήματα τῆς ἐποχῆς μας;
21 Καί ἡ ἀποδοκιμασία αὐτή τοῦ Θεοῦ ἔγινε μέ κάθε δικαιοσύνη. Διότι, ἀφοῦ μέ τή σοφία τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία γίνεται φανερή στά δημιουργήματά του, δέν γνώρισαν οἱ ἄνθρωποι τόν Θεό μέ τήν ἔμφυτη λογική καί τήν ἄλλη σο­φία τους, ἀποφάσισε ὁ Θεός μέσα στήν ἀγαθότητά του νά σώσει ὅλους ὅσους θά πιστέψουν σέ κάθε ἐποχή, μέ τό κήρυγμα, πού φαίνεται μωρό καί ἀνόητο στούς σοφούς τοῦ ἁμαρτωλοῦ κόσμου.  
22 Καί φαίνεται μωρό καί ἀνόητο, ἐπειδή καί οἱ Ἰουδαῖοι ἀπαιτοῦν ὑπερφυσικό σημεῖο γιά νά πιστέψουν, καί οἱ Ἕλληνες ζητοῦν φιλοσοφικούς συλλογισμούς πού νά ἱκανοποιοῦν τό περίεργο πνεῦμα τους.
23 Ἐμεῖς ὅμως κηρύττουμε τόν Χριστό πού ἔχει σταυ­ρωθεῖ. Καί ὁ σταυρωμένος Χριστός γιά τούς Ἰουδαίους πού περιμένουν τόν Μεσσία Χριστό ὡς ἐπίγειο βασιλιά εἶναι σκάνδαλο, ἐμπόδιο πάνω στό ὁποῖο σκοντάφτουν καί δέν πιστεύουν. Γιά τούς Ἕλληνες πάλι ὁ σταυρωμένος Θεός πού δέν νίκησε τούς ἐχθρούς του παρουσιάζεται ὡς ἰδέα μωρή καί ἀνόητη.
24 Σ’ αὐτούς ὅμως πού ὁ Θεός βρῆκε ἄξιους νά καλέσει στή σωτηρία, εἴτε Ἰουδαῖοι εἶναι εἴτε Ἕλληνες, κηρύττουμε Χριστό, ὁ ὁποῖος εἶναι Θεοῦ δύναμη πού ἀναγεννᾶ καί ἁγιάζει, καί Θεοῦ σοφία πού φωτίζει κάθε πιστό.
25 Διότι ἐκεῖνο πού ἐνεργεῖ ὁ Θεός καί οἱ ἄπιστοι ἄν­θρω­ποι τό θεωροῦν μωρό καί ἀνόητο, εἶναι σοφότερο ἀπό τούς ἀνθρώπους, μέ ὅ,τι κι ἄν ἔχουν καί ὅση σοφία κι ἄν ἐπιδεικνύουν αὐτοί. Καί τό κήρυγμα τοῦ φαινομενικά ἀσθενοῦς καί ἀδύνατου Ἐσταυρωμένου, πού τό ἐνεργεῖ ὁ Θεός μ’ ἐμᾶς, εἶναι ἰσχυρότερο ἀπό τούς ἀνθρώπους, ὅσο δυνατοί κι ἄν εἶναι αὐτοί σέ κοσμική δύναμη.  
26 Καί γιά νά πεισθεῖτε ὅτι αὐτό πού σᾶς λέω εἶναι ἀληθινό, παρατηρῆστε, ἀδελφοί, τούς ἑαυτούς σας, τούς ὁποίους ὁ Θεός κάλεσε στή σωτηρία. Παρατηρῆ­στε ὅτι δέν εἶναι πολλοί ἀπό σᾶς σοφοί μέ κοσμική σοφία, δέν εἶναι πολλοί μέ δύναμη καί ἐπιρροή. Δέν εἶναι πολλοί ἀριστοκράτες καί μέ εὐγενική καταγωγή.
27 Ἀλλά, ἀντίθετα, ὁ Θεός διάλεξε ἐκείνους πού ὁ κόσμος περιφρονεῖ ὡς μωρούς καί ἀνόητους, γιά νά κα­τα­ντροπιάσει τούς σοφούς, προτιμώντας ὡς ὄργανά του τούς μωρούς αὐτούς. Καί ἐκείνους πού ὁ κό­σμος θεωρεῖ ἀδύνατους διάλεξε ὁ Θεός, γιά νά καταντροπιάσει ὅσους ἔχουν ἰσχυρή κοσμική ἐπιρροή.
28 Κι ἐκείνους πού μέσα στόν κόσμο ἔχουν ἄσημη καταγωγή καί τούς περιφρονημένους διάλεξε ὁ Θεός, κι ἐκείνους πού δέν τούς λογαριάζει κανείς καθόλου, σάν νά μήν ὑπάρχουν, γιά νά ἀποδείξει τιποτένιους ὅσους ὁ κόσμος θεωρεῖ πρόσωπα ἰσχυρά καί ὑψηλά.
29 Καί τό ἔκανε αὐτό ὁ Θεός, γιά νά μή δικαιοῦται νά καυχηθεῖ κανένας ἄνθρωπος μπροστά του.
30 Ἀπ’ αὐτόν μάλιστα κι ἐσεῖς εἶστε ἑνωμένοι μέ τόν Ἰησοῦ Χριστό, ὁ ὁποῖος ἔγινε σέ μᾶς τούς πιστούς σοφία ἀπό τόν Θεό μέ τή διδασκαλία του, καί δικαίωση μέ τό θάνατο καί τήν Ἀνάστασή του, καί ἁγιασμός μέ τήν Ἀνά­ληψή του καί μέ τήν ἀποστολή τοῦ Πνεύματός του, καί πλήρης ἀπελευθέρωση μέ τήν ἔνδοξη ἐπάνοδο καί δευ­τέρα παρουσία του.
31 Ἔτσι, κάθε χάρη πνευματική πού ἔχουμε δέν προέρχεται ἀπό ἐμᾶς, ἀλλά ὅλα τά ὀφείλουμε στό Χριστό· γιά νά γίνει ὅπως ἔχει γραφεῖ: Ὅποιος καυχιέται, ἄς καυχιέται ἀποδίδοντας τή δόξα στόν Κύριο καί ὄχι στόν ἑαυτό του.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Β
Ναί. Αὐτούς πού ὁ κόσμος θεωρεῖ μωρούς, αὐτούς δι­άλεξε ὁ Θεός γιά νά καταντροπιάσει τούς σοφούς τοῦ κόσμου. Κι ἐγώ, ἀδελφοί, ὅταν ἦλθα σέ σᾶς, ἦλ­θα νά σᾶς διακηρύξω τή μαρτυρία γιά ὅλα ἐκεῖνα πού ἔκανε ὁ Θεός γιά τή σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου, ὄχι μέ ὑπεροχή λόγου ἤ δεξιότητος συλλογισμῶν καί ἐπιχειρημάτων.
2 Καί δέν σᾶς ἔδειξα ὑπεροχή λόγου, διότι δέν θεώρησα ἐπιτρεπτό νά γνωρίζω τίποτε ἄλλο μεταξύ σας παρά μόνο τόν Ἰησοῦ Χριστό, κι αὐτόν ὄχι ὡς βασιλιά ἔνδοξο ἀλλά ὡς σταυρωμένο.

(Η ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ - ΜΕ ΣΥΝΤΟΜΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ - ΕΚΔΟΣΙΣ «ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΩΝ “Ο ΣΩΤΗΡ”»)