Αγιογραφικό ανάγνωσμα

Παροιμιῶν τὸ Ἀνάγνωσμα
(Κεφ. Ε', 1-15)
Υἱέ, ἐμῇ σοφίᾳ πρόσεχε, ἐμοῖς δὲ λόγοις παράβαλλε σὸν οὖς, ἵνα φυλάξης ἔννοιαν ἀγαθήν· αἴσθησιν δὲ ἐμῶν χειλέων ἐντέλλομαί σοι. Μὴ πρόσεχε φαύλῃ γυναικί· μέλι γὰρ ἀποστάζει ἀπὸ χειλέων γυναικὸς πόρνης, ἣ πρός καιρὸν λιπαίνει σὸν φάρυγγα, ὕστερον μέντοι πικρότερον χολῆς εὑρήσεις, καὶ ἠκονημένον μᾶλλον μαχαίρας διστόμου· τῆς γὰρ ἀφροσύνης πόδες κατάγουσι τοὺς χρωμένους αὐτῇ μετὰ θανάτου εἰς τὸν ᾍδην, τὰ δὲ ἴχνη αὐτῆς οὐκ ἐρείδεται. Ὁδοὺς γὰρ ζωῆς οὐκ ἐπέρχεται, σφαλεραὶ δὲ αἱ τροχιαὶ αὐτῆς, καὶ οὐκ εὔγνωστοι. Νὺν οὖν, υἱέ, ἄκουέ μου, καὶ μὴ ἀκύρους ποιήσῃς ἐμοὺς λόγους. Μακρὰν ποίησον ἀπ' αὐτῆς σὴν ὁδόν, μὴ ἐγγίσῃς πρὸς θύραις οἴκων αὐτῆς, ἵνα μῄ πρόῃ ἄλλοις ζωήν σου, καὶ σὸν βίον ἀνελεήμοσιν, ἵνα μὴ πλησθῶσιν ἀλλότριοι σῆς ἰσχύος, οἱ δὲ σοὶ πόνοι εἰς οἴκους ἀλλοτρίους εἰσέλθωσι, καὶ μεταμεληθήσῃ ἐπ' ἐσχάτων σου, ἡνίκα ἂν κατατριβῶσι σάρκες σώματός σου, καὶ ἐρεῖς· Πῶς ἐμίσησα παιδείαν, καὶ ἐλέγχους δικαίων ἐξέκλινεν ἡ καρδία μου. Οὐκ ἤκουον φωνῆς παιδεύοντός με καὶ διδάσκοντός με, οὐδὲ παρέβαλον τὸ οὖς μου, παρ' ὀλίγον ἐγενόμην ἐν παντὶ κακῷ, ἐν μέσῳ ἐκκλησίας καὶ συναγωγῆς. Υἱέ, πίνε ὕδατα ἀπὸ σῶν ἀγγείων, καὶ ἀπὸ σῶν φρεάτων πηγῆς.

 ΕΡΜΗΝΕΙΑ (κ. Ἰωάννου Κολιτσάρα)
1. Παιδί μου, δῶσε προσοχήν εἰς τάς ἴδικάς μου σοφάς συμβουλάς. Κλίνε καί τέντωσε τό αὐτί σου εἰς τά λόγιά μου,
2. διά νά πάρης ἔτσι καί διατηρήσης ὀρθήν καί ὠφέλιμον γνῶσιν. Ἡ ὀρθή καί ὠφέλιμος αὐτή γνῶσις, πού ἐξέρχεται ἀπό τά χείλη μου, σοῦ δίδει τήν ἐντολήν·
3. Μή δίδης προσοχήν εἰς φαύλην καί ἀνήθικον γυναίκα, διότι ἀπό τά δόλια χείλη τῆς πόρνης γυναικός στάζει μέλι, τό ὁποῖον πρός στιγμήν μόνον γλυκαίνει τόν φάρυγγά σου·
4. ἔπειτα ὅμως θά εὕρης αὐτό πικρότερον ἀπό τήν χολήν καί ἀκονισμένον περισσότερον ἀπό δίκοπον μαχαίρι, ὥστε νά σφάζη τούς ἀσυνέτους.
5. Διότι τά πόδια τῶν ἀφρόνων ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι συγχρωτίζονται μέ τήν γυναίκα αὐτήν, τούς ὁδηγοῦν στόν θάνατον καί στόν ἄδην. Τά βήματα των δέν εἶναι ἀσφαλῆ, ἀλλά διαρκῶς γλυστροῦν στόν κατήφορον τοῦ κακοῦ.
6. Διότι ἡ ἀφροσύνη δέν ἀκολουθεῖ καί δέν ὁδηγεῖ εἰς δρόμους ζωῆς καί σωτηρίας. Τά δέ μονοπάτια της εἶναι εἰς ἐσφαλμένας κατευθύνσεις, δυσδιάκριτα δέ ἀπό ἐκείνους, πού τά ἀκολουθοῦν.
7. Σύ, λοιπόν, παιδί μου, ἄκουσε τώρα τάς συμβουλάς μου· μή θεωρήσης καί μή καταφρονήσης ὡς ἀναξίους προσοχῆς καί σημασίας τούς λόγους μου.
8. Ἀπομάκρυνε ἀπό τήν πονηράν αὐτήν γυναίκα τήν πορείαν σου. Μή πλησίασης ποτέ εἰς τάς θύρας τοῦ οἴκου της,  
9. διά νά μή παραδώσης τήν ζωήν σου εἰς ξένους καί τήν περιουσίαν σου εἰς τά χέρια ἀσπλάγχνων.
10. Διά νά μή πλουτήσουν καί χορτάσουν ξένοι ἀπό τήν ἰδικήν σου δύναμιν καί νά μή περιέλθουν οἱ καρποί τῶν κόπων σου εἰς οἶκον ξένων ἀνθρώπων.
11. Καί διά νά μή μεταμεληθῆς ἀνωφελῶς στό τέλος τῆς ζωῆς σου, ὅταν πλέον θά ἔχουν κατατριβῆ καί φθαρῆ αἵ σάρκες τοῦ σώματός σου ἀπό τήν παραστρατημένην ζωήν.
12. Καί θά εὑρεθῆς τότε εἰς τήν ἀνάγκην νά εἴπης· “πώς ἐμίσησα τήν παιδαγωγίαν τοῦ Κυρίου καί ἡ καρδία μου παρεξέκλινεν ἀπό τούς δικαίους καί σωτηρίους ἐλέγχους;
13. Δέν ἤκουα καί δέν ὑπήκουα εἰς τήν φωνήν τοῦ παιδαγωγοῦ μου καί τοῦ διδασκάλου μου. Δέν ἔκλινα καί δέν ἐπλησίαζα τό αὐτί μου εἰς τάς συμβουλάς του.
14. Ὀλίγον ἔλλειψε νά φθάσω εἰς τήν πληρότητα ὅλων τῶν κακῶν, νά ἐκτεθῶ εἰς τήν ἀποδοκιμασίαν ἐνώπιον συναθροίσεως πολλοῦ λαοῦ, ἐν μέσω συναγωγῆς ἀνθρώπων”!
15. Παιδί μου, πίνε νερό ἀπό τά ἰδικά σου δοχεῖα καί ἀπό τό νερό, πού βγαίνει ἀπό τό ἰδικόν σου φρέαρ. Ζῆσε τήν ζωήν σου μέ σωφροσύνην μέ τήν νόμιμον σύζυγόν σου.