Αγιογραφικό ανάγνωσμα

ΤΕΤΑΡΤΗ Λ΄ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ
Πρὸς Ἑβραίους Ἐπιστολῆς Παύλου τὸ Ἀνάγνωσμα   10:1-18
Ἀδελφοί, σκιὰν  ἔχων ὁ Νόμος τῶν μελλόντων ἀγαθῶν, οὐκ αὐτὴν τὴν εἰκόνα τῶν πραγμάτων, κατ᾿ ἐνιαυτὸν ταῖς αὐταῖς θυσίαις ἃς προσφέρουσιν εἰς τὸ διηνεκές, οὐδέποτε δύναται τοὺς προσερχομένους τελειῶσαι· ἐπεὶ οὐκ ἂν ἐπαύσαντο προσφερόμεναι, διὰ τὸ μηδεμίαν ἔχειν ἔτι συνείδησιν ἁμαρτιῶν τοὺς λατρεύοντας, ἅπαξ κεκαθαρμένους; ἀλλ᾿ ἐν αὐταῖς ἀνάμνησις ἁμαρτιῶν κατ᾿ ἐνιαυτόν· ἀδύνατον γὰρ αἷμα ταύρων καὶ τράγων ἀφαιρεῖν ἁμαρτίας. Διὸ εἰσερχόμενος εἰς τὸν κόσμον λέγει· θυσίαν καὶ προσφορὰν οὐκ ἠθέλησας, σῶμα δὲ κατηρτίσω μοι· ὁλοκαυτώματα καὶ περὶ ἁμαρτίας οὐκ εὐδόκησας· τότε εἶπον· ἰδοὺ ἥκω, ἐν κεφαλίδι βιβλίου γέγραπται περὶ ἐμοῦ, τοῦ ποιῆσαι, ὁ Θεός, τὸ θέλημά σου. Ἀνώτερον λέγων ὅτι θυσίαν καὶ προσφορὰν καὶ ὁλοκαυτώματα καὶ περὶ ἁμαρτίας οὐκ ἠθέλησας οὐδέ εὐδόκησας, αἵτινες κατὰ τὸν νόμον προσφέρονται, τότε εἴρηκεν· ᾿Ιδοὺ ἥκω τοῦ ποιῆσαι ὁ Θεός, τὸ θέλημά σου. ἀναιρεῖ τὸ πρῶτον ἵνα τὸ δεύτερον στήσῃ. Ἐν ᾧ θελήματι ἡγιασμένοι ἐσμὲν διὰ τῆς προσφορᾶς τοῦ σώματος τοῦ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ ἐφάπαξ. Καὶ πᾶς μὲν ἱερεὺς ἕστηκε καθ᾿ ἡμέραν λειτουργῶν καὶ τὰς αὐτὰς πολλάκις προσφέρων θυσίας, αἵτινες οὐδέποτε δύνανται περιελεῖν ἁμαρτίας· αὐτὸς δὲ μίαν ὑπὲρ ἁμαρτιῶν προσενέγκας θυσίαν εἰς τὸ διηνεκὲς ἐκάθισεν ἐν δεξιᾷ τοῦ Θεοῦ, τὸ λοιπὸν ἐκδεχόμενος ἕως τεθῶσιν οἱ ἐχθροὶ αὐτοῦ ὑποπόδιον τῶν ποδῶν αὐτοῦ. Μιᾷ γὰρ προσφορᾷ τετελείωκεν εἰς τὸ διηνεκὲς τοὺς ἁγιαζομένους. Μαρτυρεῖ δὲ ἡμῖν καὶ τὸ Πνεῦμα τὸ ῞Αγιον· μετὰ γὰρ τὸ προειρηκέναι, αὕτη ἡ διαθήκη ἣν διαθήσομαι πρὸς αὐτοὺς μετὰ τὰς ἡμέρας ἐκείνας, λέγει Κύριος· διδοὺς νόμους μου ἐπὶ καρδίας αὐτῶν, καὶ ἐπὶ τῶν διανοιῶν αὐτῶν ἐπιγράψω αὐτούς, καὶ τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν καὶ τῶν ἀνομιῶν αὐτῶν οὐ μὴ μνησθῶ ἔτι. Ὅπου δὲ ἄφεσις τούτων, οὐκέτι προσφορὰ περὶ ἁμαρτίας.

 ΕΡΜΗΝΕΙΑ (κ. Παναγιώτη Τρεμπέλα)
Πράγματι οἱ θυσίες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ἦταν ἀνεπαρκεῖς νά προσφέρουν ἄφεση. Διότι ὁ νόμος παρεῖχε βέβαια κάποια ἀμυδρή σκιά τῶν ἀγαθῶν πού ἐπρόκειτο νά μᾶς προσφέρει ὁ Χριστός, δέν ἔδινε ὅμως σαφή καί πλήρη εἰκόνα τῆς οὐράνιας πραγματικότητας. Καί δέν μπορεῖ ποτέ ὁ νόμος νά ὁδηγήσει στήν τελειότητα αὐτούς πού πλησιάζουν τό θυσιαστήριο μέ τίς ἴδιες θυσίες πού συνεχῶς κάθε χρόνο προσφέρουν οἱ ἱερεῖς καί ἀρχιερεῖς του.
2 Διότι ἐάν οἱ θυσίες αὐτές εἶχαν τή δύναμη νά τελειοποιήσουν τούς ἀνθρώπους, δέν θά σταματοῦσαν νά προσφέρονται; Βεβαίως θά σταματοῦσαν! Διότι ὅσοι λάτρευαν μ’ αὐτόν τόν τρόπο τόν Θεό, δέν θά εἶχαν πλέον τή συναίσθηση ὅτι εἶναι ἁμαρτωλοί, ἐφόσον μέ τίς θυσίες αὐτές θά εἶχαν καθαρισθεῖ μιά γιά πάντα ἀπό τήν ἐνοχή τους. 
3 Ἀλλ’ ὅμως δέν σταμάτησαν. Καί στίς θυσίες αὐτές κάθε χρόνο σ’ ἐκείνους πού τίς προσφέρουν γίνεται ἀνά­μνηση τῶν ἁμαρτιῶν τους, καί τούς ὑπενθυμίζεται διαρκῶς ὅτι εἶναι ἔνοχοι.                        
4 Οἱ θυσίες αὐτές χρησιμεύουν μόνο ὡς ἀνάμνηση τῶν ἁμαρτιῶν τους. Διότι εἶναι ἀδύνατο τό αἷμα τῶν ταύρων καί τῶν τράγων νά ἀφαιρεῖ ἁμαρτίες.
5 Γι’ αὐτό καί ὁ Κύριος, ὅταν μέ τήν ἐνανθρώπησή του εἰσερχόταν στόν κόσμο ὡς ἄνθρωπος, εἶπε μέσῳ τοῦ Δαβίδ στόν Πατέρα του: Θυσία καί προσφορά σάν αὐτές πού προσφέρονται σύμφωνα μέ τόν Μωσαϊκό νόμο δέν θέλησες, ἀλλά μοῦ ἑτοίμασες ἀνθρώπινο σῶμα, γιά νά σοῦ τό προσφέρω ὡς θυσία εὐάρεστη.
6 Θυσίες πού καίγονται ὁλόκληρες στό θυσιαστήριο καθώς κι ἐκεῖνες πού προσφέρονται γιά τή συγχώρηση τῶν ἁμαρτιῶν δέν σοῦ ἄρεσαν.
7 Τότε εἶπα: Νά, ἦρθα. (Στόν κύλινδρο τοῦ χειρογράφου τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ἔχει γραφεῖ γιά μένα προφητικῶς τό ἑξῆς:) Ἦρθα, Θεέ μου, γιά νά κάνω τό θέλημά σου.  
8 Ἀφοῦ λέει προηγουμένως ὅτι δέν θέλησες θυσία καί προσφορά καί ὁλοκαυτώματα καί ἄλλη θυσία γιά τίς ἁμαρτίες μας, οὔτε εὐαρεστήθηκες σ’ ὅλες αὐτές τίς θυσίες πού σύμφωνα μέ τό Μωσαϊκό νόμο προσφέρονται,
9 τότε εἶπε: Νά, ἔρχομαι, Θεέ μου, γιά νά κάνω τό θέλημά σου. Καταργεῖ τό πρῶτο μέρος τοῦ ρητοῦ, πού μιλάει γιά τίς θυσίες, γιά νά δώσει κύρος καί νά ἰσχυροποιήσει τό δεύτερο, πού μιλάει γιά τή θυσία πού θά πρόσφερε ὁ Χριστός.  
10 Καί μ’ αὐτό πού θέλησε ὁ Θεός, δηλαδή μέ τήν προσφορά καί θυσία τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, πού ἔγινε μιά γιά πάντα, ἔχουμε ἁγιασθεῖ. 
11 Ἐπιπλέον κάθε ἱερέας τοῦ Μωσαϊκοῦ νόμου στέκεται μπροστά στό θυσιαστήριο καί κάθε μέρα λειτουργεῖ καί προσφέρει πολλές φορές τίς ἴδιες θυσίες, οἱ ὁποῖες ποτέ δέν μποροῦν νά ἀφαιρέσουν καί νά ἐξαλείψουν ἁμαρτίες.
12 Ἀντίθετα ὅμως ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ἀφοῦ πρόσφερε μία θυσία γιά τήν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν τοῦ κόσμου, κάθισε γιά πάντα στά δεξιά τοῦ Θεοῦ καί δέν ὑπάρχει πλέον ἀνάγκη νά προσφέρει ἄλλη θυσία.
13 Ἀπό τότε καί στό ἑξῆς περιμένει, ὡσότου οἱ ἐχθροί του, νικημένοι τελειωτικά, τεθοῦν κάτω ἀπό τά πόδια του ὡς ὑποπόδιο.
14 Κάθισε λοιπόν ἐκεῖ καί δέν πρόκειται νά προσφέρει ἄλλη θυσία. Διότι μέ μία προσφορά καί θυσία ὁδήγησε γιά πάντα στήν τελειότητα ἐκείνους πού μέ τή θυσία του αὐτή ἁγιάζονται.
15 Καί ὅτι ὅλα αὐτά εἶναι ἀληθινά, μᾶς τό μαρτυρεῖ καί τό Πνεῦμα τό Ἅγιον. Διότι ἀφοῦ προηγουμένως εἶπε:
16 Αὐτή εἶναι ἡ διαθήκη πού θά συνάψω μ’ αὐτούς ὕστερα ἀπό τίς ἡμέρες ἐκεῖνες, λέει ὁ Κύριος. Θά δώσω τούς νόμους μου μέσα στίς καρδιές τους καί θά τούς γράψω μέσα στό νοῦ τους, γιά νά μήν τούς ξεχνοῦν ποτέ. Ἀφοῦ λοιπόν εἶπε αὐτά, ὕστερα πρόσθεσε:
17 Καί δέν θά θυμηθῶ πλέον τίς ἁμαρτίες τους καί τίς ἀνομίες τους.
18 Ὅπου λοιπόν ὑπάρχει ἄφεση ἁμαρτιῶν, ἐκεῖ πλέον δέν ὑπάρχει ἀνάγκη νά προσφέρεται θυσία γιά ἁμαρτία.

(Η ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ - ΜΕ ΣΥΝΤΟΜΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ - ΕΚΔΟΣΙΣ «ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΩΝ ¨Ο ΣΩΤΗΡ¨»)