Ὅποιος ἀγαπάει τόν Κύριο, σκέφτεται πάντα Ἐκεῖνον. Ἡ θύμηση τοῦ Θεοῦ γεννάει τήν προσευχή. Ἄν δέν θυμᾶσαι τόν Κύριο, τότε καί δέν θά προσεύχεσαι· καί χωρίς τήν προσευχή, δέν θά παραμείνει ἡ ψυχή στήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, γιατί ἡ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἔρχεται μέ τήν προσευχή.
Ἡ προσευχή προφυλάσσει τόν ἄνθρωπο ἀπό τήν ἁμαρτία, γιατί ὁ νοῦς, ὅταν προσεύχεσαι, εἶναι ἀπασχολημένος μέ τό Θεό καί στέκεται μέ ταπεινό πνεῦμα ἐνώπιον τοῦ Κυρίου, τόν Ὁποῖο γνωρίζει ἡ ψυχή τοῦ προσευχομένου.
Ὁ ἀρχάριος ὅμως χρειάζεται χειραγωγό, ἐπειδή ἡ ψυχή, πρίν ἔρθει ἡ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἔχει μεγάλο πόλεμο ἐναντίον τῶν ἐχθρῶν καί δέν μπορεῖ νά διακρίνει ἡ ἴδια, ἄν ἡ γλυκύτητα πού δοκιμάζει, προέρχεται ἀπό τόν ἐχθρό. Aὐτό μπορεῖ νά τό διακρίνει μόνο ἐκεῖνος πού γεύθηκε ὁ ἴδιος τό Ἅγιο Πνεῦμα. Αὐτός ἀναγνωρίζει τή χάρη κατά τή γεύση.
Ὅποιος θέλει νά ἀσκεῖ τήν προσευχή χωρίς χειραγωγό καί, μέσα στήν ὑπερηφάνειά του, φαντάζεται ὅτι μπορεῖ νά τή διδαχθεῖ ἀπό τά βιβλία, αὐτός βρίσκεται κιόλας στήν πλάνη. Tόν ταπεινό ὅμως τόν προστατεύει ὁ Κύριος· ἔτσι, ἄν πράγματι δέν ὑπάρχει ἔμπειρος ὁδηγός, αὐτός καταφεύγει στόν ὑπάρχοντα πνευματικό, καί ὁ Κύριος θά τόν σκεπάσει χάρη στήν ταπείνωσή του. Σκέψου ὅτι στόν πνευματικό ζεῖ τό Ἅγιο Πνεῦμα, καί αὐτός θά σοῦ πεῖ τό ὠφέλιμο.Ἄν ὅμως σκεφτεῖς πώς ὁ πνευματικός ζεῖ μέ ἀμέλεια καί διερωτηθεῖς, “Πῶς εἶναι δυνατό νά ἔχει τό Ἅγιο Πνεῦμα;”, θά ὑποστεῖς ἐξαιτίας αὐτῆς τῆς σκέψης σου μεγάλο πειρασμό, καί ὁ Κύριος θά σέ ταπεινώσει καί θά ἐπιτρέψει νά πέσεις σέ κάποια πλάνη.
Ἡ προσευχή δίνεται στόν προσευχόμενο. Ἡ προσευχή πού γίνεται μόνο ἀπό συνήθεια, χωρίς καρδιά συντριμμένη γιά τίς ἁμαρτίες της, δέν εἶναι ἀρεστή στό Θεό.
Ἡ προσευχή προφυλάσσει τόν ἄνθρωπο ἀπό τήν ἁμαρτία, γιατί ὁ νοῦς, ὅταν προσεύχεσαι, εἶναι ἀπασχολημένος μέ τό Θεό καί στέκεται μέ ταπεινό πνεῦμα ἐνώπιον τοῦ Κυρίου, τόν Ὁποῖο γνωρίζει ἡ ψυχή τοῦ προσευχομένου.
Ὁ ἀρχάριος ὅμως χρειάζεται χειραγωγό, ἐπειδή ἡ ψυχή, πρίν ἔρθει ἡ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἔχει μεγάλο πόλεμο ἐναντίον τῶν ἐχθρῶν καί δέν μπορεῖ νά διακρίνει ἡ ἴδια, ἄν ἡ γλυκύτητα πού δοκιμάζει, προέρχεται ἀπό τόν ἐχθρό. Aὐτό μπορεῖ νά τό διακρίνει μόνο ἐκεῖνος πού γεύθηκε ὁ ἴδιος τό Ἅγιο Πνεῦμα. Αὐτός ἀναγνωρίζει τή χάρη κατά τή γεύση.
Ὅποιος θέλει νά ἀσκεῖ τήν προσευχή χωρίς χειραγωγό καί, μέσα στήν ὑπερηφάνειά του, φαντάζεται ὅτι μπορεῖ νά τή διδαχθεῖ ἀπό τά βιβλία, αὐτός βρίσκεται κιόλας στήν πλάνη. Tόν ταπεινό ὅμως τόν προστατεύει ὁ Κύριος· ἔτσι, ἄν πράγματι δέν ὑπάρχει ἔμπειρος ὁδηγός, αὐτός καταφεύγει στόν ὑπάρχοντα πνευματικό, καί ὁ Κύριος θά τόν σκεπάσει χάρη στήν ταπείνωσή του. Σκέψου ὅτι στόν πνευματικό ζεῖ τό Ἅγιο Πνεῦμα, καί αὐτός θά σοῦ πεῖ τό ὠφέλιμο.Ἄν ὅμως σκεφτεῖς πώς ὁ πνευματικός ζεῖ μέ ἀμέλεια καί διερωτηθεῖς, “Πῶς εἶναι δυνατό νά ἔχει τό Ἅγιο Πνεῦμα;”, θά ὑποστεῖς ἐξαιτίας αὐτῆς τῆς σκέψης σου μεγάλο πειρασμό, καί ὁ Κύριος θά σέ ταπεινώσει καί θά ἐπιτρέψει νά πέσεις σέ κάποια πλάνη.
Ἡ προσευχή δίνεται στόν προσευχόμενο. Ἡ προσευχή πού γίνεται μόνο ἀπό συνήθεια, χωρίς καρδιά συντριμμένη γιά τίς ἁμαρτίες της, δέν εἶναι ἀρεστή στό Θεό.
Άγιος Σιλουανός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου