Γράφει ο π. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ
Είναι κοινή παραδοχή στην διαχρονική ζωή της Εκκλησίας μας ότι η «Θεοτόκος και μητέρα του φωτός» αποτελεί το πιο αγαπημένο πρόσωπο μετά τον Χριστό! Και τούτο, διότι υπήρξε και δεν παύει να είναι «μητέρα του φωτός». Εάν δεν υπήρχε Εκείνη, η σωτηρία του ανθρώπινου γένους από τη σκιά του θανάτου και το κράτος του σκότους μακριά από τη φωτοφόρο παρουσία του Θεού, δεν θα συνέβαινε, όπως την γνωρίσαμε και την βιώνουμε.
Η θεία Πρόνοια ασφαλώς θα έβρισκε άλλον τρόπο για την διάνοιξη οδού τής επιστροφής μας, αλλά εμείς σήμερα μαρτυρούμε και ομολογούμε την οδό της λύτρωσης της ανθρωπότητας διά της Αειπαρθένου Κόρης της Ναζαρέτ, η οποία αποδέχτηκε την πρόταση του Ουρανού να καταστεί «αστέρος αδύτου Μητήρ», «ανόρθωσις των ανθρώπων», «της απάτης την πλάνην πατήσασα», «η γη της επαγγελίας (...) εξ ης ρέει μέλι και γάλα», «Θεού αχωρήτου χώρα», «ακτίς νοητού ηλίου» και «ως βροντή τους εχθρούς καταπλήττουσα».
Η Ορθόδοξη Υμνογραφία και μάλιστα αυτή του Ακάθιστου Ύμνου πλημμυρίζει από τα ευχαριστήρια λόγια τής ανθρώπινης ευγνωμοσύνης προς το τίμιο πρόσωπό Της. Ο λαός μας Την αντιμετωπίζει όπως ακριβώς τη μάνα του. Την προσφωνεί με περισσή άνεση και αγάπη, γνωρίζοντας ότι η δέησή του θα εισακουσθεί. Ακόμη και η σιωπή της Παναγίας μας σε κάποια ανθρώπινα ζητούμενα, απάντηση είναι! Πόσες φορές, άλλωστε, η σαρκική μάνα μας ακούει σιωπώντας αυτά που της λέμε!... Όμως αυτή η σιωπή των μητέρων, εννοείται της Παναγίας κυρίως, δεν αποτελεί αδιαφορία, αλλά περίσκεψη και παραπομπή του αιτήματός μας στην ώριμη στιγμή, διότι τότε θα είναι προς το συμφέρον μας.
Κατακλείοντας τις σύντομες αυτές σκέψεις μας απόψε, δεν έχουμε παρά να γονατίσουμε τον νου μας απέναντι στο Εικόνισμά τής γλυκύτατης Θεομήτορος και να Της απευθύνουμε ξανά και ξανά τον προσευχητικό λόγο: «Ω, πανύμνητε Μήτερ (...), από πάσης ρύσαι συμφοράς άπαντας» και αξίωσέ μας να Σε συντροφέψουμε -αν και ανάξιοι- στον πόνο Σου κάτω από τον Σταυρό του Υιού Σου.
http://www.nyxthimeron.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου