Αγιογραφικό ανάγνωσμα

ΠΑΡΟΙΜΙΑΙ ΣΟΛΟΜΩΝΤΟΣ ΙΔ´ 15 - 26
15 ἄκακος πιστεύει παντὶ λόγῳ, πανοῦργος δὲ ἔρχεται εἰς μετάνοιαν. 16 σοφὸς φοβηθεὶς ἐξέκλινεν ἀπὸ κακοῦ, ὁ δὲ ἄφρων ἑαυτῷ πεποιθὼς μίγνυται ἀνόμῳ. 17 ὀξύθυμος πράσσει μετὰ ἀβουλίας, ἀνὴρ δὲ φρόνιμος πολλὰ ὑποφέρει. 18 μεριοῦνται ἄφρονες κακίαν, οἱ δὲ πανοῦργοι κρατήσουσιν αἰσθήσεως. 19 ὀλισθήσουσι κακοὶ ἔναντι ἀγαθῶν, καὶ ἀσεβεῖς θεραπεύσουσι θύρας δικαίων. 20 φίλοι μισήσουσι φίλους πτωχούς, φίλοι δὲ πλουσίων πολλοί. 21 ὁ ἀτιμάζων πένητας ἁμαρτάνει, ἐλεῶν δὲ πτωχοὺς μακαριστός. 22 πλανώμενοι τεκταίνουσι κακά, ἔλεον δὲ καὶ ἀλήθειαν τεκταίνουσιν ἀγαθοί. οὐκ ἐπίστανται ἔλεον καὶ πίστιν τέκτονες κακῶν, ἐλεημοσύναι δὲ καὶ πίστεις παρὰ τέκτοσιν ἀγαθοῖς. 23 ἐν παντὶ μεριμνῶντι ἔνεστι περισσόν, ὁ δὲ ἡδὺς καὶ ἀνάλγητος ἐν ἐνδείᾳ ἔσται. 24 στέφανος σοφῶν πλοῦτος αὐτῶν, ἡ δὲ διατριβὴ ἀφρόνων κακή. 25 ρύσεται ἐκ κακῶν ψυχὴν μάρτυς πιστός, ἐκκαίει δὲ ψεύδη δόλιος. 26 ἐν φόβῳ Κυρίου ἐλπὶς ἰσχύος, τοῖς δὲ τέκνοις αὐτοῦ καταλείπει ἔρεισμα.

Νεοελληνική απόδοση:
Ὁ ἀφελὴς καὶ εὔπιστος ἄνθρωπος δίδει ἐμπιστοσύνην εἰς κάθε λόγον ποὺ θὰ ἀκούσῃ, ἐνῷ ὁ ἔξυπνος, καὶ ἐὰν ἀκόμη ἐπίστευσε πρὸς στιγμὴν τὰ ὅσα τοῦ εἶπαν, ὅταν ἐρευνήσῃ καὶ δὲν εὕρῃ τούτα ὀρθά, μεταβάλλει γνώμην. 16 Ὁ σοφὸς καὶ μυαλωμένος ἄνθρωπος, ἐπειδὴ φοβεῖται τὰς παγίδας, ἀποφεύγει τὰς ἀφορμὰς τοῦ κακοῦ καὶ παραμερίζει, ἐνῷ ὁ ἀσύνετος, ἐπειδὴ ἔχει αὐτοπεποίθησιν, ἔρχεται εἰς πυκνὴν ἐπικοινωνίαν καὶ συνάφειαν μὲ ἐκεῖνον ποὺ ἀθετεῖ τὸν θεῖον νόμον καὶ ἐξομοιοῦται πρὸς αὐτὸν καὶ τὴν ὀλεθρίαν τύχην του. 17 Ὁ ὀξύθυμος ἄνθρωπος, ἐπειδὴ κατὰ τὴν παραφοράν του δὲν εἶναι κύριος τοῦ ἑαυτοῦ του, προβαίνει εἰς πράξεις ἀπερισκέπτους, σὰν νὰ μὴ εἶχεν ἐλευθέραν βούλησιν, ἐνῷ ὁ φρόνιμος καὶ πρᾶος δεικνύει μεγάλην ὑπομονὴν καὶ αὐτοσυγκρατεῖται. 18 Οἱ ἄφρονες θὰ ἔχουν ὡς μερίδιον καὶ κληρονομίαν τὴν κακίαν, οἱ ἔξυπνοι ὅμως καὶ συνετοὶ θὰ κρατήσουν ὡς πολύτιμον κτῆμα των τὴν διάκρισιν καὶ εὐσυνειδησίαν, τὴν ὁποίαν παρέχει ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ. 19 Οἱ κακοὶ θὰ κλονισθοῦν, θὰ γλιστρήσουν καὶ θὰ πέσουν ταπεινωμένοι ἐμπρὸς εἰς τὰ μάτια τῶν ἀγαθῶν ἀνθρώπων, καὶ οἱ ἀσεβεῖς θὰ ὑπηρετήσουν ὡς δοῦλοι εἰς τὰς θύρας τῶν δικαίων. 20 Φίλοι ἀνειλικρινεῖς καὶ συμφεροντολόγοι θὰ μισήσουν καὶ δὲν θὰ ἀγαποῦν πλέον φίλους των ποὺ ἐπτώχυναν οἱ φίλοι ὅμως τῶν πλουσίων εἶναι πολλοί, ἐπειδὴ ἀποβλέπουν εἰς τὸ νὰ ἐκμεταλλεύωνται αὐτούς. 21 Ὅποιος ὑβρίζει καὶ περιφρονεῖ ἐκεῖνον ποὺ ἐπτώχυνεν, ἁμαρτάνει, ἐνῷ ἐκεῖνος ποὺ συμπαθεῖ καὶ ἐλεεῖ τοὺς πτωχούς, εἶναι ἄξιος νὰ ἐγκωμιάζεται καὶ νὰ μακαρίζεται. 22 Ἐκεῖνοι ποὺ πλανῶνται εἰς τὴν ἁμαρτίαν, μαστορεύουν διαρκῶς τὸ κακόν, ἐνῷ οἱ συμπαθεῖς καὶ ἀληθῶς ἀγαθοὶ ἐργάζονται καὶ σχεδιάζουν ὅ,τι εἶναι συμφέρον καὶ ὠφέλιμον διὰ τοὺς ἄλλους. Οἱ σχεδιασταὶ τοῦ κακοῦ, οἱ κακοποιοί, δὲν ἠξεύρουν τί θὰ πῇ εὐσπλαγνία, τιμιότης καὶ ἀξιοπιστία. Αἱ ἐλεημοσύναι δὲ καὶ ἡ τήρησις τῶν ὑποσχέσεων συναντῶνται εἰς ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι ἐργάζονται καὶ θέλουν τὸ καλόν. 23 Εἰς καθένα, ποὺ ἐργάζεται καὶ δὲν κάθεται ξέγνοιαστος, θὰ ὑπάρχουν πάντοτε περισσεύματα ἀγαθῶν, ἐνῷ ὁ φιλήδονος καὶ ὁ ἀναίσθητος, ποὺ ἀποφεύγει τὸν ἱδρῶτα καὶ τὸν κόπον τῆς ἐργασίας, θὰ εὑρίσκεται πάντοτε εἰς στέρησιν καὶ πτωχείαν. 24 Εἰς τοὺς σοφοὺς στέφανος δόξης εἶναι ὁ πλοῦτος τῶν γνώσεών των, ἐνῷ ἡ συντροφιὰ τῶν ἀνοήτων καὶ ἀσυνέτων εἶναι πάντοτε βλαβερὰ καὶ ἀνεπιθύμητος. 25 Ὁ φιλαλήθης μάρτυς ἐνώπιον τοῦ δικαστηρίου θὰ σώσῃ τὸν ὑπόδικον ἀπὸ πολλὰ δεινά, ἐνῷ ἀντιθέτως ὁ δόλιος καὶ πονηρὸς μάρτυς ἐφευρίσκει καὶ χαλκεύει ψεύδη καυστικὰ καὶ καταστρεπτικά. 26 Εἰς τὸν φόβον τοῦ Θεοῦ ὑπάρχει ἡ ἰσχυρὰ καὶ ἀμετακίνητος ἐλπίς, ὁποῖος δὲ ἔχει φόβον Θεοῦ, θὰ τὸν κληροδοτήσῃ εἰς τὰ παιδιά του ὡς στήριγμα ἰσχυρὸν καὶ ἀσφαλές.