Αγιογραφικό ανάγνωσμα

ΠΑΡΟΙΜΙΑΙ ΣΟΛΟΜΩΝΤΟΣ Ε´ 1 - 15
1 ΥΙΕ, ἐμῇ σοφίᾳ πρόσεχε, ἐμοῖς δὲ λόγοις παράβαλλε σὸν οὗς, 2 ἵνα φυλάξῃς ἔννοιαν ἀγαθήν· αἴσθησις δὲ ἐμῶν χειλέων ἐντέλλεταί σοι. 3 μὴ πρόσεχε φαύλῃ γυναικί· μέλι γὰρ ἀποστάζει ἀπὸ χειλέων γυναικὸς πόρνης, ἣ πρὸς καιρὸν λιπαίνει σὸν φάρυγγα, 4 ὕστερον μέντοι πικρότερον χολῆς εὑρήσεις καὶ ἠκονημένον μᾶλλον μαχαίρας διστόμου. 5 τῆς γὰρ ἀφροσύνης οἱ πόδες κατάγουσι τοὺς χρωμένους αὐτῇ μετὰ θανάτου εἰς τὸν ᾅδην, τὰ δὲ ἴχνη αὐτῆς οὐκ ἐρείδεται· 6 ὁδοὺς γὰρ ζωῆς οὐκ ἐπέρχεται, σφαλεραὶ δὲ αἱ τροχιαὶ αὐτῆς καὶ οὐκ εὔγνωστοι. 7 νῦν οὖν, υἱέ, ἄκουέ μου καὶ μὴ ἀκύρους ποιήσῃς ἐμοὺς λόγους. 8 μακρὰν ποίησον ἀπ᾿ αὐτῆς σὴν ὁδόν, μὴ ἐγγίσῃς πρὸς θύραις οἴκων αὐτῆς, 9 ἵνα μὴ πρόῃ ἄλλοις ζωήν σου καὶ σὸν βίον ἀνελεήμοσιν· 10 ἵνα μὴ πλησθῶσιν ἀλλότριοι σῆς ἰσχύος, οἱ δὲ σοὶ πόνοι εἰς οἴκους ἀλλοτρίων ἔλθωσι 11 καὶ μεταμεληθήσῃ ἐπ᾿ ἐσχάτων, ἡνίκα ἂν κατατριβῶσι σάρκες σωματός σου, 12 καὶ ἐρεῖς· πῶς ἐμίσησα παιδείαν, καὶ ἐλέγχους ἐξέκλινεν ἡ καρδία μου; 13 οὐκ ἤκουον φωνὴν παιδεύοντός με καὶ διδάσκοντός με, οὐδὲ παρέβαλλον τὸ οὖς μου· 14 παρ᾿ ὀλίγον ἐγενόμην ἐν παντὶ κακῷ ἐν μέσῳ ἐκκλησίας καὶ συναγωγῆς. 15 πῖνε ὕδατα ἀπὸ σῶν ἀγγείων καὶ ἀπὸ σῶν φρεάτων πηγῆς.

Νεοελληνική απόδοση:
Παιδί μου, πρόσεχε τὰς σοφὰς συμβουλὰς ἐμοῦ τοῦ μεγαλυτέρου σου καὶ πλησίαζε τὸ αὐτί σου εἰς τὰ λόγια τῆς πείρας μου, 2 διὰ νὰ φυλάξῃς καὶ νὰ μὴ χάσῃς ποτὲ τὴν καλὴν καὶ σωτήριον σκέψιν, ἡ ὁποία πρέπει νὰ προηγῆται πάσης ἐνεργείας σου. Αἱ παραγγελίαι δέ, ποὺ βγαίνουν ἀπὸ τὰ χείλη μου, εἶναι ἐντολαί, τὰς ὁποίας σοῦ δίδει ἡ διάκρισις καὶ ἡ πεφωτισμένη καὶ πλούσια πεῖρα μου. 3 Μὴ δίδῃς καμμίαν προσοχὴν εἰς τὴν διεφθαρμένην γυναῖκα· διότι ναὶ μὲν φαίνεται, ὅτι ἀπὸ τὰ χείλη τῆς πόρνης στάζει μέλι, ποὺ πρὸς στιγμὴν γλυκαίνει τὸν φάρυγγά σου, 4 ἔπειτα ὅμως θὰ διαπιστώσῃς, ἀπὸ τὰς θλιβερὰς συνεπείας τῆς πονηρὰς πράξεως, ὅτι τὸ μέλι αὐτὸ εἶναι ἀπατηλὸν καὶ περισσότερον πικρὸν ἀπὸ τὴν χολὴν καὶ πολὺ πιὸ ἀκονισμένον καὶ κοπτερὸν ἀπὸ τὸ δίκοπον μαχαίρι. 5 Διότι ἡ ἄφρων καὶ ἀνόητος αὐτὴ ζωὴ τῆς ἀκολασίας ὁδηγεῖ, ὅσους τὴν ἀκολουθοῦν, εἰς τὸν σκοτεινὸν καὶ ταρταρώδη ἅδην, μὲ θάνατον ὀδυνηρὸν καὶ ἐπαίσχυντον, τὰ δὲ βήματά της δὲν εἶναι σταθερά, ἀλλὰ διαρκῶς κλονίζονται καὶ γλιστροῦν πρὸς τὸν κατήφορον, ὁδηγοῦντα εἰς πράξεις ὁλονὲν καὶ περισσότερον ἐπαίσχυντους. 6 Διότι ἡ ἀφροσύνη δὲν ἀκολουθεῖ δρόμους, ποὺ ὁδηγοῦν εἰς τὴν ζωὴν καὶ τὴν σωτηρίαν, τὰ δὲ μονοπάτια της εἶναι ἀποτυχημένα καὶ γεμᾶτα ἀπὸ σφάλματα καὶ δύσκολα διακρίνονται ἀπὸ ἐκείνους, ποὺ βαδίζουν εἰς αὐτά. 7 Σὺ λοιπόν, παιδί μου, ἄκουέ με τώρα καὶ μὴ θεωρήσῃς ποτὲ τὰ λόγια μου, ὅτι στεροῦνται κύρους καὶ σοβαρότητος. 8 Βάδιζε μακριὰ ἀπὸ αὐτὴν τὴν αἰσχρὰν καὶ κακοήθη γυναῖκα. Μὴ πλησιάσῃς οὔτε εἰς τὰ προθύρα τῆς οἰκίας της, 9 διὰ νὰ μὴ καταδαπανήσῃς τὰ χρόνια τῆς ζωῆς σου εἰς τὸν βωμὸν τοῦ αἰσχροῦ πάθους· διὰ νὰ μὴ δώσῃς εἰς τοὺς ἄλλους τὴν περιουσίαν σου καὶ περιέλθουν οἱ κόποι καὶ τὰ πλοῦτη σου εἰς σκληροὺς καὶ ἀσπλάγχνους ἐκμεταλλευτάς· 10 διὰ νὰ μὴ χορτάσουν ἄλλοι ἀπὸ τὴν δύναμίν σου καὶ ἀπὸ τὰ μέσα τῆς συντηρήσεώς σου καὶ διὰ νὰ μὴ καταλήξουν οἱ κόποι σου εἰς ξένα σπίτια· 11 καὶ διὰ νὰ μὴ μετανοήσῃς ἀνώφελα εἰς τὰ τελευταῖα τῆς ζωῆς σου, ὅταν θὰ τσακίσουν πλέον καὶ θὰ κατατριβοῦν αἱ σωματικαί σου δυνάμεις, 12 ὁπότε, ταλανίζων τὸν ἑαυτόν σου, θὰ εἴπῃς: Πῶς τὴν ἔπαθα καὶ ἐμίσησα τὴν σωτήριον παιδαγωγίαν τοῦ Θεοῦ, καὶ πῶς τὸ ἐσωτερικόν μου ἀπέκρουε καὶ ἀπέφευγε τὰς σωτηρίους συμβουλὰς καὶ παρατηρήσεις; 13 Δὲν ἤκουα καὶ δὲν ἔδιδα προσοχὴν καὶ σημασίαν εἰς τὸν παιδαγωγὸν καὶ διδάσκαλόν μου καὶ δὲν ἐπλησίαζα τὸ αὐτί μου νὰ ἀκούσω τί μοῦ ἔλεγε. 14 Παρ' ὀλίγον θὰ ὑφιστάμην δημόσιον λιθοβολισμὸν καὶ θὰ ἐδοκίμαζα κάθε κακὸν καὶ κάθε καταισχύνην, ἐκτιθέμενος καὶ ἀποδοκιμαζόμενος ἐν μέσῳ συναθροίσεως λαοῦ πολλοῦ καὶ ἐν μέσῳ συναγωγῆς. 15 Πῖνε νερὸ μόνον ἀπὸ τὰ ἰδικά σου δοχεῖα· καὶ ἀπὸ νερὸ ποὺ βγαίνει ἀπὸ τὸ ἰδικόν σου πηγάδι. Δηλαδὴ περιορίσου μόνον εἰς τὴν νόμιμον σύζυγόν σου, αὐτὴν ἀπολάμβανε, καὶ ζῆσε μαζί της βίον σωφροσύνης, διατηρῶν τίμιον τὸν γάμον καὶ τὴν κοίτην ἀμίαντον.