Αγιογραφικό ανάγνωσμα

ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α' Δ´ 1 - 5
1 Οὕτως ἡμᾶς λογιζέσθω ἄνθρωπος, ὡς ὑπηρέτας Χριστοῦ καὶ οἰκονόμους μυστηρίων Θεοῦ. 2 ὃ δὲ λοιπὸν ζητεῖται ἐν τοῖς οἰκονόμοις, ἵνα πιστός τις εὑρεθῇ. 3 ἐμοὶ δὲ εἰς ἐλάχιστόν ἐστιν ἵνα ὑφ’ ὑμῶν ἀνακριθῶ ἢ ὑπὸ ἀνθρωπίνης ἡμέρας· ἀλλ’ οὐδὲ ἐμαυτὸν ἀνακρίνω. 4 οὐδὲν γὰρ ἐμαυτῷ σύνοιδα, ἀλλ’ οὐκ ἐν τούτῳ δεδικαίωμαι· ὁ δὲ ἀνακρίνων με Κύριός ἐστιν. 5 ὥστε μὴ πρὸ καιροῦ τι κρίνετε, ἕως ἂν ἔλθῃ ὁ Κύριος, ὃς καὶ φωτίσει τὰ κρυπτὰ τοῦ σκότους καὶ φανερώσει τὰς βουλὰς τῶν καρδιῶν, καὶ τότε ὁ ἔπαινος γενήσεται ἑκάστῳ ἀπὸ τοῦ Θεοῦ.

Νεοελληνική απόδοση:
Μὴ μᾶς θεωρῆτε λοιπὸν ἀρχηγούς. Ἀλλ’ ἔτσι ἂς μᾶς θεωρῇ ὁ καθενὰς σᾶς, ὡς ὑπηρέτας δηλαδὴ τοῦ Χριστοῦ καὶ ὄχι ὡς οἰκοδεσπότας, ἀλλ’ ὡς διαχειριστὰς τῶν οὐρανίων καὶ ἀγνώστων ἀληθειῶν, τὰς ὁποίας μᾶς ἀπεκάλυψεν ὁ Θεός. 2 Ἐκεῖνο δέ, ποὺ ὑπολείπεται νὰ ζητῆται ἀπὸ τοὺς διαχειριστὰς καὶ οἰκονόμους, εἶναι τοῦτο, νὰ εὑρεθῇ ὁ κάθε οἰκονόμος πιστὸς καὶ τίμιος εἰς τὴν διαχείρισίν του. 3 Εἶμαι λοιπὸν καὶ ἐγὼ ὑπεύθυνος καὶ ὑπόλογος ἐνώπιον ἐκείνου, ποὺ μοῦ ἀνέθεσε τὴν οἰκονομίαν αὐτήν. Δι’ αὐτὸ πολὺ ὀλίγον λογαριάζω τὸ νὰ κριθῶ ἀπὸ σᾶς ἢ ἀπὸ ἀνθρώπινον δικαστήριον, ποὺ εἶναι πρόσκαιρον καὶ αἱ ἀποφάσεις του δι’ ὀλίγον καιρὸν ἰσχύουν. Ἀλλ’ οὔτε καὶ ἑμὲ τὸν ἴδιον θεωρῶ ὡς ἁρμόδιον διὰ νὰ κρίνω τὸν ἑαυτόν μου. 4 Καὶ δὲν θεωρῶ οὔτε τὸν ἑαυτόν μου ἁρμόδιον διὰ νὰ βγάλω ἀπόφασιν περὶ τῆς διαχειρίσεώς μου ὡς οἰκονόμου τοῦ Θεοῦ, διότι δὲν μοῦ μαρτυρεῖ μὲν ἡ συνείδησις καμμίαν ἐνοχήν, ἀλλὰ δὲν φθάνει αὐτὸ διὰ νὰ εἶμαι δικαιωμένος. Ὁ μόνος δὲ ἁρμόδιος διὰ νὰ κρίνῃ, ἐὰν πράγματι ὑπῆρξα καλὸς οἰκονόμος, εἶναι ὁ Κύριος. 5 Ὥστε μὴ λέγετε ὁ Παῦλος ἢ ὁ Ἀπολλὼς ἢ ὁ Πέτρος εἶναι ὁ καλύτερος. Μὴ κάνετε δηλαδὴ καμμίαν κρίσιν πρὸ τοῦ ὡρισμένου καιροῦ, μέχρις ὅτου ἔλθῃ ὁ Κύριος, ὁ ὁποῖος θὰ ρίψῃ πλῆρες φῶς εἰς αὐτά, ποὺ τώρα εἶναι κρυμμένα εἰς τὸ σκότος καὶ θὰ φανερώσῃ τὰς ἐσωτερικὰς σκέψεις καὶ ἀποφάσεις τῶν καρδιῶν. Καὶ τότε τὸν ἔπαινον εἰς τὸν καθένα θὰ τὸν ἀποδώσῃ ὄχι ἄνθρωπος, ἀλλ’ ὁ Θεός.