Αφού σε εμάς ο Καλός Θεός έδωσε άφθονες δωρεές και δεν επέτρεψε να ταλαιπωρηθούμε, πρέπει να πονέσουμε για τον πλησίον μας που ταλαιπωρείται. Βλέπουμε λ.χ. έναν ανάπηρο. Εάν σκεφτούμε: ''αν εγώ ήμουν ανάπηρος και δεν μπορούσα να περπατήσω, πώς θα ένοιωθα;'', θα τον πονέσουμε. Ή αν ζητήσει την βοήθειά μας κάποιος που έχει προβλήματα, αμέσως πρέπει να σκεφτούμε: ''Αν είχα εγώ τα δικά του προβλήματα, δεν θα ήθελα να με βοηθήσουν;'' και έτσι θα τον πονέσουμε. Αλλά και δοκιμασίες να περνά κανείς, όταν έχει αγάπη αληθινή, με πόνο, τον δικό του πόνο τον ξεχνάει και πονάει για τον άλλον. Εγώ, όταν μου μιλάει ο άλλος για τον πόνο του και πάνω σε σπασμένα γυαλιά να κάθομαι ή σε αγκάθια να πατάω, δεν καταλαβαίνω τίποτε...
(Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου