«Ἔρχονται φέροντες πρός αὐτόν παραλυτικόν αἰρόμενον ὑπό τεσσάρων» (Μαρκ. 2.3).
Δευτέρα Κυριακή τῶν Νηστειῶν καί ἡ Ἐκκλησία μας προβάλλει δύο θαύματα. Τό πρῶτο εἶναι τό θαῦμα τῆς θεραπείας τοῦ παραλυτικοῦ, πού μᾶς παρουσίασε ἡ σημερινή εὐαγγελική περικοπή. Τῆς θεραπείας ἑνός ταλαιπώρου ἀνθρώπου, πού ἀφοῦ, προφανῶς, εἶχε δοκιμάσει νά θεραπευθεῖ μέ τά ἀνθρώπινα μέσα χωρίς ἀποτέλεσμα, ἔσπευσε νά ζητήσει τήν ἴαση ἀπό τόν Ἰησοῦ.
Τό δεύτερο θαῦμα εἶναι τό θαῦμα τῆς θεώσεως τοῦ ἀνθρώπου, τό ὁποῖο προβάλλει τιμώντας αὐτή τήν Κυριακή τή μνήμη τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, ἀρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης τοῦ θαυματουργοῦ.
Καί παρότι τά δύο θαύματα δέν φαίνεται νά συνδέονται μεταξύ τους, διότι σέ μία ἐπιπόλαιη προσέγγιση τό πρῶτο ἀφορᾶ τό σῶμα καί τό δεύτερο τήν ψυχή τοῦ ἀνθρώπου, στήν πραγματικότητα συνδέονται στενά. Διότι ἡ θεραπεία τοῦ παραλύτου πραγματώνεται μέ τούς λόγους τοῦ Ἰησοῦ: «Τέκνον ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου». Καί ἡ προσφώνηση αὐτή τοῦ Χριστοῦ πρός τόν παράλυτο δείχνει ὅτι καί αὐτός ἀπολαμβάνει τήν ἰδιότητα τοῦ τέκνου τοῦ Θεοῦ, ὅπως καί ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος ἀγωνίζεται διά τῆς προσευχῆς καί τῆς καθάρσεως τοῦ νοός νά δεχθεῖ τήν ἔλλαμψη τοῦ θείου φωτός.
Kι ἄν τό πρῶτο θαῦμα ἔγινε ἐφικτό, γιατί τέσσερις ἄνθρωποι σήκωσαν στά χέρια τό φορεῖο τοῦ παραλυτικοῦ καί ἄνοιξαν τή στέγη τοῦ σπιτιοῦ μέσα στό ὁποῖο βρισκόταν ὁ Χριστός γιά νά τόν φέρουν ἐνώπιόν του, καταβάλοντας ὑπεράνθρωπη δηλαδή προσπάθεια, ἀνάλογη προσπάθεια ἀπαιτεῖ καί τό δεύτερο θαῦμα, τό θαῦμα τῆς θεώσεως τοῦ ἀνθρώπου.
Ἡ ἀναλογία μεταξύ τῶν δύο αὐτῶν θαυμάτων κάνει ἰδιαίτερα ὠφέλιμο τό νά ἀκούσουμε τόν ἴδιο τόν ἅγιο Γρηγόριο τόν Παλαμᾶ τί λέγει ὁμιλώντας αὐτή τήν Κυριακή στό ποίμνιό του στή Θεσσαλονίκη πρίν ἀπό 650 περίπου χρόνια.
Ἀναφερόμενος, λοιπόν, στό θαῦμα τῆς θεραπείας τοῦ παραλυτικοῦ ὁ ἅγιος Γρηγόριος δίδει μία ἀλληγορική ἑρμηνεία στούς τέσσερις ἀνθρώπους πού μετέφεραν τόν παραλυτικό ἐνώπιον τοῦ Χριστοῦ.
«Κάθε ἄνθρωπος πού ἀγαπᾶ τίς ἡδονές», λέγει ὁ ἅγιος, «κεῖται παράλυτος στήν ψυχή ἐπί τῆς κλίνης τῆς ἡδυπαθείας καί νομίζει ὅτι ἀπολαμβάνει τήν ἄνεση. Ὅταν ὅμως ἀκούσει τίς εὐαγγελικές παραινέσεις, κατανοήσει τήν κατάστασή του καί μετανοήσει, τότε φέρεται πρός τόν Κύριο, ὑπό τῶν τεσσάρων τούτων αἰρόμενος». Καί συνεχίζει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ἐξηγώντας ποιοί εἶναι αὐτοί οἱ τέσσερις. Εἶναι, λέγει, ἡ συνειδοποίηση τῆς ἁμαρτωλότητός μας, ἡ ἐξομολόγηση τῶν ἁμαρτιῶν μας, ἡ ὑπόσχεση ὅτι θά ἀπέχουμε στό ἑξῆς ἀπό τήν ἁμαρτία καί ἡ προσευχή.
Αὐτά τά τέσσερα στάδια μέ τά ὁποῖα παραλληλίζει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος τούς ἀνθρώπους πού μετέφεραν τόν παραλυτικό συμβάλλοντας στή θεραπεία του, εἶναι, ἀδελφοί μου, αὐτά, πού θά μποροῦσαν νά ὁδηγήσουν καί μᾶς νά ζήσουμε ἕνα θαῦμα στή ζωή μας. Ὄχι τό θαῦμα τῆς ἀπαλλαγῆς μας ἀπό τή σωματική μας παραλυσία, διότι δέν πάσχουμε ἀπό τέτοια, ἀλλά τό θαῦμα τῆς καθάρσεως τοῦ νοός καί τῆς ψυχῆς μας, ὥστε νά μπορέσουμε νά βαδίσουμε καί ἐμεῖς τόν δρόμο πρός τή θέωση.
Ἀπό αὐτά τά στάδια πέρασαν καί ἀνέβηκαν καί ὅλοι οἱ ἅγιοι καί οἱ θεοφόροι πατέρες πού ἀξιώθηκαν νά γίνουν μέτοχοι τῆς θείας ἐλλάμψεως καί γι᾽ αὐτό ἀξίζει, ἀδελφοί μου, ὄχι μόνο νά τά προσέξουμε καί νά τά ἀκολουθήσουμε γιά νά ἀπαλλαγοῦμε καί ἐμεῖς ἀπό τήν ψυχική παραλυσία ἀπό τήν ὁποία κινδυνεύουμε, καθώς ζοῦμε σέ ἕνα περιβάλλον στό ὁποῖο, παρά τήν κρίση πού ἐπικρατεῖ, ἡ ἕλξη τῶν ἀνέσεων καί τῶν ἡδονῶν τοῦ βίου εἶναι ἰσχυρότατη.
Γι᾽ αὐτό ἄς ἀκολουθήσουμε αὐτά τά τέσσερα βήματα· ἄς συνειδητοποιήσουμε τήν ἀδυναμία μας, ἄς ἐξομολογηθοῦμε τίς ἁμαρτίες μας μετανοῶντας εἰλικρινά καί ὑποσχόμενοι ὅτι δέν θά ἐπαναλάβουμε τά ἴδια σφάλματα καί θά ἀγωνιζόμαστε νά ἀποφεύγουμε μέ κάθε τρόπο τήν ἁμαρτία, καί ἄς συνδεθοῦμε μέ τόν Θεό διά τῆς προσευχῆς, ὥστε νά μᾶς ἀξιώσει μέ τή χάρη του νά ζοῦμε πάντοτε ἐν πνευματικῇ ἐγρηγόρσει καί νά ἀξιωθοῦμε καί ἐμεῖς, διά πρεσβειῶν καί τοῦ τιμωμένου μεγάλου διδασκάλου καί θεολόγου τῆς Ἐκκλησίας μας καί καυχήματος τῆς Ἱερᾶς αὐτῆς Σκήτης καί τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησίας, ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, τῆς θέας τοῦ προσώπου τοῦ Θεοῦ στήν οὐράνια βασιλεία του.
Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων
http://imverias.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου