«Μηδείς σου τῆς νεότητος καταφρονείτω, ἀλλά τύπος γίνου τῶν πιστῶν ἐν λόγῳ, ἐν ἀναστροφῇ, ἐν ἀγάπῃ» (1 Τιμ. 4.12).
Μέ αὐτά τά λόγια ἀπευθύνεται, ἀδελφοί μου, ὁ ἀπόστολος Παῦλος στόν μαθητή του, ἐπίσκοπο Ἐφέσου Τιμόθεο, στό σημερινό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα καί τόν προτρέπει νά γίνει παράδειγμα καί πρότυπο ζωῆς γιά ὅλους τούς πιστούς μέ τά λόγια, τίς πράξεις καί τή συμπεριφορά του, ἀλλά κυρίως μέ τήν ἀγάπη του.
Συγχρόνως ὅμως προτείνει ὁ ἀπόστολος Παῦλος ὡς ὑπόδειγμα ζωῆς στούς χριστιανούς τῆς Ἐφέσου ὄχι ἕναν ἄνθρωπο ὥριμο στήν ἡλικία, μέ ἐμπειρία ζωῆς, ἀλλά ἕναν νέο ἄνθρωπο, θέλοντας νά δείξει τόσο στόν ἴδιο τόν μαθητή του Τιμόθεο, πού σέ νεαρή ἡλικία εἶχε ἀναλάβει τό πολυεύθυνο καί βαρύ ἀξίωμα τοῦ ἐπισκόπου, ὅσο καί στά μέλη τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας ὅτι αὐτό πού ἔχει βαρύνουσα σημασία δέν εἶναι ἡ ἡλικία ἀλλά ὁ τρόπος μέ τόν ὁποῖο ζεῖ καί πολιτεύεται ἕνας ἄνθρωπος. Γι᾽ αὐτό καί ἔχει μεγάλο ἐνδιαφέρον νά προσέξουμε, ἀδελφοί μου, τούς τομεῖς στούς ὁποίους δίνει σημασία ὁ πρωτοκορυφαῖος ἀπόστολος.
Δέν ἑστιάζει τήν προσοχή τοῦ μαθητοῦ του σέ στοιχεῖα πού ἑλκύουν συνήθως τήν προσοχή τῶν ἀνθρώπων καί ἰδιαιτέρως τήν προσοχή τῶν ἀνθρώπων τῆς ἐποχῆς μας, ὅπως εἶναι ὁ πλοῦτος, ἡ δόξα, ἡ προβολή καί ἡ λάμψη, ἤ ἀκόμη οἱ ἀνέσεις καί οἱ εὐκολίες τῆς ζωῆς, ἡ φήμη καί ἡ κοινωνική ἀποδοχή, γιατί γνωρίζει καλά πώς αὐτά ὄχι ἁπλῶς δέν ἔχουν καμιά ἀξία, ἀλλά καί γιατί εἶναι πράγματα τά ὁποῖα δέν ὠφελοῦν τούς ἀνθρώπους, ἐάν τά μιμηθοῦν.
Ὁ ἀπόστολος Παῦλος ὑπογραμμίζει τά στοιχεῖα ἐκεῖνα πού εἶναι χρήσιμα καί ὠφέλιμα καί τά ὁποῖα θά πρέπει νά ἔχει τόσο ὁ μαθητής του Τιμόθεος, ὅσο καί ὅλοι ἐμεῖς πού εἴμαστε μέ τήν εὐρεία ἔννοια τοῦ ὅρου μαθητές τοῦ ἀποστόλου, ὥστε νά λειτουργοῦμε ὡς πρότυπα ζωῆς γιά τούς ἀνθρώπους γύρω μας. Καί αὐτά ἀφοροῦν ἀφενός τίς πράξεις μας καί τά λόγια μας καί ἀφετέρου τά συναισθήματά μας.
«Τύπος γίνου τῶν πιστῶν ἐν λόγῳ, ἐν ἀναστροφῇ, ἐν ἀγάπῃ». Νά γινόμαστε, ἀδελφοί μου, πρότυπα μέ τά λόγια μας, μέ τή συμπεριφορά μας καί μέ τήν ἀγάπη μας. Αὐτό μᾶς ζητᾶ ὁ ἀπόστολος Παῦλος. Τά λόγια μας εἶναι τό στοιχεῖο μέ τό ὁποῖο ἐπικοινωνοῦμε μέ τούς ἀνθρώπους καί μέ τό ὁποῖο ἐκφράζουμε τό περιεχόμενο τοῦ νοῦ καί τῆς καρδιᾶς μας. Μιά λέξη πού πολλές φορές φθάνει ἀκόμη γιά νά μᾶς ὁδηγήσει καί στή σωτηρία. Τό εἴδαμε, ἄλλωστε, σήμερα καί στό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα: μία φράση τοῦ Χριστοῦ πρός τόν Ζακχαῖο ἔφθανε γιά νά σωθεῖ καί ὁ ἴδιος καί ἡ οἰκογένειά του.
Ἀνάλογη σημασία ἔχουν, ἀδελφοί μου, καί οἱ πράξεις μας. Πολλοί εἶναι καλοί στά λόγια, ξέρουν τί πρέπει νά ποῦν ἤ τί πρέπει νά ὑποδείξουν, ἀλλά ὑστεροῦν στά ἔργα. Ἄλλα λένε μέ τά λόγια τους καί ἄλλα δείχνουν οἱ πράξεις τους. Καί οἱ πράξεις, ἐπειδή ἀποτελοῦν τήν ἐφαρμογή καί τῶν λόγων καί τῶν σκέψεών μας, ἔχουν μεγαλύτερη δύναμη καί ἀποτελοῦν ἰσχυρότερο παράδειγμα ἀπό ὅ,τι τά λόγια.
Ὅμως μεγαλύτερη δύναμη καί ἀπό τά λόγια καί ἀπό τίς πράξεις ἔχει τό παράδειγμα τῆς ἀγάπης μας, γιατί ἡ ἀγάπη εἶναι αὐτή πού κατά τόν ἀπόστολο Παῦλο «πάντα στέγει, πάντα ἐλπίζει, πάντα ὑπομένει» καί «οὐδέποτε ἐκπίπτει», εἶναι αὐτή πού ξεκλειδώνει τίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων καί τίς ὁδηγεῖ στόν Θεό. Εἶναι αὐτή πού ἄν ὑπάρχει, ὅπως ἔλεγε κάποιος σύγχρονος θεολόγος, «ὅλα ἐπιτρέπονται». Εἶναι αὐτή πού ὅταν τήν ἔχουμε ὡς κριτήριο τῶν λόγων καί τῶν πράξεών μας, τότε ὄχι μόνο θά ζοῦμε σέ μία καλύτερη κοινωνία ἀλλά θά βαδίζουμε καί τόν δρόμο τῆς ἁγιότητος.
Αὐτόν τόν δρόμο βάδισαν, ἀδελφοί μου, καί οἱ τρεῖς Ἱεράρχες πού ἑορτάσαμε χθές. Τά λόγια καί οἱ πράξεις, ἀλλά κυρίως ἡ ἀγάπη τους γιά τούς ἀνθρώπους καί γιά τόν Θεό ἀποτελεῖ γιά ὅλους τούς πιστούς, ὄχι μόνο τῆς ἐποχῆς τους ἀλλά καί τῆς δικῆς μας ἐποχῆς, τύπο καί παράδειγμα ζωῆς. Γι᾽ αὐτό καί ἄν θέλουμε πράγματι νά τούς τιμοῦμε, ἄς προσπαθήσουμε νά ἀκολουθήσουμε τό δικό τους παράδειγμα καί ἄς τούς προβάλλουμε ὡς παραδείγματα ζωῆς καί στούς συνανθρώπους καί στά παιδιά μας, πού εὔκολα παρασύρονται ἀπό τά ἐφήμερα πρότυπα τῶν κάθε εἴδους ἀστέρων τῆς ἐποχῆς, ἀλλά ξεχνοῦν τά αἰώνια πρότυπα τῶν ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας, αὐτῶν πού μᾶς ὁδηγοῦν ὅλους στήν ἀσφαλῆ ὁδό τῆς σωτηρίας μας.
Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων
http://imverias.blogspot.com/
