Έχουμε ασφάλεια μέσα στην Εκκλησία

Όλα τα έχουμε μέσα στην Εκκλησία. Έξω από την Εκκλησία είναι η πλάνη και δεν υπάρχει σωτηρία. Όχι όμως απλώς να μπαίνουμε μέσα στους ναούς. Όχι. Πρέπει να πάρουμε το αληθινό πνεύμα, την αληθινή διδασκαλία της Εκκλησίας.
Να έχουμε τον νου μας ότι είναι ενδεχόμενο, ακόμη και άνθρωποι που μπορεί να εμφανίζονται σαν άνθρωποι της Εκκλησίας, να μας διδάσκουν κολοβωμένη την αλήθεια, παραποιημένη, νοθευμένη με πλάνη. Χρειάζεται προσοχή.
Έχουμε ασφάλεια μέσα στην Εκκλησία, η οποία δεν είναι κάτι το αόριστο και θεωρητικό. Εμείς τώρα στον εικοστό αιώνα έχουμε ασφάλεια, γιατί έχουμε τους συγκεκριμένους Πατέρες, τους συγκεκριμένους αγίους, τη συγκεκριμένη ζωή που έζησαν οι άγιοι μέσα στην Εκκλησία, την όλη ζωή τους και το όλο πνεύμα τους. 
Έχουμε τα λόγια τους, τα έργα τους, τα συγγράμματά τους· έχουμε όσα συζήτησαν, όσα αποφάσισαν, όσα έγραψαν και όσα διατύπωσαν. Όλα τα έχουμε. Όταν κανείς έχει διάθεση να είναι μέσα στην Εκκλησία, να την ακολουθεί και να δέχεται το πνεύμα της, να δέχεται την αλήθεια όπως η Εκκλησία την προσφέρει, θα βρει την αλήθεια μέσα στην Εκκλησία.
Εκκλησία δεν είναι απλώς ο ναός, δεν είναι το ένα ή το άλλο πρόσωπο, απλώς κάποιοι άνθρωποι. Εκκλησία είναι ο Χριστός, είναι οι άνθρωποι του Χριστού και πιο συγκεκριμένα οι άγιοι.
Να είμαστε κοντά στους αγίους, να μελετούμε τη ζωή τους και το έργο τους, να πιστεύουμε σ’ αυτούς, να τους μιμούμαστε και όχι απλώς να τους παρακαλούμε να μας βοηθήσουν. Δεν θα καταλάβουμε πολλά πράγματα, αν κάνουμε έτσι, και θα κινδυνεύουμε να πέσουμε σε πλάνη, καθώς, χωρίς να το καταλάβουμε, θα πάρουν όλα αυτά –η όλη σχέση μας με τους αγίους– λίγο μαγικό, λίγο ειδωλολατρικό χαρακτήρα. 
Επομένως, όχι απλώς να τους παρακαλούμε, όχι απλώς να ζητούμε τη χάρη τους αλλά, όπως είπαμε και άλλη φορά, να τους μιμούμαστε. Κι εμείς μαζί τους στον δρόμο της αγιότητος.
Δεν ξέρω τώρα πόσο εσείς τα καταλάβατε αυτά που είπα και πόσο επηρεαστήκατε. Όμως, έτσι είναι, όπως τα είπαμε. Και αν τα πάρει κανείς έτσι, θα νιώσει τέτοια ανακούφιση μέσα του, σαν να λύθηκαν όλα τα προβλήματά του, διότι εν τω Θεώ όλα είναι λελυμένα. Αν παραμένουν ορισμένα προβλήματα, παραμένουν, γιατί χρειάζονται. Θα βγει από αυτά μεγάλο καλό, ώστε τελικά να έρθει η πλήρης ανάπαυση της ψυχής. 
Χρειάζονται αυτά, διότι υπάρχουν άλλα βαθύτερα, τα οποία δεν θα φύγουν, αν δεν μείνουν αυτά που είναι πιο εξωτερικά, και τα οποία θέλουμε να φύγουν. Θα φύγουν και αυτά, αλλά αφού θα έχουν πάρει μαζί τους και τα άλλα, τα βαθύτερα, τα πιο εσωτερικά: τα ελαττώματα, τις αδυναμίες, τη λέπρα της αμαρτίας, το όλο κακό που έχει κάνει η αμαρτία και ο διάβολος δια της αμαρτίας.

Από το βιβλίο: π. Συμεών Κραγιοπούλου, «Το μυστήριο του πόνου», 
Γ’ έκδ., Πανόραμα Θεσσαλονίκης, 2010, σελ. 119.
http://inpantanassis.blogspot.com/